από την Πάρη Ντελκή
Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008 και ώρα 11.30 το πρωί το Τοπικό Τμήμα της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών οργάνωσε εκδήλωση στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων με θέμα ο συμπατριώτης μας συγγραφέας Δημήτρης Παπαχρήστος. Η εκδήλωση είχε αρχικά προγραμματιστεί στις 2 του Μάρτη αλλά λόγω του χιονιά αναβλήθηκε.
Η εκδήλωση κινήθηκε σε δύο άξονες. Αρχικά στον χρωματισμό της τοπικής κοινωνίας που τρώει τα παιδιά της και δεν αποδέχεται εύκολα την διαφορετικότητα ειδικά αν αυτή είναι συνδεδεμένη με πνευματική παρουσία. Ο άλλος άξονας κινήθηκε στο σύγχρονο έργο του Δ.Παπαχρήστου ως λογοτέχνη. Είναι γνωστό ότι οι διανοούμενοι είναι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες και πολλές φορές αν και προκύπτουν μέσα από ένα κοινωνικό σύνολο στο τέλος εμφανίζονται στο περιθώριο αυτού του συνόλου και χρωματίζονται με μελανά κυρίως χρώματα. ΑΔΙΚΟ; Όμως αληθινό !!!
Ο Δημάρχος Ιστιαίας Γ. Καπόλος, καλωσόρισε όλους τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση καθώς και τον αξιόμαχο Δήμαρχο Κηρέως Πρόδρομο Ενωτιάδη, τον απελθόντα Δήμαρχο Ωρεών Κύριο Λαδά καθώς και τον Αντιπρόεδρο του Τμήματος Ευβοϊκών Σπουδών από το την Λίμνη Δημήτρη Αποστόλου.
Ακολούθησε η νοσταλγική εισήγηση του Αλέξανδρου Καλέμη, παλιού συμμαθητή και φίλου του συγγραφέα από την εποχή της νεότητας και σημερινού πρόεδρου του Τμήματος της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών Ιστιαίας. «Καθυστερήσαμε είπε, χαρακτηριστικά, να οργανώσουμε τιμητική εκδήλωση αναγνώρισης για το έργο του Δ. Παπαχρήστου. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε το ΟΥΔΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ. Μέσα στον λόγο του, υπήρχε η πικρία για την διάχυτη κατάρα των ξεχωριστών. Και όμως ... ακόμη παραμένουν άρρηκτοι οι δεσμοί του λογοτέχνη με την ιδιαίτερη πατρίδα του.
Ακολούθησε η εισήγηση με το μοναδικό χρώμα και ύφος του αγαπημένου φιλολόγου της περιοχής μας, Δημήτρη Κουτσούγερα.
Υποστήριξε ότι ο Δ. Παπαχρήστος είναι ο μοναδικός συγγραφέας του τόπου μας που βρίσκεται στη ζωή. «Θα προσπα8ήσω να μιλήσω ειλικρινά είπε και παρουσίασε με πίκρα, ευρήματα από ...προσωπικό γκάλοπ. Η αναγνωσιμότητα του Παπαχρήστου στην περιοχή μας είναι πολύ μικρή. Οι δικαιολογίες πολλές ο Παπαχρήστου είναι δύσκολος και δεν διαβάζεται εύκολα. Η λογοτεχνία παραμορφώνει και διαμορφώνει μια άλλη πραγματικότητα. Δεν έχει δράση και άλλα πολλά Όμως αν σκεφτούμε την εξ’ αντιστρόφου απόδειξη θα δούμε ότι είναι τοπικός συγγραφέας, μας επιτρέπει να απολαύσουμε απλές ιστορίες χωρικών του Αι-Γιώργη και αποτυπώνει ανάγλυφα το χωριάτικο καφενείο μέσα από την θεατρική μορφή του Νηρέα Βάρα Αναμφίβολα ανήκει στην γενιά του Πολυτεχνείου, που αφηγείται μια πρόσκαιρη νίκη στην αλλοτρίωση όμως σήμερα είναι ένας φρέσκος συγγραφέας ο οποίος δεν κακοχώνεψε την μελέτη του άλλων μεγάλων αλλά μέσα από τον σχολιασμό του Νηρέα Βάρα ανοίγει μια κιβωτός που περιέχει τις αξίες, τις αμφιθυμίες ενός Ρωμιού που θέλει να γίνει Έλληνας. Επιβάλλει την ανάγνωση και την σκέψη μετά... Ο Βάρας είναι η ιστορία στριφογυρνά γύρω από το κερί σαν πεταλούδα ....είναι το θεατρικό έργο που ανεβάστηκε με ερμηνείες της Κοταμανίδου και του Αρμένη». Η τελευταία εισήγηση πριν την ομιλία του ίδιου του συγγραφέα άνηκε στον Γιώργο Σταματόπουλο δημοσιογράφο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. Μίλησε με θερμότητα για το έργο του συγγραφέα που θεωρεί εκλεκτό της Ιστορίας που δεν την εκμεταλλεύτηκε και παρουσίασε την αγωνία του για να είναι απέναντι πάντα στην ιδεολογία του τίποτε. Τα πολεμοφόδια του Δ.Π. είναι ο έρωτας, η μνήμη, ο στοχασμός. Περιγράφει το παρόν, και σαν κομβικό σημείο χαρακτηρίζει την επίθεση στο νεοφιλελευθερισμό. Ο συγγραφέας προτείνει την άρνηση της επίπεδης πραγματικότητας και πιστεύει ότι ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ. Ενεργοί πολίτες που ψάχνουν ελευθερία και δικαιοσύνη. Υποστήριξε ότι ο Δ.Π. είναι ένα χαστούκι στους κυβερνώντες και έκλεισε την καταιγιστική εισήγησή του με την φράση του Κλεμανσώ ΛΥΠΑΜΑΙ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΣΤΑ 20 ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ 40...
Νοσταλγική και γλυκόπικρη ήταν όμως και η ομιλία του Δ.Π. όταν υποστήριξε ότι Η ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ .Θυμήθηκε το χτες με ιστορίες από το σχολείο την καθηγήτριά των Γαλλικών κυρία Όλια Ταυρίδου τον τότε νεαρό οδοντίατρο της περιοχής Γιάννη Αναστασίου, τον φίλο του Αντώνη Λίτσα που μάζευαν καβούρια μικροί για να τα πουλήσουν στα καφενεία ...Μας παρότρυνε να ψάξουμε την κόκκινη κλωστή που μας ενώνει γιατί το μόνο όπλο αντίστασης που μπορούμε να έχουμε είναι η μνήμη. Έκλεισε την παρουσία του και μας θύμισε ότι ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙ...
Η ΔΕΗ χρησιμοποιεί στο δίκτυο της μετασχηματιστές διανομής με πλήρωση ελαίων (λαδιού), γιατί το λάδι έχει διηλεκτρικές και ψυκτικές ιδιότητες. Όταν προκληθεί εσωτερικό βραχυκύκλωμα το λάδι διασπάται σε εύφλεκτα αέρια (μεθάνιο, κτλ) και τότε δημιουργείται υπερπίεση η οποία οδηγεί σε διάρρηξη του δοχείου του μετασχηματιστή, σε ανάφλεξη των αερίων (λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στο σημείο του βραχυκυκλώματος και της επαφής του με το οξυγόνο του αέρα) και στη συνέχεια σε έκρηξη. Το σημείο ανάφλεξης του λαδιού είναι 140 βαθμοί Κελσίου. Το λάδι δεσμεύει το νερό, για το λόγο αυτό απαιτείται θέρμανση με παράλληλη δημιουργία κενού και φυγοκέντριση του με μηχανή καθαρισμού για την αφύγρανση του. Κατά τη διαδικασία μείωσης του φορτίου ενός μετασχηματιστή, δηλαδή της συστολής του υγρού πλήρωσης, δημιουργείται συμπύκνωση υδρατμών στο δοχείο διαστολής, τους οποίους φέρνει ο αέρας που εισέρχεται σ' αυτό μέσω του αφυγραντήρα στους μετασχηματιστές ισχύος ή του αναπνευστικού πώματο