Ο κύβος ερρίφθη. Και το όνομα αυτού «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ».
Άραγε οι νονοί (ανάδοχοι) του εγχειρήματος προσδοκούν με την αναφορά και μόνο στον εξαίρετο αρχιτέκτονα και εκ των δημιουργών του Παρθενώνα, σε επιτυχία του;
Η αλλαγή στη διοικητική δομή του Κράτους είναι δεδομένη, κατά τα λεγόμενα των κυβερνώντων.
Η ουσία όμως δεν βρίσκεται στο τυπικό ζήτημα της μορφής που θα έχει ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας, αλλά στο γιατί γίνεται τελικά αυτή η αλλαγή και προς όφελος ποιου;
Η Κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη και των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, εκτός από το Κ.Κ.Ε. που έχει εκφράσει από την αρχή την αντίθεσή του, προσδοκά στη δημιουργία:
1.- Επιτελικού κράτους – στρατηγείου και αποκέντρωσης,
2.- Πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης με ισχυρούς Δήμους που θα προκύψουν από
συνενώσεις και
3.- Περιφερειακής αυτοδιοίκησης με αιρετούς περιφερειάρχη και περιφερειακό
συμβούλιο, με στόχο την περιφερειακή ανάπτυξη.
Τα υλικά της συνταγής λοιπόν, όπως αντιλαμβανόμαστε, υπάρχουν. Χρησιμοποιούμε και μια δόση «διαβούλευσης» και έτοιμη η πίττα.
Γιατί μάλλον για την πίττα και το φάγωμά της στήνεται το πανηγύρι.
Πιο συγκεκριμένα:
1.- Αυτού του είδους οι μεταρρυθμίσεις δεν συνιστούν «λιγότερο» Κράτος.
Το Κράτος είναι το σύνολο των μηχανισμών διοίκησης, διεύθυνσης και
λειτουργίας. Αφορά τόσο τους κεντρικούς όσο και τους ενδιάμεσους και τοπικούς
μηχανισμούς. Άρα οποιαδήποτε αποκέντρωση λειτουργιών και μηχανισμών δεν
περιορίζει το Κράτος αλλά ενισχύει το ρόλο του κεντρικού μηχανισμού (της
κυβέρνησης π.χ.).
2.- Η Δημιουργία μεγαλύτερων διοικητικών σχημάτων (περιφερειών, νομών και
δήμων) θα διευκολύνει τη δραστηριότητα μονοπωλιακών ομίλων. Λιγότερες
αυτοδιοικητικές δομές, σημαίνει μεγαλύτεροι πληθυσμοί άρα μεγαλύτερες αγορές
και μεγαλύτερα έργα. Ποιος τυχερός λοιπόν θα εκτελέσει αυτά τα έργα; Φυσικά οι
επιχειρηματικοί κολοσσοί που έχουν και την ανάλογη υποδομή.
3.- Με την οικονομική αυτοδυναμία της Αυτοδιοίκησης, επιδιώκεται ο περιορισμός
των κρατικών δαπανών. Έτσι η ίδια θα πρέπει να βρίσκει πόρους προφανώς
φορολογώντας τους πολίτες και παραχωρώντας δικαιώματα και περιουσιακά
στοιχεία στα πλαίσια συνεργασίας με επιχειρηματικούς ομίλους. Όλα αυτά φυσικά
θα είναι ενταγμένα στη λογική της ανταποδοτικότητας.
4.- Το υπό διαμόρφωση νέο πλαίσιο, ευνοεί τη λειτουργία των νέων Ο.Τ.Α. με
ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών
(καθαριότητα, ύδρευση-αποχέτευση, απασχόληση, περιβάλλον κλπ).
Προβλέπεται μάλιστα ότι οι νέοι Δήμοι που θα διαθέτουν τους απαραίτητους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους, θα μπορούν να αναλάβουν και νέες αρμοδιότητες (σχολικά κτίρια, πολεοδομικές εφαρμογές, υγειονομικό έλεγχο κλπ).
Τι γίνεται όμως με τους Δήμους που δεν θα έχουν αυτές τις δυνατότητες;
Θα έχουν τις ίδιες δυνατότητες και ευκαιρίες ανάπτυξης οι πληθυσμιακά μεγαλύτεροι αστικοί Δήμοι με τους μικρότερους περιφερειακούς Δήμους (όπως της περιοχής μας);
Για παράδειγμα ο νέος Δήμος μας (Ελυμνίων, Κηρέως & Νηλέως) όπως αυτός προτείνεται , με πληθυσμό περίπου 15 χιλ. κατοίκους, αποτελούμενος από 50 περίπου οικισμούς με απόσταση μεταξύ τους έως και 70 χλμ, καλύπτοντας έκταση ίση σχεδόν με το 1/5 της Εύβοιας και με συνολικό επαρχιακό οδικό δίκτυο πάνω από 300χλμ, θα έχει κόστος λειτουργικών δαπανών και βασικών υπηρεσιών προς τους δημότες (καθαριότητα, ύδρευση-αποχέτευση, συγκοινωνίες, συντήρηση οδικού δικτύου) πολλαπλάσιο από ότι π.χ. ο Δήμος της Χαλκίδας με πληθυσμό άνω των 60 χιλ. κατοίκων.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, την ύπαρξη βασικών αντιθέσεων και δυσκολιών.
Και εν μέσω όλων αυτών των «συνταρακτικών» αλλαγών, ούτε λόγος για τη χωροθέτηση – οριοθέτηση των νέων Δήμων (επίσημα τουλάχιστον) και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία αυτοί έχουν ήδη σχεδιαστεί (γεωμορφολογικά, πληθυσμιακά, αναπτυξιακά, ιστορικά, πολιτισμικά κλπ).
Μήπως όμως αυτό το θέμα θα συζητηθεί – προταθεί στα πλαίσια της περιβόητης «διαβούλευσης»; Αν ναι καλό θα είναι να γνωρίζουμε ποιοι θα «διαβουλευθούν» και για ποιους;
Οι απόψεις και η θέληση των τοπικών κοινωνιών έχουν θέση εδώ;
Και για να προλάβω όσους θα αντιτείνουν ότι οι τοπικές κοινωνίες συμμετέχουν μέσω των αιρετών εκπροσώπων τους στους Ο.Τ.Α., συγγνώμη αλλά μου μοιάζει «χοντρό» το αστείο.
Όλοι έχουν συμβιβαστεί με τα προαποφασισμένα. Κανένας δεν έχει αντιδράσει μέχρι σήμερα (εγώ δεν γνωρίζω κάποιον που να έχει διαφοροποιηθεί δημόσια). Μήπως βλέπουν από το μέλλον να έρχεται το καλό; Ας μας το δείξουν ή ας μας το πουν. Τόσο πολύπλοκο και δυσνόητο είναι; Ορισμένοι μάλιστα διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει καλύτερο πόστο στο νέο σχήμα την επόμενη μέρα, με τις ευλογίες φυσικά και των κομμάτων που θα τους υποστηρίζουν. Φυσικά ο «εκλεκτός» της επόμενης των εκλογών θα έχει το προνόμιο υλοποίησης του «μεγάλου οράματος» και της «αγάπης» για τον τόπο. Γνωστά και χιλιοειπωμένα, δυστυχώς!!!!
«Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί» λένε, «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».
Είναι άραγε έτσι;
ΟΧΙ κύριοι.
Οφείλουμε να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε, εφ’ όσον βέβαια δεν συμφωνούμε.
Να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε, να κατακτήσουμε!!!!
Το χρωστάμε σ’ εμάς τους ίδιους και στα παιδιά μας.
Η ανάπτυξη δεν γίνεται με διοικητικές αλλαγές. Το θέμα είναι ποιος ελέγχει την αναπτυξιακή διαδικασία, ποιο είναι το αποτέλεσμά της και ποιος ωφελείται.
Για την άνιση ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας, ειδικότερα δε της πολύπαθης περιοχής μας, και την ερήμωσή της υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες όλων όσων κυβέρνησαν και όσων διαχειρίστηκαν, σε οποιοδήποτε βαθμό, τις τύχες αυτού του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες.
Η «αγάπη για τον τόπο» μόνο, δεν φτάνει.
Απαιτείται σύγκρουση με το κατεστημένο που κρατάει σε μαρασμό την περιοχή μας.
Μια περιοχή απερίγραπτου φυσικού κάλλους, με το προνόμιο (λόγω γεωγραφικής θέσης) να βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και να είναι προσβάσιμη σε 2 το πολύ ώρες από τα ¾ της Επικράτειας. Μια περιοχή με τεράστια δυναμική ανάπτυξης κυρίως τουριστικής και με παράλληλη αξιοποίηση και των υπόλοιπων δραστηριοτήτων του πληθυσμού (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις).
Η 12ετής εμπειρία μας από την εφαρμογή του «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ» και τα αποτελέσματα αυτής της διοικητικής μεταρρύθμισης, δυστυχώς δεν μας αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για βελτίωση της κατάστασης.
Τι σημαντικό συντελέστηκε αυτό το διάστημα στην περιοχή μας;
Ενδεικτικά θα αναφερθώ στην κατάσταση του βασικού οδικού δικτύου της περιοχής μας, την τραγική κατάσταση του οποίου όλοι μας βιώνουμε καθημερινά και επί χρόνια, χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση έστω για βελτίωση και αποκατάσταση.
Δείτε το δρόμο(?) Λίμνη – Ροβιές – Λ. Αιδηψού – Ιστιαία, το δρόμο(?) Ροβιές – Βουτάς – Ιστιαία, το δρόμο (?) Λίμνη – Χαλκίδα, την εμπασιά (είσοδο) των Λ. Αιδηψού, το Δερβένι !!!
Χωροχρονολογικά μου είπαν ότι βρίσκομαι στην Ελλάδα της Ευρώπης, στο λυκαυγές του 21ου αι. ΙΣΧΥΕΙ;
Το σύστημα Κράτος – Νομαρχία - Δήμος δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει τα βασικά και αυτονόητα.
Εμείς τι κάνουμε; Πόσο ακόμα θα περιμένουμε;
Μπορούμε σαν τοπικές κοινωνίες να αντιδράσουμε και να εκφράσουμε τουλάχιστον τις απόψεις, τις προτάσεις και τις επιθυμίες μας, για τον τόπο μας.
Το ζήτημα δεν είναι με ποιους Δήμους θα συνενωθούμε ή ποια θα είναι η έδρα του νέου Δήμου, αλλά με τι κριτήρια και με βάση ποιες παραμέτρους ανάπτυξης επιχειρείται αυτή η αλλαγή και για όφελος ποιων;
Οφείλουν οι «πεφωτισμένοι» να λάβουν σοβαρά υπ’ όψη τους τις απόψεις των τοπικών κοινωνιών. Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να το πράξει.
Καλό και ηθικό είναι, οι προτάσεις για την επικείμενη διοικητική μεταρρύθμιση να γνωστοποιηθούν στους πολίτες άμεσα και μέσω λαϊκών συνελεύσεων να κατατεθούν – καταγραφούν και οι απόψεις των πολιτών.
Μέχρι πότε θα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ό,τι μας σερβίρουν, τάχα για το καλό μας;
Ας αξιοποιήσουμε τη μοναδική δυνατότητα που έχουμε:
ΑΜΕΣΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!!!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Πριν 2.500 χρόνια, στην εποχή και την κοινωνία που έζησε ο Καλλικράτης, ΟΛΕΣ οι αποφάσεις (μικρές ή μεγάλες) στην πόλη – κράτος των Αθηνών, λαμβάνονταν μέσα από συνελεύσεις και με συμμετοχή των πολιτών.
Φιλικά
Νίκος Δ. Γεραλής
Υπάλληλος του Δήμου Ελυμνίων
Ροβιές 14/01/2010.