αλλά από αυτά που επιτρέψαμε να γίνουν)*
Βρέθηκα πρόσφατα στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου της Χαλκίδας,
(όπου είμαστε αναγκασμένοι να πάμε οι Βορειοευβοιώτες) συνοδεύοντας
συγγενικό μου πρόσωπο προκειμένου να κάνει εξετάσεις.
Κατά την πολύωρη παραμονή μου (φτάσαμε στις 9:45 το πρωί και φύγαμε στις
8:00 το βράδυ) είχα την ευκαιρία να δω για πολλοστή φορά ιδίοις όμμαση
τον εξευτελισμό και τη ταλαιπωρία που βιώνουν οι άνθρωποι που το
επισκέπτονται.
Η έλλειψη προσωπικού και η ανοργανωσιά είναι εμφανής, το
χάος, ο εκνευρισμός ανακατεμένα με βογκητά πόνου και γκρίνια, επίσης.
Σε κάποια στιγμή, στην είσοδο του Νοσοκομείου πήρε το μάτι μου την
εκπρόσωπο μας στο Κοινοβούλιο.
Κινήθηκα με ταχύτητα με σκοπό να τη ρωτήσω:
Ως άνθρωπος αισθάνεστε περήφανη κυρία Κατερίνα με το στοίβαγμα των
ανθρώπων-κυρίως ηλικιωμένων;
Θα θέλατε οι γονείς σας να τύχουν τέτοιας μεταχείρισης;
Ως γιατρός κυρία Περλεπέ είστε περήφανη για το επίπεδο προσφερόμενης
υγείας στο Νομό;
Αν δεν έχεις λεφτά ή μέσον απλά περιμένεις (καλή ώρα). Θα θέλατε να
ήσασταν ένας ανώνυμος ασθενής μαζί τους;
Ως Βουλευτίνα κυρία Κατερίνα Περλεπέ Συφουνάκη νιώθετε περήφανη, που
αυτών των ανθρώπων εσείς, το σόι σας και οι όμοιοι σας, τους μειώνετε το
εισόδημα και τις συντάξεις;
Δε ντρέπεστε;
Πριν προλάβω να πλησιάσω είχε ήδη μπει χαμογελαστή στο απαστράπτον
ακριβό αυτοκίνητο και χάθηκε στο δρόμο.
Πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και επειδή δεν ήθελα να βγάλω πρόσωπα
(έχουν το πόνο τους οι άνθρωποι, να έχουν και εμένα με τα κολλήματα
μου;) τράβηξα δυο φωτογραφίες ενδεικτικά. Στην πρώτη φαίνεται ότι τα
τακτικά ιατρεία δε λειτουργούν. (τα θαυμαστικά είναι γιατί δε
λειτουργούν τα ιατρεία ή γιατί κάνουν επίσχεση εργασίας οι γιατροί; Αυτό
το φιλοσοφικό ερώτημα θα με φάει)
Και στη δεύτερη είναι ένα από τα πολλά διαφημιστικά αυτοκόλλητα όπου
επειδή –προφανώς- δεν επαρκούν τα ασθενοφόρα πρέπει να απευθυνθείς σε
ιδιωτικές εταιρίες.
*γνωμικό κολλημένο πίσω από γραφείο στο νοσοκομείο. Περισσότερο μοιάζει
με παπαροκενολογία του Πρωθυπουργού παρά με βαθυστόχαστη σκέψη του
Γκάντι.