Του Αθηναγόρα Δαλαμάγκα
Εκπαιδευτικού
Άρχισε αγαπητοί αναγνώστες και η τοπική μας εκκλησία να χορεύει στο ρυθμό της παράνοιας και της αυθαιρεσίας. Ρυθμός στον οποίο είχαν και έχουν συγχρονιστεί άλλες κατά τόπους εκκλησίες και μονές, εδώ και καιρό. Και ενώ για δεκαετίες επί δεκαετιών δεν υπήρχαν ούτε τίτλοι ιδιοκτησίας, ούτε χρυσόβουλα και συγίλια, άρχισαν να ξεφυτρώνουν «διεξαχθείσεις» αλληλογραφίες και επισκοπικές αποφάσεις!!
Ο λόγος, η υπαγωγή του γραφικού εξωκκλησιού «Παναγιάς Μακροφτιλιάς» στο Τσοκαϊτη, σε ενορία της Ιστιαίας.
Πολλά χρόνια τώρα σχεδόν από τότε που έρχομαι και επισκέπτομαι την περιοχή της Ιστιαίας, περνώ κάθε 8 Σεπτέμβρη, και απ’ το όμορφο αυτό εκκλησάκι να ανάψω ένα κερί. Πάντα αντίκριζα ανθρώπους που ανήκουν στο προσωπικό της ενορίας Κοιμήσεως Θεοτόκου της Ιστιαίας, να εξυπηρετούν και να διοικούν στο εκκλησάκι και όταν εννοώ προσωπικό, από ιερέα μέχρι ψάλτη και από επιτρόπους μέχρι νεωκόρα.
Φέτος λοιπόν που ήρθα για Πάσχα στο Ξηροχώρι μαθαίνω πως ο Χαλκίδας Χρυσόστομος, κατά τα άλλα, βαθειά σκεπτόμενος άνθρωπος, με υψηλό αίσθημα της ορθής επιτέλεσης του καθήκοντος, προέβη στην έκδοση απόφασης που παραχωρεί την «Παναγιά Μακροφτελιάς» στην Ευαγγελίστρια της Ιστιαίας. Από πού κι ως που ; Τώρα οι μεν της Κοιμήσεως παραμένουν με μια απόφαση και την απορία και οι δε της Ευαγγελίστριας κραδαίνουν την περίφημη απόφαση θριαμβευτικά. Εκεί μάλιστα κατάφερα να τη διαβάσω κιόλας. Φως φανάρι το κείμενο τα λέει όλα, περιορίζεται σε μια παράγραφο και είναι φανερό απ’ όποιον το διαβάσει ότι αποτελεί μια πρόχειρη υπηρεσιακή διεκπεραίωση. Η απόφαση τεκμηριώνεται με βάση το νόμο 590/77 «Περί καταστατικού χάρτου της εκκλησίας της Ελλάδας» και τον κανονισμό της Συνόδου υπ’ αριθμόν 8/79.
«Άγιε» Χαλκίδας έχετε υπ’ όψη σας πως και ο νόμος και ο κανονισμός είναι βρέφη μπροστά στην ιστορία και ζωή της «Παναγίας Μακροφτελιάς». Μήπως αγνοείτε πως ούτε το 1977, ούτε το 1979 αλλά απ’ το 1959, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Μεσσηνίας κατατάσσει το εξωκκλήσι στην ενορία Κοιμήσεως ; και πως θέτετε όρους συνεργασίας στον κύριο Αυγουστίνο εν έτει 2010 αφού ο ίδιος και η οικογένειά του έχουν παρουσία στο χώρο της Μακροφτελιάς από το 1914.
Τυγχάνει να γνωρίζω την κόρη της αειμνήστου πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Παπαϊωάννου και μου λέγει με δάκρυα όταν έμαθε για την απόφαση. «Ο πατέρας μου πήγαινε 45 χρόνια στη Μακροφτελιά, αυτό είναι το ευχαριστώ;» 45 χρόνια πολύ περισσότερα απ’ τα οκτώ δικά σας και τα διπλά ακόμα από εκείνα του σεπτού προκατόχου σας όπως ακούσαμε στην Πασχάλια εγκύκλιο. Και τέλος πάντων ας δεχτούμε πως όλα τα παραπάνω δεν τα λάβατε υπ’ όψη σας γιατί δεν τα γνωρίζατε. Πόσο εμπεριστατωμένη ήταν αυτή η «διεξαχθείσα αλληλογραφία» που σας οδήγησε αδιστάκτως στη σύνταξη και αποστολή αυτού του εγγράφου ; Προφανώς όλα έχουν μια απλούστατη εξήγηση αρκεί να το ψάξει λιγάκι κανείς. Το εκκλησάκι της Μακροφτελιάς, βρίσκεται σε κτήμα και όπως συνηθίζεται και επιβάλλεται συν τω χρόνω και το εκκλησάκι και το κτήμα θα περάσουν στην «διοίκηση και διαχείριση» της ενορίας Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ιστιαίας (εδώ ένα τόσο δα μοναστηράκι του Αγίου Όρους καρπώθηκε με παρόμοιο τρόπο ολόκληρη λίμνη!!). τώρα λοιπόν που ήταν εύκολο να γίνει ερήμην του εκκλησιαστικού συμβουλίου Κοιμήσεως της Θεοτόκου και να πιαστεί εξ αποίνης ο Μητροπολίτης, να η ευκαιρία!!