ΠΒ
Συζητώντας όλη μέρα για την πρωταπριλιά, για τις πολιτικές εξελίξεις και για τη μαύρη μας τη μοίρα, μόλις άνοιξα το μπλογκ, είδα την είδηση της παραίτησης των δημάρχων μας και καταχάρηκα.
Επιτέλους είπα , να που και οι "δεξιοί" Δήμαρχοι της περιοχής μας φτάσανε στο Αμήν και είπαν να συνταχθούν με το ποίμνιό τους αντί να (υπο)μένουν στο σατανά του μνημονίου.
Μου φάνηκε σαν η πρέπουσα κίνηση και με το μυαλό μου άρχισα να φτιάχνω τις εικόνες της
λαϊκής εξέγερσης, που θα ποδοπατά τα λάβαρα της ΝΔΠΑΣΟΚ συμπολιτείας. Άνθρωποι στους δρόμους, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι μαζί, εργαζόμενοι και άνεργοι, εργάτες και αγρότες, συνταξιούχοι και παιδιά , οι τηλεοράσεις μόνες σπίτι.
Οι κομματικές ταυτότητες στους κάδους των σκουπιδιών κι όχι της ανακύκλωσης, οι εκλογές σαν λαϊκή επιταγή και όχι σαν κάλπικο μαγείρεμα των ήδη ηττημένων.
Το ζητούμενο, ένα πολιτικό σύστημα που θα ξεπλύνει τη βρώμα της εξουσίας και θα την αντικαταστήσει με ένα δικό του αγιασμό.
Των έντιμων και ηθικών κατοίκων της χώρας.
Περιμένοντας τη βουή των ελικοπτέρων που φυγαδεύουν τους χοντρόπετσους, προσγειώθηκα.
Διάβασα τα σχόλια και κατάλαβα ότι κι αυτό ήταν πρωταπριλιάτικο.
Ξανακατεδαφίστηκα στο καναπέ μου.
Παρακολουθώ πια τον Χρυσοχοΐδη να μιλά για σκούπες ανθρώπινων σκουπιδιών και το αύριο, λες και θα είναι δικό του κι αυτό.
Και αυτό φαντάζει σαν η τραγική αλήθεια.
Η δεύτερη μέρα του Απρίλη μου φάνηκε πιο ψεύτικη από ποτέ...
ΥΓ.: Γεια σου Αντώνη με τις εκπλήξεις σου!
