Βόρειος Εύβοια. "'Ενα μικρό κράτος".

O ρόλος των μικρών τοπικών κοινωνιών ως μοχλός ανάπτυξης της περιοχής και πίεσης προς την εκάστοτε εξουσία.

Η εμπειρία τεσσάρων και πλέον χρόνων γύρω από τα προβλήματα της τοπικής μας κοινωνίας και η αγωνία μας για το αύριο, μας οδήγησαν σε αυτή εδώ την απόφαση. Να μιλήσουμε. Ασχοληθήκαμε με τα προβλήματα της κοινότητάς μας απο μεράκι και αγάπη γαι τον τόπο μας. Με τον ενθουσιασμό, τον ζήλο και την αφοσίωση που κρύβονται πάντα πίσω από τα οράματα. Γιατί υπήρχε και υπάρχει όραμα. Και φθάσαμε τελικά να πετύχουμε πράγματα. Η αλήθεια είναι πως δεν το περιμέναμε γιατί μπλεχτήκαμε σε “περίεργες” καταστάσεις και φθάσαμε να θεωρούμε το παράλογο λογικό.
Βρεθήκαμε μπροστά σε μικροσυμφέροντα απειλές και εκβιασμούς, άνθρωποι που θέλαμε απλά να προσφέρουμε ανιδιοτελώς στην κοινότητά μας. Παρακμιακές νοοτροπίες που κρατούσαν τον τόπο μακριά από την πρόοδο, προσπαθήσαμε να τις απομονώσουμε και να τις κρατήσουμε στο περιθώριο. Γιατί η πρόοδος δεν έρχεται με συμβιβασμούς, αλλά με ρήξεις. Ίσως κάποιοι θα πρέπει να καταλάβουν πια, πως ο τόπος μας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός και δεν μπορούν να απαγορεύσουν σε ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν, να το πράξουν.

Εμείς απλά θέλαμε και θέλουμε ένα χωριό αισθητικά όμορφο. Προβλήματα που θα μπορούσαν να λυθούν σε ένα μήνα “σέρνονταν“ για χρόνια και συσσώρευαν σκόνη. Έχουμε πολλά παραδείγματα. Και εκεί είναι το θέμα. Για τα βασικά και αυτονόητα που έπρεπε να λύνονταν πριν καν συζητηθούν. Και δεν είναι πάντα τα χρήματα. Το αποδείξαμε αρκετές φορές. Με ελάχιστους πόρους έγιναν πράγματα. Αντιμετωπίσαμε χρόνια προβλήματα. Ο πόλεμος που μας κήρυξαν δε στάθηκε ικανός να κάμψει τη θέλησή μας να δημιουργήσουμε. Και ας αντιμετωπισθήκαμε σαν πολίτες β΄κατηγορίας και ας υποτίμησαν τη νοημοσύνη μας. Και δε συνειδητοποιούν ότι υποτιμώντας τη νοημοσύνη του λαού, φέρονται σαν να μην υπάρχει μνήμη. Αυτή η ίδια μνήμη που μας κρατάει “ζωντανούς”.

Στον αγώνα μας όμως αυτό δεν ήμασταν μόνοι μας. Άτομα που οραματίστηκαν τα ίδια πράγματα, στάθηκαν δίπλα μας, ξεπερνώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες και αγκυλώσεις. Γιατί υπάρχουν πάντα εκείνοι που όταν βρίσκονται εκτός εξουσίας γνωρίζουν όλες τις λύσεις για τα προβλήματα, αλλά όταν καταλάβουν την “καρέκλα” κατά περίεργο και ανεξήγητο τρόπο, η αμνησία αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της. Καρέκλα και αμνησία φαίνεται πως πάνε πακέτο. Συνέβη εδώ, αυτό που συμβαίνει πάντα με την κεντρική κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Όταν βρίσκεσαι στην κυβέρνηση αγνοείς τα πάντα και εξασκείς τη τέχνη του “μηδέν πράττειν” ενώ οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι στην αντιπολίτευση γνωρίζουν τα πάντα και καταγγέλλουν τα πάντα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι τα προβλήματα του τόπου μας δε λύνονται με την εφαρμογή μονάχα ενός συστήματος, ανεξάρτητα αν αυτό λέγεται Καλλικράτης ή Καποδίστριας, αλλά από τα άτομα που θα διαχειριστούν τα προβλήματα και τους πόρους και θα κληθούν να κάνουν πράξη τα προγράμματα. Πιστεύουμε επίσης, πως στη σημερινή εποχή με τα προβλήματα που βιώνουμε δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχημένη μια δημοτική αρχή επειδή ασβεστώνει πεζοδρόμια ή τοποθετεί ανθοφόρα φυτά στα παρτέρια του κέντρου της πόλης. Ακόμα όμως και αν γίνεται για το “θεαθήναι” αυτή η δράση, τα ίδια αυτά πράγματα δεν πραγματοποιούνται και στα παραμελημένα χωριά της περιφέρειας με δρόμους σε κακή κατάσταση, που βουλιάζουν από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Η θλιβερή αλήθεια. Η εγκατάλειψη πληγώνει, γιατί μαζί με το περιβάλλον εγκαταλείπτονται και οι άνθρωποι. Χρόνια τώρα. Κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να κάνει ένα βήμα προς κάποια κατεύθυνση αν δεν υπάρχει εκλογικό συμφέρον. Γνώμονας σχεδόν πάντα είναι η εκλογική τους πελατεία. Επικίνδυνος τελικά ο επαγγελματίας πολιτικός. Πόντιος Πιλάτος γίνεται. Να νίβει τα χέρια του και να αναβαπτίζεται σε ψηφοφορίες και εκλογές

Γιατί δεν είναι μόνο τα λεφτά που κάνουν τη διαφορά. Είναι και οι άνθρωποι. Ίσως περισσότερο οι άνθρωποι. Με όραμα. Και αγωνιστικότητα. Φωτισμένοι. Χρειαζόμαστε τους σωστούς ανθρώπους για να κατευθύνονται τα χρήματα εκεί που πρέπει, για το καλό των πολλών. Χρειαζόμαστε τους ανθρώπους εκείνους που πολλοί είχαν αρχίσει να πιστεύουν πως δεν υπάρχουν. Σε πολλούς τομείς. Δεν είναι αλήθεια πως δεν υπάρχουν. Απλά στάθηκαν μακριά. Και τώρα ήρθε η ώρα να δώσουν ένα ηχηρό παρόν. Είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν. Δεν υπάρχουν περιθώρια παραμονής στα μετόπισθεν.

Δεν παριστάνουμε τους έξυπνους, ούτε τους πατριώτες, απλά τολμάμε να μιλήσουμε δημόσια για αυτά που ολοι συζητάμε στα καφενεία και στις παρέες μας. Είναι χρέος μας να μη μείνουμε σιωπηλοί. Δε διεκδικούμε την αυθεντία, απλά θέλουμε να δείξουμε ένα δρόμο. Δύσκολο, αλλά συνάμα ίσως αποτελεί και τη μοναδική λύση για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Καταθέτουμε απόψεις, διαπιστώσεις, εμπειρίες, αγωνίες. Προβληματισμοί δημόσια. Ο τόπος μας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, επαναλαμβάνουμε. Νιώθουμε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε και να γράψουμε για όλα αυτά. Πέντε χρόνια σχεδόν μετά... Το πείραμα πέτυχε στην τοπική μας κοινωνία και νιώθουμε πως αποκτήσαμε το δικαίωμα να εκφράσουμε την άποψή μας. Ευελπιστούμε μονάχα να γίνουν πράγματα και σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Είναι η τελευταία μας ευκαιρία απέναντι στην παρακμή και τους εκβιασμούς. Καταντήσαμε αιχμάλωτοι των αγορών χωρίς πρόσωπο. Παγκοσμιοποίηση. Διαπλοκή. Σε ένα σύστημα όπου επικρατεί ο παγκόσμιος τζόγος και οι μεγαλοεπενδυτές τζογάρουν στη χρεωκοπία ολόκληρων χωρών ( ότι πιο αισχρό μπορεί να σκεφτεί κανείς) εκεί όπου η οικονομική κρίση είναι η νέα μορφή πολέμου που κτυπάει τις πόρτες μας, το όραμά μας είναι οι μικρές κοινωνίες να σταθούν με αξιοπρέπεια και να ατενίσουν το μέλλον τους με βάση αυτήν. Η αξιοπρέπεια που θα δοθεί σαν παρακαταθήκη στη νεώτερη γενιά. Μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα αν αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας. Γιατί το μεγάλο πρόβλημα και τροχοπέδη συνάμα ήταν πάντα η μετάθεση ευθυνών. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος και αρμόδιος για συγκεκριμένη δράση. Ας τελειώνουμε λοιπόν με αυτά και ας προχωρήσουμε. Μια νέα αρχή όμως σημαίνει, πως παίρνουν αξία και αφήνουμε χώρο να αναπτυχθούν “νέες μορφές”, στον τρόπο που “κάνουμε τα πράγματα”,στον τρόπο που σκεφτόμαστε ακόμα και στο πως αισθανόμαστε. Ξεριζώνουμε ελαττώματα και προσωπικές φιλοδοξίες. Θα τολμήσουμε εδώ να χρησιμοποιήσουμε και ένα νέο όρο “Πολιτικός Εθελοντισμός”. Σε αυτόν πιστεύουμε. Θέλουμε τους βουλευτές και τους τοπικούς άρχοντες κοντά στη πόλη τους, κοντά στους ανθρώπους, συνοδοιπόρους για δημιουργία και δράση, γιατί αυτούς εκπροσωπούν και η εξουσία τους πηγάζει από αυτούς σύμφωνα με το Σύνταγμα. Οι Έλληνες πολιτικοί λοιπόν για να είναι ουσιαστικά αποτελεσματικοί, θα πρέπει πρώτα να γνωρίζουν, έπειτα να μπορούν και τελικά να θέλουν να λύσουν το πρόβλημα. Δε μας ενδιαφέρουν τα λόγια πια. Έργα. Το πάρτυ τέλειωσε πια. Η διαφθορά είναι το θέμα. Οι μέτριοι και η ανυπαρξία έργου τους δεν άφηναν κανέναν για χρόνια να δημιουργήσει. Η πατρίδα παίχτηκε στα ζάρια, και οι ηγέτες της αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ανεπαρκείς ή καθοδηγούμενοι και τα δυο εξίσου επικίνδυνα.Η αλήθεια αποκαλύπτεται για όσους στάθηκαν στη πλευρό των αγορών και συμπορεύτηκαν μαζί τους. Για αυτούς που αρνήθηκαν τα πάντα και μετά προσυπέγραψαν τα πάντα. Η ιστορία βέβαια κάποια στιγμή θα κρίνει την κατάσταση που βρισκόμαστε και μαζί της όλους μας, όπως συμβαίνει πάντα και θα αποδώσει τις ευθύνες σε όσους αναλογούν. Όσο κυριαρχούν οι μέτριοι, το παιχνίδι είναι χαμένο πριν ακόμα ξεκινήσει ο αγώνας, ίσως ακόμα και από τα αποδυτήρια. Η χώρα σπρώχτηκε στον γκρεμό. Είναι δικό μας χρέος να σταματήσουμε την κατηφόρα. Χρειαζόμαστε την ανάσα που δίνει ο πολιτισμός.Χρειαζόμαστε μια αποκεντρωμένη πολιτιστική και δημιουργική ανάσα. Επιχορηγήσεις κομμάτων; Όχι. Τα χρήματα στον πολιτισμό και την παιδεία.

Χρειαζόμαστε τους ανθρώπους που κατάφεραν να ξεπεράσουν καταστάσεις και να ανοίξουν δρόμο. Το “κίνημα της πατάτας” είναι μια ένδειξη, δείχνει μια πορεία. Και ας συκοφαντήθηκε από την αρχή ακόμα. Και ας το αποκάλεσαν “ανήθικο”. Νομίζω πως δεν παραξένεψε κανέναν πια αυτή η “ανηθικότητα” γιατί έτσι συμβαίνει πάντα με τα καινούργια πράγματα που κουβαλούν αέρα αλλαγής και στάσης. Για αυτούς που δεν κατάφεραν να ελέγξουν τη νέα μορφή διαμαρτυρίας. Μαστίχα Χίου, Ξυνόμαυρο Νάουσας, είναι μια άλλη ένδειξη του τι μπορούν να καταφέρουν άνθρωποι με μεράκι και αγάπη για τη δουλειά τους. Μικρές αναφορές. Στον χάρτη.

Σε κατάσταση κρίσης φαίνεται η αλήθεια του ανθρώπου έλεγε κάποιος και πιστεύουμε πως εκεί βρίσκεται πραγματικά και η δική μας αλήθεια.Η κρίση ανακατεύει την τράπουλα για να διαλύσει τα “ στημένα” και τα ψεύτικα. Είναι μια αλήθεια που θα αποδειχθεί σύντομα. Γιατί κανείς δεν είναι ανεύθυνος σε αυτή την υπόθεση και για πολλά πράγματα που βιώνουμε δεν φταίει μονάχα το Δ.Ν.Τ.

Θα τολμήσουμε να πούμε μια αλήθεια ακόμα που κρύβουμε όλοι επιμελώς κάτω από το χαλί. Νομίζουμε πως φταίνε πολλοί εδώ και ανάμεσά τους όλοι εμείς. Οι ξένοι έχουν τις ευθύνες τους, οι πολιτικοί έχουν τις δικές τους και ο λαός τα δικά του μικρά ίχνη στο δρόμο της ανηφόρας που βαδίζουμε. Λογικά θα έπρεπε ο καθένας μας να σταθεί απέναντι στον εαυτό του. Όποιος αντέξει την αντιπαράθεση θα πρέπει και να προχωρήσει.Δοκιμάζουμε αντοχές, ενεργοποιούμε δυνάμεις, αποφασίζουμε να αφήσουμε πίσω τα “μικρά” και ασήμαντα και να πορευτούμε μαζί για τα σημαντικά. Η αλήθεια ορίζει την ατμόσφαιρα και τις καταστάσεις. Γιατί τίποτα δεν χαρίζεται μονάχα κατακτιέται.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ερχόμαστε να παλέψουμε για τον τόπο μας. Που έχει περιθώρια ανάπτυξης και ας μη θεωρηθεί υπερβολή σε αυτούς τους καιρούς και ευημερίας Ας επενδύσουμε χρήματα λοιπόν εδώ και ας μην σκεφτόμαστε πως η σωτηρία μας θα είναι να βγούν τα λεφτά στο εξωτερικό. Ο δήμος Ιστιαίας- Αιδηψού και Λίμνης-Μαντουδίου μπορεί με τη συνεργασία και τη πίστη για κάτι καλύτερο να αποτελέσει την πυξίδα ανάπτυξης για όλη τη Β. Εύβοια. Γιατί η Β. Εύβοια είναι αυτάρκης και μπορεί να δημιουργήσει και θέσεις εργασίας. Από την αρχή της δραστηριοποίησης μας πιστεύαμε πως ο ρόλος των τοπικών αρχόντων είναι ουσιαστικός, όσον αφορά τη συνεργασία του στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας( γεωθερμία πηγές Αιδηψού, αιολική, ηλιακή ενέργεια), στην εκμετάλλευση του ορεινού όγκου( δασικός πλούτος, ρετσίνη, κτηνοτροφία, δασοπονία, αγροτικός τουρισμός) και στην εκμετάλλευση του κάμπου της Ιστιαίας. Πολυστάφυλος Ιστιαία,την αναφέρει ο Όμηρος. Επίσης στην ανάπτυξη της αλιείας και στην αξιοποίηση των αρχαιοτήτων του τόπου μας. Ζητήματα, όπως η ανεργία και η κοινωνική δικαιοσύνη, θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητες κάθε δημοτικής αρχής.

Η ενεργοποίηση των πολιτών είναι το κλειδί. Η διέξοδος. Για αποφάσεις που θα βάλουν τη ζωή μας σε νέα τροχιά. Για να μη βρισκόμαστε συνεχώς υποχείρια καταστάσεων που δεν επιλέξαμε.

Για όλα αυτά δεν μείναμε σιωπηλοί να παρακολουθούμε. Για όλα αυτά θα “πολεμήσουμε”. Για να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ξανά. Γιατί αυτή η χώρα είχε φτάσει σχεδόν να απαγορεύει τα όνειρα. ΄Το χρωστάμε στους νεώτερους.. Οι Έλληνες είναι ένας περήφανος λαός και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να γονατίζει έναν περήφανο λαό. Καταλήγοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε ένα από τα καλύτερα σχόλια που γράφτηκαν για μας και διαβάσαμε σε γαλλική εφημερίδα. “ Οι Έλληνες, χορεύουν σαν να είναι έτοιμοι να πετάξουν....”.

Σύλλογος

Πολιτιστική Κίνηση Μονοκορυάς