του ΠΒ
Δεν είναι ο καύσωνας και οι βενζίνες. Τα μελτέμια ζεστά και αυτά, λεν στο κόσμο ότι κάτι
άλλαξε οριστικά.
Τα μικρά γκαρσόνια δουλεύουν για 3-4 ευρώ την ώρα όταν έχει δουλειά, οι δωματιούχοι
παίζουν με τιμές στα 20 ευρώ ψάχνοντας πελάτη με το δίκαννο, στο μπακάλικο το καλάθι για τα ψώνια φαίνεται τεράστιο και τα καροτσάκια των σουπερμάρκετ αναπολούν τις εποχές της υπερφόρτωσης.
Το τελικό χτύπημα ήρθε με την εφορία. Παρακάμπτοντας τη φυσιολογική εποχή των
εκκαθαριστικών εξαιτίας των εκλογών, τα πράσινα εκκαθαριστικά βροχή χτύπησαν
ανελέητα μισθωτούς και συνταξιούχους, ανεβάζοντας την πίεση μαζί με την απελπισία τον μήνα Αύγουστο.
Τα καναδυό χιλιάρικα του επιπλέον χρέους σε κάθε νοικοκυριό, αφαιρούνται από τις
πολυπόθητες διακοπές, από τη χωριάτικη στο παραθαλάσσιο τραπέζι, από τη βόλτα με
το αυτοκίνητο στο διπλανό χωριό. Κομμένο το ποτάκι «άφτερ», ο χυμός πορτοκάλι και η
καθημερινή εφημερίδα.
Όλα αυτά τα ψιλολόγια, τα κόβεις τα μετράς αλλά και πάλι ισολογισμό δεν κάνεις.
Μαζί τους ο απολογισμός της Βόρειας Εύβοιας, με τους τουρίστες λιγότερους να ξοδεύουν
λιγότερα, με τους επαγγελματίες του τουρισμού να εισπράττουν λιγότερα και να
πληρώνουν περισσότερα και με ένα κόσμο να περιμένει το χειμώνα να μετρήσει ευρώ ή
δραχμές ή τίποτα, για να αγοράσει ακριβότερο πετρέλαιο, ρεύμα και φάρμακα.
Στα πιάτα , σφουγγισμένα από τη τελευταία ψίχα, η μύγα δεν βρίσκει να φάει τίποτα πια.
Η απαισιοδοξία της ζέστης είναι για όλους όσους βλέπουν τι γίνεται και περιμένουν. Σαν τις φετινές μύγες, που καταλήγουν στο σίγουρο σκατό.
Τη μόνη αισιόδοξη δροσιά την αισθάνομαι, όταν σκέφτομαι τον κόσμο ξανά στους δρόμους
να παλεύει για τη ζωή του γκρεμίζοντας κλέφτες, ψεύτες, εθελόδουλους. Οι άνθρωποι
γύρω μου είναι φανερά πια δύο ταχυτήτων. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ίσοι όσοι ζούμε σε
αυτό το τόπο. Απλά είναι πολλοί που δεν έχουν καταλάβει ή εθελοτυφλούν ακόμα, για το
με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν.
Μετά θα αρχίσει το άνισο ματς.
Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Εύβοιας 14/8/2012