ΠΒ
Περνώντας από τη περιοχή για πολλοστή φορά , κοντοστέκομαι
κοντά στο ΚΥΜΑ ξαναπορώ και το ξαναφωτογραφίζω.
Θυμάμαι πριν δεκαετίες που σπρωχνόμαστε να βρούμε τραπεζάκι
για να φάμε γλυκό του κουταλιού, σαν επιδόρπιο στη βόλτα στη παραλία των
Λουτρών. Το κύμα αποκάτω από τους πασσάλους ,μας δημιουργούσε την αίσθηση του
πλοίου και η ιδιαιτερότητα της κατασκευής παραξένευε τον
επισκέπτη,
δημιουργώντας ουρές κοινωνών του ..μυστηρίου και της μοναδικότητας.
Παρατηρώ σήμερα το τι έμεινε: Ένας σωρός από σκουπίδια
σπασμένων τζαμιών, σάπιων σανίδων, σκουριασμένων στύλων που κρατούν το αρχαίο
σχήμα, να αιωρείται ως εκ θαύματος το ίδιο, χωρίς να έχει ακόμα διαλυθεί
τελείως από τον αέρα και τα κύματα.
Ο όρος αναστήλωση στην ανακοίνωση της Λιμενικής επιτροπής με
παραξενεύει. Σημαίνει ότι κάτι υπάρχει και το ξανασηκώνω, σαν την αναστήλωση
του ναού των Δελφών, της Ακρόπολης τέλος πάντων. Το κοντά εκατομμύριο της
νομαρχιακής αυτοδιοίκησης περιμένει πρόθυμους εργολάβους να αναλάβουν τι; Την
ανασύνθεση (αναστήλωση) του ΚΥΜΑ από τα διαλυμένα ιμάτιά του ή την πλήρη
ανακατασκευή (μοναδική πιθανότητα) του κτιρίου μέσα στη θάλασσα; Μήπως η λέξη
αποτελεί και την δικαιολογία ή το υπόβαθρο της νομικής –οικονομικής υποστήριξης
για την επανακατασκευή του έργου;
Με νέα ανοξείδωτα υλικά, ξύλα και χρώματα που αντέχουν στην
αλμύρα θα ξαναγίνει μια παρόμοια σκιά στη παραλία των Λουτρών. Η επιμονή χρόνων
για το κτίριο σύμβολο φέρνει στο παραπέντε της πλήρους κατάρρευσης, την
δυνατότητα επαναλειτουργίας ενός νέου κτίσματος στη θέση του. Πιθανά η
συντήρησή του απλά, πριν από χρόνια, να μην είχε τόσα πολλά έξοδα. Πιθανά και
αφού φάμε το νερατζάκι πάλι πάνω στο κτίριο, σε 10-20 χρόνια να αναζητούνται
λεφτά για την νέα αναστήλωσή του.
Η νομιμότητα του να χτίζεις παλάτια στην άμμο, ή πάνω στη
θάλασσα δεν έχει καμιά σημασία τη στιγμή που ο κάθε Σαουδάραβας ή Καταριανός,
σου παίρνει κοψοχρονιά νησιά και θάλασσες μαζί. Ανηφορίζοντας προς την έξοδο
των Λουτρών για τη Λίμνη κοιτάω δεξιά και αριστερά τα ιστορικά κτίρια αλλά και
τους δρόμους που έχουν ήδη εγκαταλειφθεί ή καταρρεύσει. Εδώ δεν τα φτάνει το
κύμα και η αλμύρα.
Περασμένα μεγαλεία , διηγώντας τα να κλαις, αλλά και να
απορείς, με τις επιλογές των ανθρώπων.
Του Πάνου Βασιλόπουλουpvlimni@gmail.com
δημοσιεύθηκε στονΠαλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 27-3-2013