Του Π Β
Ψάχνω την ΕΡΤ σαν την Ντόϊτσε Βέλε στη Χούντα, ή σαν τον
Σταθμό του Πολυτεχνείου πάλι στη Χούντα. Από περιφερειακά κανάλια, μέχρι τα
λινκ στο ίντερνετ που αλλάζουν όλα συνεχώς. Έτσι κι αλλιώς δεν βλέπω τηλεόραση
αλλά ψάχνω με την ελπίδα να ακούσω κάτι διαφορετικό. Εδώ ολόκληρος πρωθυπουργός
ξεπέρασε το σκόπελο της
απεργίας και βγήκε ζωντανά να πει ότι η κλειστή ΕΡΤ είναι ανοιχτή στο μέλλον και τον πίστεψαν
, ξανά.
Εδώ οι αποφάσεις για το μνημόνιο πάρθηκαν από
κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, οι υπογραφές για την οικονομική διαχείριση της
χώρας δεν περνάνε από καμιά βουλή, οι επιστρατευμένοι είναι εναλλακτική λύση
για τις δυσκολίες των απεργών , στην ΕΡΤ θα κολλήσουν;
Η αντι-Δημοσιοϋπαλληλική μανία, μαζί με το πες πες,
ξεφτίλισαν τους υπηρέτες του κοινωνικού κράτους, γιατρούς , καθηγητές,
δασκάλους , υπαλλήλους, στους δημοσιογράφους θα έχουμε πρόβλημα; Περνάει από το
μυαλό κανενός άραγε ότι 2650 άνθρωποι απολύθηκαν σε αρένα με λιοντάρια και στις
κερκίδες υπάρχει ο Άδωνις που ουρλιάζει με τα πλήθη και τον αντίχειρα προς τα
κάτω;
Κάπου ο Πλεύρης μίλαγε χτες για το πώς ο Χίτλερ θεωρούσε
μεγάλη την Ελλάδα και δε μου φάνηκε παράξενο. Η Δημοκρατία που ζούμε επιτρέπει
σε αυτόν να ακούγεται, αλλά κλείνει την ΕΡΤ των όλων.
Φυσικά και θα ξανανοίξει κάποτε , προσαρμοσμένη ακόμα
περισσότερο στη κυβερνητική, συντηρητική,
νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα. Ο λαός το επιτρέπει.
Αυτός ο κακομοίρης
λαός συμβιβάστηκε με τη κατοχή και αγωνίστηκε ενάντιά της στο όνομα των ολίγων
του ΕΑΜ. Συμβιβάστηκε με τη Χούντα και έγινε αντιστασιακός στο όνομα των
ελαχίστων του Πολυτεχνείου. Συμβιβάστηκε για τη παιδεία του και έγινε αγωνιστής
στο αίμα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ή Του Σωτήρη Πέτρουλα. Συμβιβάστηκε με τον
πόλεμο του ιμπεριαλισμού και για τον διεθνισμό του έτρεξε μονάχα ο Λαμπράκης.
Η Δημοκρατία που γεννήθηκε κάποτε στην Ελλάδα , έγινε σήμερα
πρόφαση αυταρχισμού, εκφασιστικοποίησης, καρικατούρα σαν τις μικρές Καρυάτιδες
που αγοράζει κανείς στο μουσείο. Είναι πολλή η δημοκρατία στα βιβλία και
ελάχιστη στη γνώση και στη πράξη.
Οι ανήσυχοι είναι πάλι μειοψηφία και είναι πάλι απέναντι
στους βολεμένους και στους φοβισμένους που συμμαχούν. Γύρω μας πέφτουν κορμιά,
ο εμφύλιος ήδη έχει αρχίσει, οι ανθρωποθυσίες συνεχίζονται εντατικότερα και τα
γκάλοπ αποδείχνουν ότι πάλι το δίκιο για τη Δημοκρατία, είναι των ολίγων.
Ένας αποβλακωμένος από την ανέχεια κόσμος, δεν μπορεί ούτε
τη πρόσθεση, λίγοι δω συν λίγοι κει, ίσον πολλοί ,να κάνει. Για να δει επιτέλους
ότι αν και είμαστε περισσότεροι αφήνουμε να μας κάνουν ότι θέλουν.
Από τον Περικλή μέχρι τον Αντώνη, δυόμισι χιλιάδες χρόνια,
πολλές Δημοκρατίες, πολλή Δημοκρατία, συνολικά. Τα πράγματα αυξήθηκαν, το μυαλό
φυραίνει και η Ελλάδα , Ελλήνων, Χριστιανών, Δημοκρατών, Αυταρχικών, Ρατσιστών,
Χαιρέκακων και Ανημπόρων είναι γύρω μας.
Αν δεν το πιστεύεις, ρώτα τους Κινέζους της Κόσκο.
Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 15-6-2013