Του Π Β
Πριν από χρόνια ο Παπα-Παύλος με είχε εντυπωσιάσει με το
θάρρος του, κάνοντας τη νεκρολογία σε ένα αδικοχαμένο μαθητή μας, να πει ότι οι
γονείς του θα έπρεπε να ήταν χαρούμενοι που το παιδί τους βρισκόταν πλάι στο
Θεό.
Σήμερα με εντυπωσιάζει το γραφείο τύπου του ΚΚΕ , που
απολύοντας 48 εργαζόμενους και
ξεπουλώντας τον 902, καλεί την εργατική τάξη να
ανατρέψει τον καπιταλισμό.
Και στις δύο φαινομενικά άσχετες εντυπώσεις, υπάρχει ένας
κοινός παράγοντας: Η προϋπόθεση της απόλυτης πίστης, χωρίς ενδοιασμούς και
έρευνα.
Σε πρωτοφανέρωτες συνθήκες κρίσης λοιπόν, η ακροαριστερή
χωροθεσία της ελληνικής βουλής λειτουργεί αξιοζήλευτα καπιταλιστικά (φαστ τρακ
που ζηλεύει κι ο Στουρνάρας), ενισχυτικά για την ιδεολογική στήριξη του
κεφαλαίου (παραχώρηση μιας συχνότητας ενημέρωσης στη (;)κόκκινη δεξιά)και
παροιμιωδώς διαλυτικά για τους αγώνες των εργαζομένων (αφού νομιμοποιείτε να το
κάνει το ΚΚΕ γιατί όχι ο κάθε στυγνός εργοδότης).
Η γενική ιδέα των ανακοινώσεων είναι ότι «με το καπιταλισμό
δεν γίνεται τίποτα, ελάτε όλοι μαζί με το ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική Ελλάδα, να
σωθείτε».
Και κει που ο κόσμος βράζει και απαιτεί την ενότητα των
αγωνιστών κατά του μνημονίου, το αριστερό χέρι της δεξιάς «μονοχνωτεί» με τις
ετερώνυμες διασπαστικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, με την σπίλωση κάθε
αντιμνημονιακής πρωτοβουλίας που δεν φέρνει την
αποκλειστικότητά του, με τη
συκοφάντηση οποιουδήποτε εκφέρει λόγο για τα ψεγάδια της «πειθαρχημένης»
πολιτικής του.
Λίγα χρόνια έχουν περάσει με την τοπική δημοτική συμμαχία
του ΚΚΕ με την αντίπερα όχθη στη Λίμνη, και μετά τα πάνω κάτω, χωρίς λογική και
ευαισθησία, επιλέγει τον αποκλειστικό δρόμο της κομμουνιστικής ορθοδοξίας,
ενάντια σε κάθε σκέψη συζήτησης, ενότητας και ΕΑΜικής οργάνωσης του λαού.
Σε τοπικό και γενικό επίπεδο η αποκλειστικότητα της
προοδευτικής σκέψης φέρνει τον κάθε αριστερό εκτός ΚΚΕ, να μπαίνει στο ίδιο
καλάθι με το 97% της πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα.
Τα κόκκαλα του Φλωράκη (του Συνασπισμού) τρίζουν πάνω στα
Άγραφα, του Φαράκου τα πέταξαν στα σκυλιά (δεν έβγαλαν ούτε συλλυπητήριο για το
θάνατό του) και ένα αγωνιστικό κομμάτι του λαού, αποκλείεται από τη συνπόρευση
με τη λαϊκή ενότητα και τους αγώνες, που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα όσο ποτέ
άλλοτε.
Η καραντίνα ιδεών και αγώνα, μπαίνει σε αμφισβήτηση και
πιθανά η μόνη λύση των εγκλωβισμένων αγωνιστών, είναι να αφήσουν μόνους τους
τους Παπαρηγοκουτσούμπες να παίζουν με μετοχές, εταιρείες και δεξιές πολιτικές.
Η ουσιαστική βοήθεια σήμερα που δίνει στις δεξιές πολιτικές,
αποδεικνύεται με την άρνηση της δημιουργίας ενός λαϊκού αριστερού 902 και τη
παραχώρησή του στον υπέρ μνημονίων αγώνα.
Επί πλέον και τόσα χρόνια που είχε τον 902 , ποιος, ακόμα
και από τα μέλη και στελέχη του, θυμάται έστω μια εκπομπή, κάτι διαφορετικό,
για τη μνήμη των τηλεθεατών. Η μόνη συνεισφορά του στην αναμετάδοση του σήματος
της ΕΡΤ, έδειξε προς στιγμή το δρόμο της ανεξάρτητης φωνής ενημέρωσης , που τη
βούλωσαν βιαστικά και ανελέητα.
Η διαλυτική πολιτική του ΚΚΕ δεν δίνει ούτε άμεσες ούτε
μακροπρόθεσμες λύσεις. Το χαϊδολόγημα πια της αποκλειστικότητας στη μαρξιστική
σκέψη πρέπει να σταματήσει. Ο μονόδρομος μιας αρρωστημένης πολιτικής είναι
αδιέξοδος. Δηλαδή αν πάρει το κόμμα 100% στο Δήμο δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα
, επειδή θα φταίει η καπιταλιστική Ελλάδα. Αν πάρει 100% στην Ελλάδα θα φταίει
η καπιταλιστική Ευρώπη. Αν πάρει 100% στο κόσμο έ! να δείτε τότε, που θα του
φταίει ο …παπα-Παύλος.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, δεν θα υπάρχει κόσμος και
υπαιτιότητα θα έχουν και οι «ΔΕΝΜΕΜΕΛΛΕΙ»
ΥΓ.:Για πιθανές
απαντήσεις, ξεκινώ εγώ το κείμενο: «Σε ένα αντικομουνιστικό παραλήρημα ο
Βασιλόπουλος….»