Του Π Β
Βλέποντας την υποψήφια για τα φετινά όσκαρ ταινία του Στιβ
Μακ Κουίν, «12 χρόνια Σκλάβος», μαθαίνω και παρατηρώ τα εξής:
Το 1840 οι μαύροι των Βορείων πολιτειών ήταν ελεύθεροι ενώ
των Νοτίων ακόμη σκλάβοι. Μετά ήρθε ο εμφύλιος, ο Αβραάμ Λίνκολν και η
κατάργηση της δουλείας. Οι έμποροι μαύρης σάρκας απήγαγαν ελεύθερους μαύρους
από το Βορά και τους πούλαγαν στο νότο. Δουλοκτήτες υπήρχαν διαφόρων ειδών.
Γενικά φανατικοί χριστιανοί, και ειδικά αυτοί που αντιμετώπιζαν τους σκλάβους
σαν καλά ή σαν κακά ζώα. Στους σκλάβους απαγορευόταν η μόρφωση, η γραφή και
ανάγνωση με ποινή μαστιγώματος ή θανάτου. Οι σκλάβοι ζούσαν σε καλύβες με λιτό
ρουχισμό και φαί. Δεν είχαν λεφτά και οι σκλάβες ικανοποιούσαν τα αφεντικά τους
σαν πράγματα (ρες) με εναλλακτική λύση την
αυτοκτονία. Οι σκλάβοι δεν
συμπαραστεκόντουσαν στους ομοίους τους μπροστά στα αφεντικά από φόβο μη πάθουν
τα ίδια. Η περίθαλψη των δούλων στηριζόταν στην μεταξύ τους στήριξη και σε
γιατροσόφια. Η αστυνομία είχε σαν νόμο τον νόμο των αφεντικών και η ιδιωτική
αστυνομία είχε εξουσία ακόμα και να θανατώνει αν δεν βασάνιζε απλά τους
σκλάβους. Μοναδική προσωρινή διέξοδος από τη κόλαση , η γνώση του βιολιού που
ανταμειβόταν κρυφά με λεφτά από τους πιο πονοψυχάρηδες δουλοκτήτες.
173 χρόνια μετά οι ΗΠΑ έχουν μαύρο πρόεδρο και η Ελλάδα έχει
1-1,5 εκατομμύριο Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ , ενώ οι Έλληνες στην Ελλάδα έχουν
μαυρίσει σαν λαός. Με 250 -500 ευρώ μηνιαίο εισόδημα δεν μπορούν αν συντηρήσουν
ούτε τη καλύβα του Μπάρμπα Θωμά και φυσικά η ασφάλισή τους μαζί με τη κατάσταση
της δημόσια υγείας τους επιβάλλει την
ίαση με αφεψήματα ή στη καλύτερη περίπτωση με ασπιρίνες. Προνομιούχοι
συνταξιούχοι με συντάξεις 500-1000 ευρώ στη πλειοψηφία τους στηρίζουν το
καθεστώς , φοβούμενοι περεταίρω περικοπές. Όλοι αυτοί ταΐζουν τα άνεργα παιδιά
τους και παρακολουθούν καθημερινά ΜΕΓΑ-ΑΝΤ1-ΣΚΑΪ κλπ, για να καταπραΰνουν τις
τύψεις τους για τη κατάντια της χώρας. Η παιδεία υποβαθμίζεται, τα εξάμηνα στα
πανεπιστήμια γίνονται εβδομαδιαία, ενώ τα σχολεία συμπτύσσονται με λιγότερους
δασκάλους. Το εμπόριο ελληνικής σαρκός τροφοδοτεί με απόφοιτους πανεπιστημίων
τις ξένες αγορές τσάμπα, ενώ για τη πορνεία ή την εκμετάλλευση Ελληνίδων δεν
έχω στοιχεία από την Γιούροστατ. Η εργαζόμενη γυναίκα έχει περισσότερες
πιθανότητες για εργασία σε μπαρ παρά σε παραγωγικές θέσεις, ενώ η εργαζόμενη
μητέρα διώκεται περισσότερο κι από έμπορος ναρκωτικών. Οι γεννήσεις
υπολείπονται των θανάτων , και ακόμα περισσότερα παιδιά μεταναστών γεννούνται
από ότι ντόπιων γενικά. Τον καλύτερο μπασκετμπολίστα μετανάστη μας τον χαρίσαμε
σε ομάδα του ΝΒΑ, ενώ κρατήσαμε τον Φιλλιπίδη πρώην πρόεδρο του ΠΑΟ, τον
Λαυρεντιάδη, παραλίγο πρόεδρο του Ολυμπιακού ,τον Τονπούλογλου πρόεδρο στο
Παίδων και άλλους ευυπόληπτους δανειολήπτες.
Η ΓΣΕΕ έδωσε σήμερα το εντυπωσιακό ποσοστό του 33% ανεργίας
ενώ η κυβέρνηση τους λέει ψεύτες επειδή για αυτή οι άνεργοι είναι μόνο 28%.Στην Ελλάδα οι βαμβακοφυτείες
μαζεύονται πια με μηχανήματα. Μόνο για καφέδες και γαρδένιες χρειάζονται οι
χειρώνακτες υπάλληλοι.Μαστιγώματα δεν έχουμε στη πολιτισμένη πατρίδα μας. Έχουν
αντικατασταθεί με ροπαλιές και δακρυγόνα , όταν η αστυνομία συνεχίζει να
υπερασπίζεται τα εθνικά δίκαια απέναντι σε κατά κανόνα ανυπεράσπιστους πολίτες.
Όταν οι πολίτες απαντούν με πέτρες ή μολότωφ, θυμίζοντας τον Δαυίδ και τον
Γολιάθ, τότε βαφτίζονται ΣΥΡΙΖΑ και η αντίσταση αυτόματα καταρρέει. Ο
αντίχριστος Διαμαντόπουλος ντυμένος παπάς, εξοβελίζεται από τον χριστιανό
Άνθιμο που επίσης είναι ντυμένος παπάς. Για τον Εφραίμ ή τον Γιοσάκη, δεν
τίθεται λόγος.Ο χριστιανισμός στη χώρα ψάχνει ακόμα, το τι πραγματικά τον
προσβάλει.
Τώρα από τους καλλιτέχνες αναγνώρισα τη Φαραντούρη από τη
φωνή της και τον Μητσιά επειδή το έγραφε από κάτω, να γλυκαίνουν τον πόνο των
δανειστών, στη γιορτή για την ανάληψη της προεδρίας, της πρώην ΕΟΚ των
μονοπωλίων. Δεν ξέρω αν τους πλήρωσαν ή απλά δεν τους μαστίγωσαν. Σίγουρα ο
Βενιζέλος εξακολουθεί να δυσκολεύεται κατά την αποβίβαση από τη λιμουζίνα και ο
Σαμαράς εξακολουθεί να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εμψυχωτής του οράματος της
ανάπτυξης, άσχετα με τι λένε , αυτοί που τον στηρίζουν.
12 χρόνια σκλαβιάς, δεν ξέρω αν θα τα αντέξω αλλά νομίζω,
επειδή πέθανε ο Αγγελόπουλος, δύσκολα θα γίνουν κινηματογραφική ταινία .Μερικές
φορές όμως , αυτά που βλέπω στο σινεμά , νομίζω ότι τα βλέπω και δίπλα μου.
Δημοσιεύθηκε στις 11-1-2014 στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας