Του Π B
Ο σκύλος της Ισπανίδας νοσοκόμας, που κόλλησε πάνω στο
καθήκον της τον ιό του Έμπολα, κόλλησε μάλλον κι αυτός αλλά «εκτελέστηκε» με
συνοπτικές διαδικασίες. Η κινητοποίηση των ζωόφιλων του κόσμου δεν στάθηκε
ικανή να τον σώσει και σαν σκυλί δεν
κατάλαβε ποτέ γιατί του επιβλήθηκε η ποινή της θανάτωσης λόγω της ειλικρινούς
του φιλίας προς την ηρωίδα νοσοκόμα.
Αντίθετα ο σκύλος της Αμερικάνας νοσοκόμας που μολύνθηκε από
Έμπολα στο Τέξας, μπήκε σε
ασφαλές καταφύγιο και τον παρακολουθούν μη τυχόν και
έχει κολλήσει, δείχνοντας ότι το αμερικάνικο σύστημα υγείας είναι πολύ πιο
μπροστά από το Ισπανικό (για τους σκύλους).
Ο δικός μας σκύλος, ο διαδηλωτής «Λουκάνικος», χάθηκε κι
αυτός γέρος και απορημένος γιατί αραίωσαν οι διαδηλώσεις, που τόσο πολύ
συμπορεύθηκε κι ο ίδιος.
Οι ειδήσεις έχουν ενδιαφέρον όχι όταν ο σκύλος δαγκώσει
άνθρωπο , αλλά όταν ο άνθρωπος δαγκώσει το σκύλο. Έτσι η ευθανασία στην Ισπανία
δείχνει το δάγκωμα μιας υστερικής ανθρωπότητας απέναντι στο πιο πιστό φίλο του
ανθρώπου και από την άλλη η λήψη μέτρων φροντίδας για τον σκύλο στο Τέξας μετά
τον θόρυβο των φιλοζωικών οργανώσεων για τον Ισπανό ξαδερφό του, δείχνει τη «μεγαλοψυχία»
του έθνους στην απέναντι μεριά του Ατλαντικού.
Σκυλίσιες διαφορετικές ζωές με ενδιαφέρον για τους
ανθρώπους.
Οι ανθρώπινες ζωές είναι στα ψιλά ή στα ανύπαρκτα στοιχεία
των καθημερινών ειδήσεων. Και φυσικά εξαιρούνται αυτές που μας γεμίζουν αίμα
ευχαρίστησης όπως το δυστύχημα της Πέτρου Ράλλη. Αυτή η ξεχωριστή είδηση, λίγο με τον Αλβανό οδηγό, λίγο με το Σμαρτ
των πλουσίων, λίγο με τον ακρωτηριασμό στο πεζοδρόμιο, είναι φαίνεται πολύ πιο
φιλοσοφημένη από τη σφαγή του Κομπανί, τη σφαγή της Συρίας, τη σφαγή από το
σύστημα υγείας στη Λιβερία και το Κογκό.
Δεν συζητώ για την αυτοκτονία της ημέρας στο Μετρό, το
πήδημα από τη ταράτσα, τη θανάτωση από έλλειψη φαρμάκων της γριάς, ανθρώπων που
δεν ξέρω καν το όνομά τους και είναι δίπλα μας , που έβλεπαν τις ίδιες ειδήσεις με μας.
Άγρια σκυλιά γύρω μας πια δεν υπάρχουν. Πεινασμένα να θέλουν
να ξεσκίσουν ότι βρουν για να φάνε, κρυωμένα να ψάχνουν γωνιά να προφυλαχθούν,
φρόντισε νωρίτερα για αυτά κάποια ευθανασία , που τα ξεφορτώθηκε σαν έκτρωση
της κοινωνίας, ή απλά σαν κάτι …κατά λάθος.
Ακόμα και οι πεινασμένοι άνθρωποι σταμάτησαν να αγριεύουν.
Μια απίστευτη γαλήνη επικρατεί, μαζί με τους 28 βαθμούς Οκτώβρη μήνα. Το Πολυτεχνείο
του 73, το φοιτητικό κίνημα , οι κινητοποιήσεις των οικοδόμων με μαδέρια
ενάντια στις «αύρες» έγιναν θολές μνήμες.
Από το αίμα της
Σωτηρίας Βασιλακοπούλου ως το αίμα των
Κούρδων διαδηλωτών στη Ταξίμ προχτές, χιλιάδες αδέσποτα και ασυμβίβαστα σκυλιά
θα παλεύουν για τα δίκια τους, όχι με γνώμονα τις ειδήσεις των 8, αλλά τη
δικαίωση του αγώνα των ανθρώπων κάθε φυλής και κάθε χρώματος ενάντια στην απληστία.
Δε μπορεί κάπου γύρω μας θα βρίσκονται κι αυτά ,θα ψάχνουν
κάποιο κόκκαλο, κάποιο χάδι, μια συμπαράσταση.
Ο θάνατος του Ισπανού σκύλου δεν πήγε χαμένος. Ο τεξανός
επέζησε.