Αταλάντευτη η ΔΗΜΑΡ δεν δίνει πια ψήφο εμπιστοσύνης στη πρώην συγκυβέρνησή τους.
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα , είναι το βασικό συστατικό (που λείπει), της ομιλίας του βουλευτή Εύβοιας Δημήτρη Αναγνωστάκη που καταγγέλλει επιτέλους τη κυβερνητική πολιτική και παρουσιάζει τη πρόταση της αναβαπτισμένης ΔΗΜΑΡ
Αναλυτικά η τοποθέτηση του Βουλευτή σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου:
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για τη χώρα καθώς εγχώριες προκλήσεις και διεθνείς εξελίξεις διαμορφώνουν σκηνικό αυξανόμενης έντασης. Αυτό το περιβάλλον εντάσεων επιβαρύνει την ήδη προβληματική κατάσταση της οικονομίας στην Ευρωζώνη. H ολόπλευρη οικονομική και κοινωνική κρίση της Ευρώπης δεν έχει ξεπεραστεί. Η ανάπτυξη παραμένει ζητούμενο. Η συνεχιζόμενη πολιτική λιτότητας παράγει ύφεση, ανεργία, μείωση των εισοδημάτων, ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό και φυσικά την ακροδεξιά δημιουργώντας φυγόκεντρες τάσεις.Η αλλαγή πολιτικών με έμφαση στην ενίσχυση της κοινής αντιμετώπισης του χρέους και την προώθηση της ανάπτυξης με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι αναγκαία συνθήκη για την υπέρβαση της κρίσης.Εμείς στη ΔΗΜΑΡ είμαστε αταλάντευτα ευρωπαϊστές. Για αυτό είμαστε σταθερά υπέρ της αλλαγής της πορείας της Ευρώπης. Για να κατοχυρωθεί το κοινό της μέλλον.
Η χώρα μας παραμένει σε κατάσταση κρίσης. Δεν έχει φανεί η διέξοδος από μια πορεία που υποβαθμίζει το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών και απειλεί την ίδια την επιβίωση ενός ευρέως φάσματος κοινωνικών στρωμάτων. Τα πρωτογενή πλεονάσματα προφανώς πρέπει να είναι ένας στόχος. Ο ποσοτικός στόχος όμως που έχει τεθεί στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για την επόμενη δεκαετία, είναι ανέφικτος και σε κάθε περίπτωση εξόχως δυσβάσταχτος. Αλλά και για να είναι βιώσιμα -τα πρωτογενή πλεονάσματα - πρέπει να στηρίζονται στην ανάπτυξη. Δεν μπορούν να στηρίζονται στην υπερφορολόγηση, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και των δημοσίων επενδύσεων.
Είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρξει μια νέα κατεύθυνση για τη χώρα, ώστε να καταπολεμηθεί η ανεργία και η φτώχεια και να μην παγιωθούν οι ανισότητες που αυξήθηκαν στη διάρκεια της κρίσης και να περάσει η χώρα σε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης με κοινωνική και περιβαλλοντική ισορροπία.
Δυστυχώς όμως κινδυνεύουμε να εδραιωθεί μια κατάσταση, απόλυτα διχασμένης κοινωνίας.
Η χώρα χρειάζεται μια ελπιδοφόρα προοπτική. Μια διαφορετική πολιτική εξόδου από την κρίση, που θα διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική, με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής και θα την ανασυγκροτεί σε προοδευτική κατεύθυνση.
Υπάρχει ανάγκη ριζικής αλλαγής πολιτικής με παρέμβαση σε όλα τα αίτια που έφεραν τη χώρα στη σημερινή της θέση και παραμένουν ακόμη ανέγγιχτα όπως η έλλειψη θεσμών, αναπτυξιακής πολιτικής στηριγμένης στην εξωστρέφεια, στη γνώση και την καινοτομία, στοχευμένης και αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής, που να μειώνει τη φτώχεια και να αποκρούει τον αποκλεισμό.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Προς το παρόν, οι προβλέψεις ιδίως για ικανοποιητικούς ρυθμούς μεγέθυνσης από το 2015 βαρύνονται με μεγάλες αβεβαιότητες. Με άλλα λόγια η δυναμική της ανάκαμψης είναι ακόμα ασθενής και αβέβαιη.
Οι πηγές της αβεβαιότητας είναι πολλές:
· Πρώτον, το ζήτημα των τραπεζών, παρά τις ανακεφαλαιοποιήσεις που επιτεύχθηκαν, δεν έχει λυθεί, καθώς εκκρεμεί λύση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, τα οποία συνεχίζουν να αυξάνονται και να περιορίζουν τις δανειοδοτικές ικανότητες των τραπεζών.
· Δεύτερον, οι υστερήσεις των μεταρρυθμίσεων μπορεί να προκαλέσουν εκ νέου άνοδο των επιτοκίων δανεισμού της χώρας. Πρέπει να τονισθεί ότι ακόμα και χωρίς «μνημόνιο» η χώρα θα εξακολουθεί να βρίσκεται υπό εποπτεία –τη φορά τούτη των αγορών που θα αντικαταστήσουν την τρόικα- αν δεχθούμε ότι δεν θα προσφύγει στον ΕΜΣ.
· Τρίτον, οι επενδύσεις εξακολουθούν να υποχωρούν.
· Τέταρτον, η δημοσιονομική εξυγίανση εξακολουθεί να είναι δρόμος μετ΄ εμποδίων.
· Πέμπτον, το δημόσιο χρέος αιωρείται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία.
Άλλοι κίνδυνοι, έρχονται από τις αυξανόμενες ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές των πολιτών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, τα συνολικά χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο από φόρους ανέρχονται σήμερα σε πάνω από € 67,2 δισ. Μάλιστα, για την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουνίου του 2014 οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών προς το Δημόσιο ανήλθαν σε πάνω από € 6 δισ.
Λόγω της εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών ο ρυθμός αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο αναμένεται να επιταχυνθεί τους επόμενους μήνες, καθώς θα αρχίσουν σταδιακά να εκπνέουν οι προθεσμίες για την καταβολή άλλων πέντε φόρων, το τρέχον έτος: του φόρου εισοδήματος, της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, του τέλους επιτηδεύματος, του φόρου πολυτελείας και του νέου Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.).
Συνολικά, εντός των προσεχών μηνών οι φορολογούμενοι θα κληθούν να καταβάλουν € 6,5 δισ. για να εξοφλήσουν όλους αυτούς τους φόρους.
Από την άλλη μεριά οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Γενικής Κυβέρνησης προς τους προμηθευτές της ανήλθαν τον Μάιο του 2014 στα € 4.590 εκατ. παρουσιάζοντας αύξηση κατά € 133 εκατ. ή κατά 2,98% σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2014 (€ 4.457 εκατ.)
Προσθέστε κ. κ. Βουλευτές,
ότι η φοροδιαφυγή καλά κρατεί και εξακολουθεί να ανθεί παρά τα κάποια μέτρα για την περιστολή της , που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι στην πολιτική προσαρμογής , η φοροδιαφυγή δεν είχε την προτεραιότητα που έπρεπε και ότι το βάρος έπεσε σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες.
Οι συνεχείς φορολογικοί ανασχεδιασμοί (δεν υπάρχει μέρα που να μη εξαγγέλλεται κάποια αλλαγή στη φορολογική νομοθεσία ή στις ερμηνευτικές της εγκυκλίους), αποτελούν μια πρακτική που απλά χειροτερεύει το ήδη υπάρχον κλίμα δυσπιστίας. Οι συνεχείς αλλαγές στο φορολογικό σύστημα τροφοδοτούν την αστάθεια, γεγονός που δεν θα συνέβαινε με μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση που θα άντεχε στο χρόνο.
Σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο τύπου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για την ανεργία, το εποχικά διορθωμένο ποσοστό ανεργίας τον Μάρτιο του 2014 ανήλθε σε 26,9% τον Φεβρουάριο του 2014.
Για το τέλος της τρέχουσας και της επόμενης χρονιάς η ανεργία προβλέπεται να κινηθεί γύρω στο 26% για το 2014 και γύρω στο 24% για το 2015 (Eurostat). Ο ΟΟΣΑ κάνει την πρόβλεψη ότι,τα αντίστοιχα ποσοστά θα είναι 27,1% για το 2014 και 26,7% για το 2015.
Η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς εξακολουθεί να κατέχει τη θλιβερή πρωτιά ανάμεσα στο σύνολο των οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς το ποσοστό ανεργίας.
Η Ελλάδα, αν και μπήκε πρώτη σε πρόγραμμα προσαρμογής και έχει λάβει μεγαλύτερη βοήθεια – αναλογικά με το ΑΕΠ της αλλά και σε απόλυτα νούμερα – συγκριτικά με τις άλλες χώρες, βρίσκεται ακόμα στην δίνη της κρίσης, παρουσιάζοντας αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αύξηση του χρέους, στασιμότητα της ανεργίας και μείωση των επενδύσεων.
Ένας από τους βασικούς λόγους αδυναμίας της Ελλάδας να βγει από την ύφεση είναι και η στασιμότητα των εξαγωγών, σε σύγκριση με τις περιπτώσεις της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Η άρνηση των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν τις ΜΜΕ γίνεται ζήτημα τεράστιας σημασίας, αν ληφθεί υπόψη ότι το κόστος της διάσωσης και ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών έχει αναληφθεί από την κεντρική κυβέρνηση, ώστε οι τράπεζες να λειτουργήσουν ως μοχλός οικονομικής ανάπτυξης.
Οι επενδύσεις εξακολουθούν να μειώνονται. Οι επενδύσεις, που ως μοχλός ανάπτυξης θα μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας, παρουσιάζουν συνεχή μείωση τα τελευταία χρόνια
Η υπερφορολόγηση των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας των πολιτών σε συνδυασμό με τις οριζόντιες περικοπές δαπανών δυσχεραίνουν τελικά τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Πρέπει να επισημανθεί ότι, η υπερβολική φορολόγηση της περιουσίας των πολιτών αυξάνει το κίνητρο της φοροδιαφυγής ενώ οδηγεί πολλούς φορολογούμενους στη διαμόρφωση νέων ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων απέναντι στο δημόσιο λόγω αδυναμίας πληρωμής.
Με βάση την έρευνα εισοδημάτων και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, με βάση το εισόδημα του μεσαίου νοικοκυριού (το 60%). Επιπλέον, 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας. Η Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat βρίσκεται στην χειρότερη θέση στην ΕΕ-28 όσον αφορά τον κίνδυνο φτώχειας.
Η Ελλάδα επίσης συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται της Ισπανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας ενώ κατέχει την τέταρτη χειρότερη θέση, ως προς τον δείκτη χάσματος της φτώχειας, μετά την Ισπανία, Ρουμανία και Βουλγαρία.
Επίσης, σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ, η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη χειρότερη θέση μεταξύ 35 χωρών με βάση τους δείκτες ευημερίας και ποιότητας ζωής, χειρότερα ακόμα και από την Τουρκία.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , που είχε , ονομαστική μείωση 22% στον κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο και 32% αντίστοιχα για τους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Παράλληλα, η καθίζηση της αγοραστικής δύναμης (25 εκατοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από τα επίπεδα του 1984) του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα, δεν επιδέχεται σύγκριση με καμία άλλη περίπτωση ευρωπαϊκής χώρας.
Η οικονομική πολιτική στην Ελλάδα κατά το 2013-2016 και το 2015-2018 παραμένει στοχευμένη με προσήλωση στην μείωση των δημοσίων δαπανών και την αύξηση των εσόδων από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Τα έσοδα αυτά ύψους άνω των 14,5 δις ευρώ θα επιδεινώσουν, εκτός των άλλων, την κατάσταση στην πραγματική οικονομία και την αγορά εργασίας χωρίς να επιτυγχάνουν τον δημοσιονομικό στόχο μείωσης δημοσιονομικού ελλείμματος.
Οι νομοθετικές παρεμβάσεις στο πεδίο της εθνικής εργατικής νομοθεσίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης χαρακτηρίζονται, κυρίως, από τη στρατηγική ενίσχυσης της ευελιξίας της εργασίας, απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και μετασχηματισμού του κοινωνικού κράτους σε κράτος φιλανθρωπίας. Ειδικότερα στην Ελλάδα οι νομοθετικές παρεμβάσεις των Μνημονίων έχουν καθιερώσει σε μεγάλο βαθμό την ευελιξία φθηνής απασχόλησης, χαμηλού κόστους προσλήψεις και αντικαταστάσεις ή αποχωρήσεις ή απολύσεις μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων.
Οι περικοπές των συντάξεων, (κύριων και επικουρικών), οι μειώσεις του εφάπαξ, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των κύριων συντάξεων, των επικουρικών (ρήτρα μηδενικού ελλείμματος) συντάξεων και του εφάπαξ (αλλαγή του μαθηματικού τύπου), η μείωση της κρατικής επιχορήγησης, οι αποσπασματικές και ανορθολογικές ενοποιήσεις των ασφαλιστικών ταμείων με βασικό κριτήριο την εξασφάλιση πόρων από τα πλεονασματικά ταμεία και την σταδιακή μείωση των παροχών όλων των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, κ.λ.π. κατά την περίοδο 2010-2013, σε συνθήκες εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, μετατόπισε το οριακό έτος στην εξέλιξη των αποθεματικών του ΣΚΑ από το 2014 στο έτος 2016, δηλ. μόνο κατά δύο χρόνια.
Οι δυσμενείς εξελίξεις στην ρευστότητα και στην μακροχρόνια βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα σηματοδοτούν «την ώρα μηδέν για το Ασφαλιστικό» και αναδεικνύει την αναγκαιότητα νέου πλαισίου χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος με την ανεύρεση νέων πόρων εκτός Κρατικού Προϋπολογισμού με στόχο τη μακροχρόνια οικονομική βιωσιμότητα και κοινωνική αποτελεσματικότητα του ΣΚΑ.
Η Ελλάδα βιώνει, εδώ και έξι χρόνια, μια βαθύτατη οικονομική κρίση που έχει σε σημαντικό βαθμό αποδιαρθρώσει τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Αντίθετα όμως με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες εφαρμόζουν προγράμματα αντιμετώπισης των κοινωνικών ανισοτήτων, η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει οξύτατα φαινόμενα ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, βραδυπορεί.
Η ζήτηση για κοινωνική μέριμνα από την πλευρά των πολιτών είναι έντονη ενώ η προσφορά από το κράτος χαρακτηρίζεται ως αποσπασματική και με διοικητικές δυσλειτουργίες. Έτσι το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας χαρακτηρίζεται από αναποτελεσματικότητα ενώ παράλληλα δεν προβλέπεται αναπλήρωση των εισοδηματικών απωλειών από την οικονομική ύφεση στο άμεσο μέλλον.
Κοινωνικές ομάδες όπως, οι μακροχρόνιοι άνεργοι, οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλεια, οι οικογενειάρχες με χαμηλό εισόδημα, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με αναπηρία χρήζουν ειδικής μέριμνας.
Πρόκειται για ομάδες που βιώνουν τη συσσώρευση χρεών, τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, τη μείωση των εισοδημάτων και την αύξηση των φόρων.
Η πολιτική πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η χώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη, μακρά και με πολλά εμπόδια πορεία. Δεν μπορούν να συνεχιστούν οι ίδιες πολιτικές.
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η λήψη νέων μέτρων , περαιτέρω μείωσης μισθών, συντάξεων και επιδομάτων. Μέτρων που θα απομειώσουν τα ήδη αποσαθρωμένα εργασιακά δικαιώματα., που θα απορυθμίσουν αντί να αναδιοργανώσουν το δημόσιο τομέα, που θα οδηγήσουν σε καταστροφή τους δανειολήπτες, που θα υποβαθμίσουν τους ήδη επιβαρυμένους τομείς της υγείας και της παιδείας.
Πρέπει να υπάρξει μετατόπιση από μέτρα λιτότητας, σε πολιτικές καταπολέμησης της κακοδιαχείρισης στο δημόσιο, στην περιστολή της φοροδιαφυγής και προώθησης της ανάπτυξης.
Ένα κρίσιμο ζήτημα που έχουμε μπροστά μας είναι η διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους.
Το χρέος, δεν αντιμετωπίζεται με υπεραισιόδοξα και εκτός πραγματικότητας σενάρια πρωτογενών πλεονασμάτων, υπερβολικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και εξωπραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Χρειάζεται μια τολμηρή και ουσιαστική αναδιάρθρωση του. Κάθε καθυστέρηση στην αντιμετώπιση του θέματος είναι σε βάρος της ελληνικής οικονομίας.
Από αυτήν άλλωστε θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η δυνατότητα της χώρας να ανακάμψει, να ασκήσει κοινωνική πολιτική και να αποκαταστήσει αδικίες και ακρότητες των προηγούμενων ετών. Η χώρα πρέπει να επιδιώξει άμεσα μια νέα συμφωνία με τους εταίρους , που θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο. Δεν βοηθούν εδώ θέσεις που υποβαθμίζουν το θέμα, υποστηρίζοντας ότι το χρέος ήδη έχει καταστεί βιώσιμο. . Ούτε βεβαίως βοηθούν, οι θέσεις ότι το χρέος μπορεί να διαγραφεί στο μεγαλύτερο μέρος του μονομερώς.
Παράλληλα πρέπει να διεκδικηθεί ένα ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα με ενίσχυση – και όχι μείωση – των δημοσίων επενδύσεων και παροχή εγγυήσεων και ρευστότητας στην αγορά, με χρηματοδότηση της οικονομίας από τις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες και με την προσέλκυση μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων.
Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης και απασχόλησης, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν οι αναγκαίοι πόροι, για να επιτευχθούν μεσοπρόθεσμα ισχυροί και σταθεροί ρυθμοί ανάπτυξης, να αναταχθεί η οικονομία, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να τροφοδοτηθούν τα έσοδα του κράτους μέσα από την οικονομική μεγέθυνση.
Η Δημοκρατική Αριστερά συμβάλλοντας στη προώθηση μιας εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης:
Αντιτίθεται στις ασκούμενες συντηρητικές πολιτικές. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, με τις όποιες δυνάμεις της, θα αγωνιστεί για την ανακοπή της κοινωνικά άδικης και οικονομικά αναποτελεσματικής πολιτικής.
Για μας στη Δημοκρατική Αριστερά
1. Είναι αδιαπραγμάτευτη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και η παραμονή στο ευρώ, με ενεργό ρόλο για την Ευρώπη των λαών και τις αναγκαίες θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της πολιτικής δημοκρατικής ενοποίησης και αλληλεγγύης στην Ε.Ε..
2. Επιδιώκουμε νέα σχέση με τους εταίρους ώστε η χώρα να έχει αυτονομία στη λήψη αποφάσεων με βάση τους στόχους. Διεκδίκηση μιας νέας συμφωνίας με τους εταίρους με ουσιαστική μείωση του χρέους, μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα, ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα και πλέγμα μέτρων χρηματοοικονομικής υποβοήθησης της πραγματικής οικονομίας.
3. Διεκδικούμε αποτελεσματική αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο. Όχι μονομερείς ενέργειες.
4.Διεκδικούμε ειδικό πρόγραμμα για τη μείωση της ανεργίας, μείωση η οποία αποτελεί άμεση προτεραιότητα και εθνικό στόχο. Δεσμευτική συμφωνία για νέο ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα με στόχο τη μείωση της ανεργίας κατά 10% σε τρία χρόνια και για μέτρα υποστήριξης όλων των ανέργων μέσω ειδικών προγραμμάτων.
5. Επιζητούμε νέο καθεστώς εργασιακών σχέσεων. Επαναφορά της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού, που παραμένει σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα.
6. Προτείνουμε μια φορολογική μεταρρύθμιση, με στόχο ένα φορολογικό σύστημα κοινωνικά δίκαιο. Δίκαιος επιμερισμός των βαρών και δίκαιη κατανομή των ωφελειών.
7. Επιδιώκουμε την ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και της ρευστότητας. Άμεσες ευνοϊκές ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό καθεστώς των ελεύθερων επαγγελματιών, αποποινικοποίηση για τις οφειλές αυτών και προσβασιμότητα τους στο σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης
8. Προτείνουμε τη θεμελίωση ενός κράτους κοινωνικών υπηρεσιών, που θα μειώνει τις ανισότητες. Καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, της σχολικής σίτισης και της πρόσβασης όλων σε ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη.
9. Αγωνιζόμαστε για την Ισορροπία κράτους και αγοράς. Λειτουργία των αγορών με ισονομία έναντι μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων και ισχυρές ρυθμιστικές αρχές που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα της κοινωνίας έναντι των αγορών και των ισχυρών επιχειρηματικών φορέων. Δημιουργία μιας νέας σχέσης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Συμπράξεις που να προωθούν την αξιοποίηση και όχι την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ούτε κερδοσκοπική εκχώρηση ρόλων στον ιδιωτικό τομέα, ούτε προώθηση κρατικίστικων προτύπων και επαναφορά συντεχνιακών λογικών. Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού και των δικτύων.
10. Πλήρης ανασχεδιασμός του κράτους, στη βάση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων. Αποσύνδεση της διοικητικής μεταρρύθμισης από οριζόντιες απολύσεις. Ανασυγκρότηση του δημοσίου με σεβασμό στο κράτος δικαίου, με σχέδιο και με επιμονή, έλεγχο απόδοσης, αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, λειτουργικό και τεχνολογικό εκσυγχρονισμό.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
η Κυβέρνηση αρνείται να αντισταθεί στις επιταγές της Τρόικας,
αρνείται να διεκδικήσει την αποκατάσταση των λαθών του εξοντωτικού προγράμματος, που μας επέβαλλαν,
αρνείται να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των ολίγων,
αρνείται να συγκρουστεί με τις παθογένειες του πελατειακού κράτους, που συντηρεί με τις πολιτικές της,
Δεν δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.