Σήμερα ξεκίνησε στο Μαντούδι η πρώτη φάση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών στελεχών. Διευθυντές από σχολεία της περιοχής καλούνται να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία η οποία έχει προκαλέσει αυτονόητες αντιδράσεις από τα συνδικαλιστικά όργανα.
Η ιδιαίτερη άρνηση του Γιάννη Μίχα, υπεύθυνου του ΕΚΦΕ Εύβοιας και του Νίκου Σιόλια Διευθυντή σχολικής μονάδας, προσφέρει και στον υπόλοιπο κόσμο τη δυνατότητα για να ενημερωθεί για το έγκλημα που συντελείται αυτή τη στιγμή στο χώρο της εκπαίδευσης .
Σας παραθέτουμε τις δυό επιστολές.:
Απάντηση στη κλήση σας για την αξιολόγησή μου στα πλαίσια του
Π.Δ.152/2013
Υπεύθυνος ΕΚΦΕ Εύβοιας
Τα τελευταία 5 χρόνια επιχειρείται από τη κυβέρνηση, μια
άνευ προηγουμένου επιβάρυνση των μαθητών και των καθηγητών, τόσο στο διδακτικό
έργο, όσο και στο γραφειοκρατικό.
Παράλληλα το υπουργείο υπο-χρηματοδοτεί και
υπο-στελεχώνει όλες τις δομές της παιδείας, δηλαδή δυσκολεύει ακόμη περισσότερο
την κατάσταση. Η αξιολόγηση σε αυτές τις συνθήκες σημαίνει «να δούμε ποιος
αντέχει και τους υπόλοιπους, καθηγητές και μαθητές να τους διώξουμε, ειδικά από
το λύκειο». Γιατί αλήθεια υπάρχει τράπεζα θεμάτων μόνο στο λύκειο; Αφού είναι
τόσο πετυχημένο μέτρο που αναβαθμίζει τη παιδεία γιατί δεν εφαρμόζεται και στο
γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο; Γιατί η ύλη στις Πανελλήνιες θα τριπλασιαστεί
του χρόνου; Ποια είναι η παιδαγωγική αξία αυτού του μέτρου;
Ακόμη όμως κι αν ήταν ιδανικές οι συνθήκες, μια αξιολόγηση
σε μια κοινωνία που αποτελείται από διακριτές τάξεις, θα είχε σαν συνέπεια οι
γονείς να προσπαθούν να γράψουν τα παιδιά τους στα καλύτερα σχολεία. Τα σχολεία
αυτά λόγω της πληθώρας των αιτήσεων θα έπρεπε ή να βάλουν εισαγωγικές εξετάσεις
ή να βάλουν δίδακτρα, ενώ τα υπόλοιπα σχολεία θα ξέμεναν από καλούς μαθητές. Το
αποτέλεσμα θα ήταν τα καλά σχολεία να γίνονται καλύτερα και τα κακά χειρότερα.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ιδανικά ενός παιδαγωγού, που πρέπει να
είναι γενική παιδεία για ΟΛΑ τα παιδιά. Όλα αυτά έχουν ήδη εφαρμοστεί στις
περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ με τραγικά αποτελέσματα για τα σχολεία των λαϊκών
γειτονιών.
Με την αξιολόγηση η κυβέρνηση αποσείει τις ευθύνες της για
την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων και τη μεταβιβάζει στις πλάτες των σχολείων
και των καθηγητών. Συμβαίνει λοιπόν το εξής εξωφρενικό: η κυβέρνηση να
επιβάλλει ένα εξοντωτικό μαραθώνιο εξετάσεων και να κατηγορεί μετά σχολεία,
μαθητές και καθηγητές γιατί δε μπορούν να παρακολουθήσουν. Το ακριβώς αντίθετο
πρέπει να γίνει: να καταργηθούν οι πανελλήνιες, να γίνει το λύκειο σχολείο
αποκλειστικά γενικής παιδείας και να μειωθεί δραματικά η ύλη. Η δε αξιολόγηση
πρέπει να στραφεί αποκλειστικά προς τη κυβέρνηση για το αν υποστηρίζει
αποτελεσματικά ένα τέτοιο σχολείο.
Οι ευθύνες όσων συμμετάσχουν στη διαδικασία, σαν
αξιολογούμενοι, αλλά κυρίως σαν αξιολογητές είναι μεγάλες μια και στρέφονται
εναντίον του κλάδου τους και του λαού γενικότερα.
Με αυτές τις σκέψεις
σας δηλώνω ότι αρνούμαι να γίνω συνεργός στην αποπομπή χιλιάδων μαθητών από το
λύκειο και αρνούμαι να συνεργαστώ στις διαδικασίες αξιολόγησης. Για το σκοπό
αυτό θα κάνω χρήση της απεργίας-αποχής που έχει κηρύξει το σωματείο μου.
Νικόλαος Σιόλιας
Διευθυντής του Γυμνασίου Βασιλικού
Αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Εύβοιας
Ο καθένας από εμάς έχει την προσωπική του διαδρομή και
ιστορία υπηρετώντας από διάφορες θέσεις το Δημόσιο Σχολείο.
Ο καθένας από εμάς έχει τις προσωπικές του ή και τις
συλλογικές του συμβολές και ευθύνες στην πορεία της Δημόσιας Εκπαίδευση.
Δύο σχεδόν μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής
χρονιάς βρίσκεται σε εξέλιξη μια
πρωτοφανής επιχείρηση αποδόμησης και υπονόμευσης του Δημόσιου Σχολείου, του
επιπέδου ζωής, των βασικών δικαιωμάτων και των εργασιακών σχέσεων των
εκπαιδευτικών, βάναυσης καταπάτησης των δικαιωμάτων στη μόρφωση, στην εργασία και τελικά στη ζωή
και το μέλλον της νεολαίας.
Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια εφαρμογής των
καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας στη χώρα μας και στην εκπαίδευση,
η κατάσταση για το λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία έχει φτάσει στο
απροχώρητο.
Όλοι εμείς έχουμε κάτι κοινό:
Αυτή η συγκυρία, μας βρήκε να προσφέρουμε στο Δημόσιο
Σχολείο από τη θέση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας
Από τη θέση αυτή, θέση ιδιαίτερα κρίσιμη και
κομβική για τη λειτουργία του σχολείου, αντιμετωπίζουμε
με ιδιαίτερη οξύτητα, ένταση, καθημερινό άγχος και ανασφάλεια όλες τις
συνέπειες μιας εκπαιδευτικής πολιτικής που «εξοντώνει» καθημερινά
εκπαιδευτικούς και μαθητές. Καθημερινά σε συνεργασία με το Σύλλογο Διδασκόντων
τους μαθητές και τους γονείς τους, αγωνιζόμαστε
να κρατήσουμε το δημόσιο σχολείο όρθιο, να διατηρήσουμε τη φλόγα της γνώσης
αναμμένη στις καρδιές των μαθητών μας, να στηρίξουμε όσους πλήττονται
βάναυσα από τις μνημονιακές πολιτικές.
Η πολιτική ηγεσία του
υπουργείου και η διοίκηση επιχειρεί να μας κάνει όργανα εφαρμογής αυτής της
πολιτικής και «σάκο του μποξ» της δυσαρέσκειας των συναδέλφων και των γονιών,
επιχειρεί να μας αποσπάσει από το σώμα των καθηγητών στη λογική του «διαίρει
και βασίλευε»
Σ’ αυτές τις συνθήκες έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα
πλέγμα νόμων, Π.Δ. και εγκυκλίων για την «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας
και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.
Ανεξάρτητα του τι πιστεύει ο καθένας από εμάς για τις
διαδικασίες ανατροφοδότησης που είναι αναγκαίες για τη βελτίωση του
εκπαιδευτικού έργου, αυτό για το οποίο γινόμαστε καθημερινά όλο και πιο
σίγουροι, είναι ότι το συγκεκριμένο
νομοθετικό πλαίσιο για την «αυτοαξιολόγηση-αξιολόγηση» δεν έχει καμία σχέση με
διαδικασίες βελτίωσης, αλλά στοχεύει στο να κατηγοριοποιήσει σχολικές μονάδες
και εκπαιδευτικούς, καθηλώνοντάς τους μισθολογικά και δημιουργώντας
ταυτόχρονα ένα απαράδεκτο καθεστώς ανασφάλειας, υποταγής και φόβου.
Γίνεται φανερό ότι σε τέτοιες συνθήκες, το δημόσιο
σχολείο και δημοκρατική του λειτουργία
κλονίζονται και το κλίμα που δημιουργείται υπονομεύει ανοιχτά την προσπάθεια
βελτίωσης του μορφωτικού έργου του σχολείου.
Η δική μας η θέση πλέον και ο ρόλος μας σαν
συντονιστές, καθοδηγητές, εμπνευστές του συλλόγου καθηγητών, υπονομεύεται
ανοιχτά, μια που επιχειρείται να γίνουμε οι αξιολογητές – κριτές των
συναδέλφων, με επιπτώσεις στην υπηρεσιακή τους εξέλιξη και τη ζωή τους.
Πιστεύουμε ότι δεν μας ταιριάζει τέτοιος ρόλος, είναι
ζήτημα στοιχειώδους αξιοπρέπειας και ζωής για το σχολείο που ονειρευτήκαμε να
υπηρετήσουμε.
Με την υπογραφή μας στο κείμενο αυτό, δηλώνουμε την
πρόθεσή μας να αγωνιστούμε μαζί με τους συναδέλφους μας μέσα από τους Συλλόγους
Διδασκόντων τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ, όλη
την εκπαιδευτική κοινότητα, για να παγώσουν οι διαδικασίες που προβλέπει το
νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση (ΠΔ152/13, Ν3848/10, Ν4024/11) και να
ανοίξει επιτέλους ένας δημοκρατικός και ουσιαστικός διάλογος για το μέλλον του
Δημόσιου Σχολείου.
Δηλώνουμε ότι απέχουμε από κάθε διαδικασία
«αξιολόγησης- Αυτοαξιολόγησης» και συμμετέχουμε στην αποχή που έχει προκηρύξει
η ΟΛΜΕ.
Για ένα σχολείο που να χωράει όλους τους
εκπαιδευτικούς, όλους τους μαθητές, όλη τη γνώση