 |
| οι Αγιαννιώτες στολίζουν το δρόμο που διαλύθηκε το 2003, σύμφωνα με το καρναβάλι τους. |
Του Π Β
Μπαίνοντας στην Εύβοια από Χαλκίδα, στρίβεις αριστερά να
έρθεις στα μέρη μας.
Μετά το μονοπάτι της Λιανής Άμμου, περνάς τον δρόμο
,καλοκαιρινό εφιάλτη, στη Νέα Αρτάκη, στρίβεις από τη Καστέλα και προχωράς, αν
δεν πίνει στο καφενείο ο τεμπέλης τον καφέ και δεν έχει αφήσει καταμεσής στην
«εθνική» το Ντάτσουν. Μετά αρχίζει ο δρόμος προς τον Άγιο. Ίδια περπατησιά μέχρι τον άλλο Άγιο, στο
Προκόπι.
Αν τύχεις τη νταλίκα και είναι ευγενικός ο οδηγός, κάπου θα
κάνει στην άκρη και θα
ξεμπλέξεις. Αν βαριέται ο γιωταχής, έχει καναδυό
κομμάτια ευθεία 20-30 μέτρα, για να νοιώσεις Σουμάχερ και να τον περάσεις με τη
ψυχή στο στόμα. Μετά στη κορυφή θα συναντήσεις πιθανά χιόνι, πιθανότερα ομίχλη
και μάλλον η πεθερά θα θέλει να βγάλει τα άντερά της, από τη ζαλάδα και θα σου
πει σταμάτα αμέσως. Τότε όσους πέρασες, μπροστά σου ξαναβρίσκεις.
Μετά τον Παγώντα, συναντάς το Δερβένι και θαυμάζεις τη φύση.
Ακούς τις κατάρες των οδηγών που βρήκαν πέτρα ή τους βρήκε πέτρα. Ακούς και τις
ψαλμωδίες των περισσότερων που γλύτωσαν. Η θέα των βράχων, με τη προστατευτική
ειρωνεία του κοτετσοσύρματος να σε φυλάει, σε κάνει θες δε θες, θεοσεβούμενο.
Μετά στρίβεις ενενήντα μοίρες το δρόμο μέσα στο Προκόπι και
συνεχίζεις. Αφήνεις λοξά πλάι τη παράκαμψη Προκοπίου, που σα χωματόδρομος
ανοίγει και κλείνει του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου για τρεις μέρες. Περιμένει για
δεκαετίες την ασφαλτόστρωση, περιμένει κι αυτή κάποιο θαύμα να γίνει. Ή από
θαύμα πιθανόν να μη γίνεται.
Σε δύο ευθείες μετά το Μαντούδι το «ξεκαπνίζεις», περνώντας
με εκατό και βάλε πλάι σε αυτούς που έρχονται με εκατό και βάλε σε ένα δρόμο,
που δε χωρά καλά καλά, δύο αυτοκίνητα πλάι πλάι. Έχει ο Θεός ακόμα.
Πριν τη Κύρηνθο σε περιμένει 300-400 μέτρα εθνική οδός για
να καταλήξεις πάλι μέσα στο χωριό, στο στενό δρομάκι των ατυχημάτων και των
εκπλήξεων. Ακριβώς δίπλα από το νεκροταφείο , για να θυμάσαι ότι όσο καλά και
να οδήγησες, είσαι θνητός.
Μετά ο δρόμος φαρδαίνει. Στη μεγάλη διασταύρωση τραβάς πάντα
αριστερά, προς Λίμνη, Αιδηψό, περνώντας από τη μοναδική αερογέφυρα του δρόμου
της Βόρειας Εύβοιας. Κεχριές και Σκεπαστή συνδέονται μεταξύ τους με ένα
πρωτόγνωρο οδικό έργο για το νησί. Καταλαβαίνεις αμέσως μετά το τι λείπει, στη
διασταύρωση Κουρκουλών-Μαντανικών, που χωρίς ορατότητα, περιμένει σαδιστικά,
σαν άλλο ένα σταυροδρόμι του θανάτου.
Δρομάρα σε σχέση με τους προηγούμενους, προσπερνάς τη Λίμνη
απ’ έξω ,προσπερνάς τις Ροβιές και αρχίζεις να ανεβαίνεις προς τα Ήλια. Τα
εκκλησάκια αριστερά δεξιά, σου λεν την ιστορία. Ο μεγάλος βράχος στις
κατασκηνώσεις, κλείνει τη μια λωρίδα από
τότε που φτιάχτηκε. Ο μισός δρόμος μένει στο έμπα της Αιδηψού, από τότε που
εγκαινιάστηκε. Ο άλλος μισός χάσκει ακόμα θαμμένος. Ενδιάμεσα τα βράχια,
βρέχουν χιλιάδες πέτρες καθημερινά, για να δείξουν στους περαστικούς το
μεγαλείο της τύχης , αλλά και τη πορεία της ασημαντότητας.
Από πριν την Αιδηψό, η επιλογή της παράκαμψης προς Ιστιαία,
αποδεικνύει το αθάνατο μεγαλείο των εργολάβων. Αερογέφυρες που τις ζηλεύει η
Εγνατία οδός σε κάλος και θέα, περιμένουν 1600 μέτρα ασφαλτόστρωση, λίγο πριν
καταρρεύσουν ολοκληρωτικά από την έλλειψη συντήρησης και την αδιαφορία. Η
παράκαμψη των Λουτρών Αιδηψού, παρακάμπτει κάθε έννοια σχεδιασμού, λογικής,
δικαιοσύνης. «Ελλάς το μεγαλείο σου», η ταμπέλλα που πραγματικά της λείπει.
Αιδηψό-Ιστιαία σε εντυπωσιάζει ο κόκκινος βράχος με τις
κατολισθήσεις που καταθέτει στη μια λωρίδα , και μετά Ωρεοί-Ιστιαία , ξαναζείς
τη ψευδαίσθηση του πιο σύγχρονου οδικού δικτύου της Βόρεια Εύβοιας.
Φτάσαμε. Μπορούσαμε να ταξιδέψουμε κι από το δρόμο της Αγίας
Άννας, ή από το μεσοδρόμι του Βουτά. Τα ίδια και πολύ χειρότερα. Ένας δρόμος
που συνδέει τη Βόρεια Εύβοια με την ανάπτυξη, ο δρόμος που τη σώζει από τον
όλεθρο σε μια καταστροφή , δεν υπάρχει ακόμα.
Ο πρώτος δρόμος αριστερά μετά από τη Χαλκίδα, είναι ο πρώτος
δρόμος που πρέπει να βάλει μπρος η Αριστερά για τη Βόρεια Εύβοια. Το δρόμο τον
ξέρει και τον περνάει ο Βαγγέλης Αποστόλου, όπως τον ξέρουν και οι προηγούμενοι
βουλευτές και υπουργοί της Βόρειας Εύβοιας. Θα συνεισφέρει κι αυτός για να
μείνει ο ίδιος;
Καλά ταξίδια. Αριστερά!