Του Π Β
Καθίσαμε να φάμε με φίλους, σε παραλιακό εστιατόριο της
Βόρειας Εύβοιας.
Εκεί πάνω στο φαΐ, ο επαγγελματίας της παρέας αναφέρθηκε ότι
δεν έχει πάρει φράγκο από επιστροφές του ΦΠΑ εδώ και καιρό, η δουλειά του
μπαίνει σε κίνδυνο και ενώ δεν είχε, αποκτάει χρέη, αν και το κράτος του
χρωστάει.
Μπήκα στη κουβέντα με ένα θέμα που με εντυπωσίασε. Σε
ταβέρνα της Κηφισιάς μια παρέα σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να πληρώσει , μόλις
αντιλήφθηκαν ότι ο μαγαζάτορας τους έφερε μαϊμού απόδειξη, αντί της κανονικής.
Μάλιστα το έκανε νόμιμα και δεν είχε καμία
συνέπεια, ενώ οι γύρω τους , αν και
είχαν τις ίδιες παράτυπες αποδείξεις δεν φάνηκαν να αντιδρούν το ίδιο.
Οι υπάλληλοι της παρέας ομολόγησαν ότι ντρέπονται να
ζητήσουν αποδείξεις όταν δεν τους φέρουν , αλλά όντως θα έπρεπε οι κατάλογοι να
έχουν με και χωρίς φπα και αν δεν σου φέρνει απόδειξη να στο βάζει 23% φτηνότερα και κάτι τέτοιες συμβιβαστικές
λύσεις. Αλλιώς απλά κλέβει το κράτος με
την ανοχή σου.
Η συζήτηση φούντωσε: « πως είναι δυνατόν να βγούμε από τη
κρίση όταν δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στους φόρους, η Μύκονος έχει αύξηση
τουριστών και ελάττωση αποδιδόμενου ΦΠΑ, οι επαγγελματίες δεν έχουν να
πληρώσουν ΤΕΒΕ για αυτό παρακρατούν έστω και αθέμιτα το ΦΠΑ για να επιζήσουν,
γιατί τότε να πληρώνουν και οι μισθωτοί φόρους, καλά κάνουν τότε και δεν κολάν
ένσημα στα γκαρσόνια κλπ. κλπ. κλπ.»
Ο επαγγελματίας που φορολογείται και δεν του δίνουν πίσω τα
οφειλόμενα έμεινε ξεκρέμαστος και σκεπτικός. Ποιοι τελικά φταίνε που δεν του
επιστρέφει το κράτος τα λεφτά του; Μήπως ο ίδιος που κόβει αναγκαστικά
αποδείξεις;
Σε λίγο τα κρασάκια τελείωσαν, ο Βαρουφάκης πέρασε από
κοσμοπολίτικο κόσκινο, η Κωνσταντοπούλου κρίθηκε αθώα αλλά αντιτηλεοπτική,
γελάσαμε λίγο με το Ποτάμι και ζητήσαμε λογαριασμό.
Φυσικά και απόδειξη δεν πήραμε και πληρώσαμε κανονικότατα
και ντραπήκαμε και αλληλοκοιταχτήκαμε και φύγαμε αμίλητοι.
Παρατηρώ εντατικά τα τραπέζια γύρω μου όποτε βγαίνω και
ψάχνω να βρω τη δικαιολογία. Μια τοπική οικονομία που μοιάζει
αυτοδιαχειριζόμενη, αυτοδιοικούμενη και αυτονομημένη, δεν είναι οικονομία
κράτους αλλά …οικιακή. Όμως το βράδυ τα βάρη θα πέσουν από τα τηλεοπτικά δελτία
στους ερασιτέχνες πολιτικούς κι όχι σε αυτούς που λυπούνται τους φοροκλέφτες.
Από την άλλη η ορατή φοροδιαφυγή έχει μύριες δικαιολογίες, αλλά είναι πια και
μια μεγάλη πρόκληση για τους φοροϋποταγμένους.
Το κόστος της μίζας των υποβρυχίων είναι πιθανά πολύ
μεγαλύτερο από όλο το ΦΠΑ που έχει παρακρατηθεί για όλα τα πιτόγυρα της Ελλάδας,
από την επανάσταση και μετά. Η πολυκατοικία του Τσοχατζόπουλου έχει στοιχίσει
στο προϋπολογισμό πολλαπλάσια από το τούρκικο σκέτο και χωρίς φπα, σε όλες τις
παραλίες του κόσμου. Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή πλευρά του φεγγαριού. Στην
υπόλοιπη , τη σκοτεινή, έχουμε μόνο πάρτι.
Η δράση του πολίτη δεν μπορεί να είναι δράση φορολογικού
ρουφιάνου. Αλλά η τιμιότητα και τυπικότητα των επαγγελματιών είναι αυτό που θα
δυναμώσει τις απαιτήσεις τους.
Αυτά πρέπει μια
διαφορετική κυβέρνηση , να τα δει διαφορετικά. Μαζί με όσους τη στηρίζουν ή
απλά την εμπιστεύονται. Και να πείσουν αναίμακτα και τους υπόλοιπους. Αλλά αυτό
να γίνει σύντομα…