Του Πάνου Β.
Το πιο ήσυχο μνημόνιο της τελευταίας πενταετίας ήδη έχει
αρχίσει να μας καθορίζει. Σήμερα το πρωί πληρώσαμε με τη δόση μας τα
καθυστερούμενα, περισσεύουν λέει και 500 μύρια για την ανάπτυξη και
ετοιμαζόμαστε για το φθινόπωρο.
Ενώ λοιπόν το πλοίο με τους πρόσφυγες από τη Κω, κάνει ζιγκ ζαγκ
στο Αιγαίο να πιάσει Θεσσαλονίκη ή Αθήνα, με προοπτική οι Σύριοι να πάρουνε το
ΚΤΕΛ να πάνε Σκόπια, η εκλογολογία περιμένει τη τελική ανακοίνωση.
Στο καταπληκτικότερο σκηνικό της βουλής η κυβέρνηση να
παίρνει στα μνημονιακά
νομοσχέδια 70% και ταυτόχρονα να χάνει τη δεδηλωμένη εξαιτίας
των δικών της βουλευτών, ο πρωθυπουργός αναζητά την πολιτική σταθερότητα στις
κάλπες.
Τρίτη φορά εκλογές μες το 2015 , με πολιτικό τοπίο θολό,
αλλά τη μηδενική όρεξη του εκλογικού σώματος ξεκάθαρη. Η ψήφιση του «αριστερού»
μνημονίου από όλους, σε πλήρη αντίθεση από τις προσδοκίες των εκλογών του
Γενάρη, έχουν φέρει τα πάνω κάτω στο τι περιμένει κάποιος από τις επόμενες εκλογές:
Τίποτα.
Από την άλλη δεν μπορεί η κατάσταση να μείνει έτσι, γιατί ο
εκβιασμός ελλοχεύει από κάθε πολιτική πλευρά. Ας ξεκαθαρίσουμε λέει ο
πρωθυπουργός και πολιτικά φαίνεται δικαιολογημένος. Έτσι κι αλλιώς το μπάχαλο
της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ικανό να αντιμετωπίσει και να κερδίσει κάτι από
τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα περισσότερο να δώσει κάποια διαφορετική ή
εναλλακτική λύση.
Η τριετία είναι προδιαγεγραμμένη, η διαχείρισή της
ουσιαστικά ανεπιθύμητη από οποιοδήποτε κόμμα και η ανάληψη της ευθύνης της
ψήφισης του μνημονίου από το ΣΥΡΙΖΑ του δίνει και ένα μικρό πλεονέκτημα στο
«εσείς τα κάνατε έτσι, εσείς να τα λουστείτε», σα προεκλογικό σύντομο
λογοπαίγνιο.
Το προαπαιτούμενο για τις επόμενες εκλογές θα ήταν η απλή
αναλογική. Θα ήταν η υποχρεωτική εξάντληση της τετραετίας με στόχο οι
κυβερνήσεις συνεργασίας που θα προέκυπταν να εύρισκαν υποχρεωτικά τον κοινό
δρόμο για τη πορεία της χώρας. Αυτή η ιδέα όμως φαίνεται να ανήκει σε μια άλλη
Ελλάδα που δεν έχει φτιαχτεί ακόμα.
Το να διαταραχτεί η οικονομική ζωή της χώρας εξαιτίας των
εκλογών μου φαίνεται πια ανέκδοτο. Ποια οικονομική ζωή, για ποιά χώρα μιλάμε;
Κι όμως. Γύρω μου ο κόσμος δείχνει ακόμα να ρουφά άπληστα τις
εκπλήξεις των διακοπών του. Γνωστός, μου ανέφερε το εξής: Αγόραζε τα σουβλάκια
προ μνημονίου χωρίς απόδειξη με 1.80 ευρώ. Μετά το μνημόνιο τα αγοράζει με 2
ευρώ, πάλι χωρίς απόδειξη. Όταν το επεσήμανε στον σουβλατζή του , αυτός του
δικαιολογήθηκε: «Μα το ΦΠΑ πήγε 23%, δεν το κατάλαβες;;;».
Αυτή η χώρα δεν αλλάζει με τίποτα.
Δημοσιεύθηκε στο Σάββατο 22-8 στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας