της Πάρης Ντελκή
Δευτέρα
απόγευμα και ο διάδρομος γεμάτος από πλήθος γυναικών που με τους δικούς τους
ανθρώπους περιμένουν ν’ ακούσουν πρώτα το όνομά τους και μετά να μπουν.
Σε
ορισμένες γυναίκες ο φόβος έχει τραβήξει τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους,
ενώ άλλες περιμένουν υπομονετικά και περιορίζονται σε χαμηλόφωνες συζητήσεις.
Ο
φωτισμός δεν είναι άπλετος σε αντίθεση με τη θερμοκρασία που είναι χαμηλή. Τα
κλιματιστικά δουλεύουν στο φουλ, προσπαθώντας να μειώσουν τη θέρμη του καλοκαιριού
και την ένταση των στιγμών.
-Ντελκή.
Ελάτε…
Μόλις
άκουσα το όνομά μου σηκώθηκα απρόθυμα και με φόβο γιατί είδα την προηγούμενη
από μένα να κλαίει από πόνο.
Γύρισα
και κοίταξα τους δικούς μου σα να ‘ταν η τελευταία φορά που τους κοιτούσα. Από
φόβο πως μετά την έξοδο δε θα μπορούσα να τους δω κατάματα.
Το
ιατρείο καλά εξοπλισμένο και καθαρό. Ο επαγγελματίας στη θέση του έτοιμος να
ελέγξει ένα ακόμη περιστατικό.
Μετά
από αρκετά λεπτά με επιφύλαξη μου λέει:
-Είστε
ένα περίεργο περιστατικό!
-Δεν
κατάλαβα του απαντώ.
-Δεν
μπορώ να σας κάνω την εξέταση, μου λέει προβληματισμένος. Δεν βρίσκω τον όγκο!
-Μα
τι λέτε; Κοιτάξτε τη μαγνητική και τα αποτελέσματά της.
-Πηγαίνετε
στην Διευθύντρια, σας παρακαλώ, στο διπλανό γραφείο.
Με
μια μικρή σπίθα ελπίδας και μεγάλη επιφυλακτικότητα, χτύπησα την πόρτα του
διπλανού γραφείου.
-Είμαι
η Ντελκή της είπα.
-Καθίστε
μου απάντησε και μου μίλησε για γιατρούς που δεν ξέρουν να κάνουν την δουλειά
τους σωστά, για γιατρούς που βγάζουν ψευδή αποτελέσματα και για τσαρλατάνους
του χώρου.
Αποκαμωμένη
από το φόβο μιας ακόμη λανθασμένης πληροφορίας δεν πίστευα στα αυτιά μου.
Εγώ
που μέχρι χτες προσπαθούσα με τιτάνιες κινήσεις να καλύψω το πρόβλημα, να
κλείσω εκκρεμότητες να προετοιμαστώ και να προετοιμάσω και τους δικούς μου για
τα δύσκολα, ξαφνικά παίρνω χάρισμα την υγεία και τη ζωή.
Δύσκολο
να ισορροπήσει κανείς τα συναισθήματά του και να περιγράψει το πλήθος και την έντασή τους.
Ο
πανικός μετατρέπεται σε ευτυχία κι ο φόβος σε χαρά.
Αλλά
υπάρχει βασανιστικό μέσα μου το ερώτημα.
Ποιός έκανε το ιατρικό λάθος και γιατί; Ποιοι είναι αυτοί που εμπορεύονται τον
φόβο του θανάτου και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό μοιράζουν αποτελέσματα σε «δήθεν»
μελλοθάνατους;
Ποιοί
είναι αυτοί που μπερδεύουν πιθανά τα αποτελέσματα και κλείνουν σπίτια με μια
απλή παράδοση τους, σα να ‘ναι μπλουζάκια που αγόρασες από πανέρι;
Είναι
όλοι αυτοί που η οικονομική κρίση τους μετέτρεψε σε άρχοντες εν μια νυκτί, όταν
όλα τα νοσοκομεία υπολειτουργούν
στερημένα από τα χρειώδη έσοδά τους, από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που
τον μήνα Αύγουστο σε μια άδεια πρωτεύουσα από άδειες εργαζομένων, τα ιατρικά
κέντρα κάνουν πάρτι στην υγεία των κορόιδων!
Ας
είμαι εγώ το τελευταίο ιατρικό λάθος και το περίεργο περιστατικό.
Πάρη
Ντελκή
εκδότρια του "Παλμού της Βόρειας
Εύβοιας"