Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εδώ βάρκες χάνονται , καράβια αρμενίζουν…


Του Πάνου Β 

Ο νεκρός Αϋλάν έκανε την αρχή στα τούρκικα παράλια. Μέρες αργότερα και συνεχώς πτώματα παιδιών και των γονιών τους ξεβράζονται από τις παραλίες της Λέσβου μέχρι τη Χαλκιδική. Τόσα πολλά που δεν φτάνουν πια οι φωτογράφοι για να τα απαθανατίσουν.
Απαθανατίζουν καθημερινά άλλο ένα παιδικό πτώμα, μετά τα χρόνια που οι ξεχασμένοι παλαιστίνιοι έδειχναν στις κάμερες τα δικά τους παιδιά νεκρά από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Τώρα οι φωτογράφοι των πνιγμών δείχνουν τα παιδιά των Σύριων που πνίγονται παρέα με τους γονείς τους.
Πως είναι δυνατόν ένας γονιός να βάζει το παιδί του σε βάρκα με φουρτούνα; Πως είναι
δυνατόν ενώ εμείς το δικό μας το παρακολουθούμε, ακόμα και με τα μπρατσάκια να τσαλαβουτάει σε δέκα πόντους νερό, γονείς να αφήνουν τα δικά τους μεσοπέλαγα; Τι μπορεί να σπρώχνει ένα γονιό να διαπράττει μια τυπική παιδοκτονία; Ποια είναι αυτή η φωτιά που τους κυνηγάει και τρέχει ένας λαός αλλόφρονας με σύνθημα Γερμανία ή θάνατος;
Η φωτιά που έχει πίσω του ένας λαός με παράδοση γραμμάτων, τεχνών, πολιτισμού και πολέμων, περιλαμβάνει χημικό πόλεμο, αποκεφαλισμούς στο ίντερνετ, ομαδικές ανατινάξεις αιχμαλώτων, ακόμα και τον 80ρη αρχαιολόγο να τον λυντσάρουν πάνω στα αρχαία της Παλμύρα που υπερασπιζόταν μόνος για όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνει την ισοπέδωση πόλεων, την εκτέλεση αδιακρίτως των αμάχων χωρίς έλεος. Είναι ένας διεθνής και ένας εμφύλιος πόλεμος μαζί,  όπου επειδή δεν ξέρεις ακριβώς ποιός είναι ο εχθρός, έτσι και έχεις όπλο, πυροβολείς όποιον σε πλησιάζει!
Μόνο τότε οι φουρτουνιασμένες θάλασσες σου φαίνονται γαλήνιες λίμνες, μόνο τότε οι σαπιόβαρκες σου μοιάζουν αθώα λίκνα για τα μωρά σου.
Η επόμενη δυσκολία είναι το συναπάντημα με τους φράχτες της ανθρωπότητας. Με συνταράσσουν οι κάτοικοι της Λέσβου που βουτάνε στη θάλασσα για να σώσουν τους πρόσφυγες. Με ξεπερνούν οι βαρκάρηδες που τρέχουν να φορτώσουν με δικό τους κίνδυνο τους θαλασσοπνιγμένους. Ως πότε θα μπορούν, ως πότε θα χωρούν οι βάρκες τους ακόμα περισσότερους;
Η ιστορία μας είναι μια μεγάλη εμπειρία , αλλά ποιος τη ξέρει και ποιός θα κάτσει να τη διαβάσει τον καιρό των μνημονίων. Διαλυμένη πολιτικά και κοινωνικά η Ελλάδα από τον πρώτο πόλεμο και τη μικρασιατική καταστροφή, υποδέχτηκε τότε πριν περίπου ένα αιώνα, ενάμιση εκατομμύριο δικούς της ,σαν πρόσφυγες. Χωρίς προοπτική για καμία «πλούσια Γερμανία», εγκαταστάθηκαν από αντίσκηνα μέχρι τρώγλες οι πιο «πλούσιοι», έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους «ταλαντούχους» ομοεθνείς τους και τελικά εκατό χρόνια μετά ενσωματώθηκαν(;) με τη μητέρα πατρίδα. Μόνο στην Αθήνα ήρθαν και έμειναν περισσότεροι από τους τότε Αθηναίους!
Ιστορικός της εποχής αναφέρει μεταξύ άλλων: «…Πρόσφυγες στεγάστηκαν επίσης στο «αεροδρόμιον Γουδίου», το οποίο επιτάχθηκε για αυτό τον σκοπό, στο Εθνικό Θέατρο, στο θέατρο Ολύμπια, στο Ζάππειο Μέγαρο, στα Παλαιά Ανάκτορα, σε όλα τα σχολεία του Πειραιά και σε μεγάλο αριθμό σχολείων της Αθήνας, σε αποθήκες του Δημοσίου, σε εργοστάσια, ακόμα και σε όλες τις χαρτοπαικτικές λέσχες όπου εγκαταστάθηκαν «οι της καλλιτέρας κοινωνικής τάξεως πρόσφυγες» με την καταβολή ανάλογου μισθώματος…»
Και για να μη νομίζει κανείς ότι οι ντόπιοι τους υποδέχτηκαν σαν δικούς τους Έλληνες, παραθέτω επίσης: «…υπάρχει δωμάτιο; και τους λέγανε “τσ!”, ούτε όχι δεν λέγανε “τσ!” κάναν με τη γλώσσα τους και αυτό ήτανε. Εζήτησε λέει ένα ποτήρι γάλα για τη λεχώνα και του είπανε δεν έχουμε. Γιατί μας θεωρούσανε παράσιτα. “Ήρθαν οι “πρόσφυγγες” να πάρουν το ψωμί μας”, έτσι λέγανε…»
Ανάμεσα στους σημερινούς πρόσφυγες είναι και οι Κρητικοί του συριακού Χαμιντιέ που από το 1897 ξαναξεριζώθηκαν πάλι και ξαναψάχνουν πατρίδα. Το καράβι «Ελλάς» συνεχίζει να αρμενίζει και να υποδέχεται. Ανάμεσα στους κατοίκους της συνεχίζουν να υπάρχουν αυτοί που λένε ένα ξερό τσ! και εκείνοι που δίνουν στους συνανθρώπους τους από το «μνημονιακό» υστέρημά τους.
Η επιβίωση των Αϋλάν του κόσμου, όλες τις εποχές,  εξαρτάται πάντα από τον ανθρωπισμό, όση αντίρρηση και νάχουν οι άλλοι…

(ιστορικά στοιχεία για τους πρόσφυγες του ’22 από τον Μενέλαο Χαραλαμπίδη: http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/prosfyges-sti-metapolemiki-athina-i-afiksi-kai-i-antidrasi-ton-gigenon)

Δημοσιεύθηκε στις 31-10-2015 στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας




Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Εκδήλωση για την ΕΛΔΥΚ στο Σπαθάρι

  της Γιάννας Κορέλη -Μπουλουγούρη φωτο Γιάννη Δραπανιώτη Το Σάββατο   14 Σεπτεμβρίου 2019 έγινε με κάθε επισημότητα   η καθιερωμένη τελετή απόδοσης τιμών στους πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου κατά την Τουρκική εισβολή τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Τη φετινή εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι εξής: Ο πρέσβης   της Κυπριακής   Δημοκρατίας κ. Κενεβέζος Κυριάκος   Ο εκπρόσωπος της   Σχολής Πεζικού Χαλκίδας συνταγματάρχης κ.   Πράγιας Αντώνιος, επικεφαλής στρατιωτικής αντιπροσωπείας.    Ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας περιφερειακός σύμβουλος κ. Τοουλιάς Ανδρέας,     Ο   διοικητής του Αστυνομικού τμήματος Μαντουδίου     Αστυνόμος Β’ κ. Ντούλμας Δημήτριας   Ο προϊστάμενος του Λιμενικού Σταθμού Μαντουδίου   Υποπλοίαρχος Λιμενικού κ . Ζυγογιάννης Κωνσταντίνος    Ο προϊστάμενος του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Μαντουδίου,   πυρονόμος   κ. Φίφας Αθανάσιος     Ο Δήμαρχος   Μαντουδίου-Λίμνης-Αγ. Άννας κ. Τσαπουρν

Μετασχηματιστές που κάνουν... ΜΠΑΜ!

Η ΔΕΗ χρησιμοποιεί στο δίκτυο της μετασχηματιστές διανομής με πλήρωση ελαίων (λαδιού), γιατί το λάδι έχει διηλεκτρικές και ψυκτικές ιδιότητες. Όταν προκληθεί εσωτερικό βραχυκύκλωμα το λάδι διασπάται σε εύφλεκτα αέρια (μεθάνιο, κτλ) και τότε δημιουργείται υπερπίεση η οποία οδηγεί σε διάρρηξη του δοχείου του μετασχηματιστή, σε ανάφλεξη των αερίων (λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στο σημείο του βραχυκυκλώματος και της επαφής του με το οξυγόνο του αέρα) και στη συνέχεια σε έκρηξη. Το σημείο ανάφλεξης του λαδιού είναι 140 βαθμοί Κελσίου. Το λάδι δεσμεύει το νερό, για το λόγο αυτό απαιτείται θέρμανση με παράλληλη δημιουργία κενού και φυγοκέντριση του με μηχανή καθαρισμού για την αφύγρανση του. Κατά τη διαδικασία μείωσης του φορτίου ενός μετασχηματιστή, δηλαδή της συστολής του υγρού πλήρωσης, δημιουργείται συμπύκνωση υδρατμών στο δοχείο διαστολής, τους οποίους φέρνει ο αέρας που εισέρχεται σ'  αυτό μέσω του αφυγραντήρα στους μετασχηματιστές ισχύος ή του αναπνευστικού πώματο

ο δρόμος της απώλειας

του ΠΒ   στις Ροβιές οι ταμπέλες κλείνουν ένα ανοιχτό δρόμο... Φαντάσου να βιάζεσαι να προφτάσεις το φέρρυ στον Αγιόκαμπο ξεκινώντας από τη Λίμνη.Μόλις φτάσεις στη στροφή για Βουτά Ιστιαία, βλέπεις και τρελαίνεσαι, τα τόξα να σου δείχνουν υποχρεωτικά πορεία για Αιδηψό μέσω Ιστιαίας. Να γκαζώνεις στο δρόμο προς Βουτά για να κερδίσεις τον παραπάνω χρόνο που χρειάζεσαι,