Του Π Β
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και το εφικτό έχει
να κάνει με παραλογισμούς που κάθε πολιτικός έχει στο τσεπάκι του. Ιδιαίτερα
σήμερα, την εποχή του Γιουτιούμπ έχει πολύ πλάκα ο άμεσος παραλληλισμός, του τι
έλεγε κάποιος λίγο πριν και τι λέει τώρα.
Η απόλυτη ξεφτίλα λόγων και έργων , η ανατροπή απόψεων και
αποφάσεων χωρίς φαινομενικά ιδιαίτερο
λόγο, η εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις , γίνονται κανόνας , που αντί για
σωσίβιο πολιτικής επιβίωσης, γίνονται βαρίδι στο πολιτικό κολύμπι.
Έτσι παρακολουθούμε από τις συχνότητες της αντιστασιακής ΕΡΤ
τις δηλώσεις του Σίμου πριν και
μετά το μαύρο, και προσπαθούμε να
αναγνωρίσουμε λίγη τσίπα , μια διάθεση
αυτοκριτικής ρε παιδιά έκανα λάθος.
Ο συμπαθής γελωτοποιός Άδωνις, από το μακροβούτι της
ακροδεξιάς όχθης μέχρι τον υπουργικό θώκο , με ύβρεις κατά του σημερινού
πρωθυπουργού του πριν, γίνεται μνημονιακό πρωτοπαλίκαρο και υπουργός-φόβητρο
της υγείας.
Ο Κώστας Μαρκόπουλος από στέλεχος της ΝΔ , αντιμνημονιακός υπέρμαχος του Καμένου και πάλι με δηλώσεις
μνημονιακής υποτέλειας, συγνώμη μαμά δεν
το ξανακάνω, σύμβολο επιστροφής στο μαντρί της ΝΔ.
Το αντιμεταναστευτικό παραλήρημα, οι μαύροι των φαναριών και
οι διωκόμενοι πωλητές τσαντών της Ερμού, βρίσκουν το θεό τους σε ένα από τους
χιλιάδες αχαρτογράφητους μετανάστες που έζησαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Ο
Γιάννης Αντετοκούμπο, περνάει στα πρωθυπουργικά σαλόνια, επειδή σήκωσε την
Ελληνική σημαία ,στην εκδήλωση επιλογής ελπιδοφόρων παικτών στο Αμερικάνικο
μπάσκετ.Οι όμοιοί του στην Ελλάδα ακόμα και ο ίδιος πριν λίγες μέρες , ήταν και
είναι στόχος συμμοριών που αμφισβητούν
της ελευθερία τη δικαιοσύνη και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, υπερασπιζόμενοι
ναζιστικά σύμβολα και πρακτικές.
Έτσι ο αρχικολοτουμπάρχης πρωθυπουργός, υποδέχεται με εθνική
αμετροέπεια αυτός που έφτυνε πριν λίγες μέρες με την αντι-τάχα-ρατσιστική
πολιτική του, παίρνει μετά βδελυγμίας δώρο το καπελάκι, που το προσφέρει το
άδολο παιδί και του προσφέρει το πολιτικό εικόνισμα της χριστιανικής εξιλέωσης.
Το ότι επίσης επί των ημερών μας ολοκληρώθηκε το απίστευτο
σκηνικό, τα κόμματα του πρώην 80% του ελληνικού δικομματισμού, αγκαλιασμένα με
εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις, να ξανακυβερνούν, για να ξανασώσουν τη χώρα από εκεί
που τα ίδια έστειλαν.Τι κι αν συσπειρώνουν το 20% του εκλογικού σώματος, τι κι
αν δεν τους στηρίζουν ούτε πληρωμένες δημοσκοπήσεις, ξαναδιαπραγματεύονται
δόσεις, συντάξεις, μισθούς, δουλειές και ξεπουλάνε ότι μπορούν με τον ίδιο
αναίσχυντο τρόπο.
Λες και δεν άλλαξε μια μέρα, λες και γύρω τους δεν υπάρχει
πια κανείς να τους στέκεται εμπόδιο.
Εμπόδια θα ήταν και οι αρχές, οι αξίες , η ηθική του
καθενός. Όμως έχουν καταργηθεί με πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Όποιος θέλει
ας πάει στο Συμβούλιο της επικρατείας…να βρει το δίκιο του.(ως γνωστόν την ΕΡΤ
την έκλεισαν οι εργαζόμενοι…)
Αντιμνημονιακοί δεν σημαίνει ενάντια στη μνήμη.
Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 6-7-2013