Του Πάνου Β.
Με πολλές αναταράξεις το μυαλό, με ακόμα περισσότερες
ανατροπές οι προβλέψεις και τελικά κατακαλόκαιρο, αντί να χαίρεται κανείς τα
μπάνια του λαού, οι ψυχρολουσίες έρχονται η μία μετά την άλλη.
Το καράβι η Ελλάς απέφυγε τα βράχια των προβλέψεων του πρώην
Σαμαρά και βρίσκεται πάλι σε μια αναγκαστική ρότα με πιλότο, στο λιμάνι της
Ευρωζώνης. Οι ναυτικοί γνωρίζουν
ότι ο πιλότος κάνει ότι θέλει και ο καπετάνιος
απλά παρακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις.
Το καράβι «Ελλάς» είναι ένας υπερβολικός όρος, ανάλογα από
ποια μεριά το βλέπει κανείς. Ίσως είναι τεράστιο σαν ιστορία , όμως φαντάζει
βαρκούλα με άσπρα πανιά στις τουριστικές του δυνατότητες να πλέει το καταγάλανο
Αιγαίο ή ακόμα απομυθοποιείται σαν μια σχεδία, στις οικονομικές του
διαστάσεις μέσα στις φουρτούνες της
κρίσης.
Πρωτοφανές, θα πείτε αλλά όχι. Το πλεούμενο «η Ελλάς» πάντα
είχε διαφορετικές διαστάσεις στο χρόνο. Αυτά που σέρνουμε ας πούμε στους
Γερμανούς και τον Σόϊμπλε ίσως να μοιάζουν σαν αντήχηση από κατάρες της
ιστορίας, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος υπέτασσε τους ηρωικούς Πέρσες, Σύρους ή Παλαιστίνιους .Τώρα είναι η σειρά
μας για παράδοση στις προελαύνουσες ορδές των νεοφιλελευθέρων. Οι οιμωγές και η
κατήφεια περνούν από καιρού σε καιρό, σε όλους τους αδυνάτους του κόσμου.
Πάλι αναλογιζόμαστε το σχέδιο. Πέρα από τον μικρό αντάρτικο
αγώνα, που με ευφυΐα διεξάγουν οι κλέφτες και οι αρματολοί απέναντι στον
ταχτικό στρατό ή οι σαλταδόροι της κατοχής απέναντι στα γερμανικά καμιόνια,
κάθε μακρόπνοο σχέδιο ελληνικό για την Ελλάδα μάλλον έχει αποτύχει. Αντίθετα τα
σχέδια των άλλων για την Ελλάδα ήταν πάντα χρονοβόρα, αιματοβαμμένα,
πολυσύνθετα και επιτυχημένα. Δεκεμβριανά, χούντα, Κύπρος, για να σας θυμίσω το
ιστορικό μου δίκιο. Σχέδια των άλλων που πάντα χρειαζόντουσαν και εύρισκαν
πρόθυμους με Ελληνική παιδεία για να απλοποιηθούν. Ακόμα και σε περιόδους
ειρήνης, ας δούμε την πρόσφατη μεταπολίτευση, δεν φαίνεται κανένα ελληνικό
σχέδιο να κατάφερε να οδηγήσει τους Έλληνες στην ευδαιμονία. Αντίθετα οι άλλοι
είχαν πάντα σχέδιο, για να περιορίζουν την Ελλάδα απλά στις ιστορικές της
δάφνες.
Τα όχι του ‘40 και του 2015 ανήκουν πια στην ιστορία. Και τα
δύο τα ακολούθησαν τόσο η υποταγή στους κατακτητές, όσο και η εθνική αντίσταση.
Ο κλεφτοπόλεμος σαν μοναδικό σχέδιο άμυνας , ξανακάνει την εμφάνισή του.
Προσωρινό σχέδιο μέχρι την προσωρινή ανάσα.
Αυτό που με παρηγορεί δεν είναι το ότι έχω ακόμα δυνάμεις
για να αντιστέκομαι όπως πάντα. Με παρηγορεί το ότι όλες οι αυτοκρατορίες
κατέρρευσαν κάτω από τη πίεση της αλαζονείας τους. Και οι κλέφτες , οι
αρματολοί, μαζί με τους σαλταδόρους, ήταν πάντα ελεύθεροι. Λέτε τώρα να είναι
και στη κυβέρνηση;
Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 25-7-2015