του Πάνου Β.
Μετά τη πλύση εγκεφάλου επί μέρες από τους Ιταλικούς σεισμούς στα κανάλια, ήρθε και η ώρα της δικής μας δοκιμασίας.4,3 ριχτεράκια στη μέση της Βόρειας Εύβοιας που τουλάχιστο ανησύχησαν μικρούς και μεγάλους.
Λίγο αργότερα ο σεισμολόγος Κος Λέκκας είπε ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας και ο κόσμος ησύχασε.
Εν τω μεταξύ διδάσκοντας στο σχολείο, με την εμπειρία πολλών σεισμών, προσπάθησα να ισορροπήσω τα αισθήματά μου ανάμεσα στο "δεν είναι τίποτα δεν πειράζει" και στο "τι πρέπει να γίνει".
Μια μαθήτρια είχε αντιληφθεί τον ασήμαντο προσεισμό των 2 περίπου ρίχτερ. Η ανησυχία ήταν παραπάνω από έκδηλη, μάθημα δεν γινόταν με τίποτα και τα παιδιά κατέβηκαν στο προαύλιο.
Ακολούθησε σε 5 λεπτά ο μεγαλύτερος σεισμός των 4,3 που τον άκουσα καθαρά κατεβαίνοντας μόνος τις σκάλες.Μάλλον πανικός, αλλά όλοι ήταν έξω.
Τώρα τι κάθομαι και σκέφτομαι το αν.Αν δηλαδή τα μεγέθη ήταν μεγαλύτερα κατά 1-2 μονάδες ποια θα ήταν η εικόνα;Το τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουμε τότε σαν καθηγητές επιβάλλεται από κάποια σχολικά πρωτόκολλα που τα ακολουθούμε πιστά.Σε μια περίπτωση ιταλικού σεισμού πιθανά είναι καλύτερα να μας βρει στο σχολείο παρά στη Λίμνη, ιδιαίτερα βράδυ.Έχουμε μεγαλύτερη άπλα , πιο νέο κτίριο και οι καθηγητές προσέχουν τα παιδιά σε πολλές περιπτώσεις καλύτερα από τους γονείς τους.Από την άλλη, αν και ξέρουμε ότι δεν το αποφεύγουμε, ποια μέτρα αντισεισμικής προστασίας έχουμε πάρει σαν χωριά;Για να μη μπω στα σπίτια με τις ψηλές αστήρικτες βιβλιοθήκες και ράφια, καθώς και τους μεγάλους υαλοπίνακες παντού.Να μη πω τη διευθέτηση του οδικού δικτύου που κάπου θυμίζει τα ιταλικά χωριά χωρίς όμως να έχει γίνει εδώ σεισμός.
Σίγουρα δεν πάθαμε απολύτως τίποτα.Δεν πάθαμε καν ούτε ένα σκούντημα, για καλύτερη προετοιμασία για το μεγάλο σεισμό σε 1 λεπτό ή σε 100 χρόνια.
Όπως πιθανά κι από τη φωτιά που πέρασε, ή από τις προβλεπόμενες πλημμύρες που δεν έχουν έλθει ακόμα.
Το διάχυτο είναι ότι τη μεγαλύτερη ασφάλεια προσφέρει το "άναψε και συ ένα κεράκι".
Θα απαντήσω ότι και οι Ιταλοί γείτονες άναβαν κεράκια και πιθανά τα καθολικά κεράκια να έχουν μεγαλύτερη ισχύ,αλλά το μεγάλο κακό έγινε.
Πρέπει να ζούμε με την αγωνία της καταστροφής;Όχι φυσικά, αλλά έχουμε πια τόση εμπειρία που μπορούμε αξιοποιώντας τη, να ελαχιστοποιήσουμε την όποια καταστροφή.Και συνήθως χωρίς ιδιαίτερα κόστη.
Σήμερα κατάλαβα ότι μόνο στο σχολείο αισθάνεται κάποιος ασφάλεια.
Φυσικά όπως μπορεί αυτό να το εννοεί ο καθένας.
θα μπορούσαν να είναι εικόνες από το μέλλον και αυτό δεν είναι γρουσουζιά ,
αλλά επιταγή της φύσης.