Ο «Καποδίστριας 2» και οι εθνικές Λουτροπόλεις της χώρας

Ανοιχτή Επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών Προκοπή Παυλόπουλο

Κύριε Υπουργέ

Ένας νέος νόμος δίνει πάντα την ελπίδα για καλύτερη ρύθμιση του
θεματικού αντικειμένου που αποτελεί και το λόγο ψηφίσεως του. Ο
νομοθέτης, φορέας θεω­ρητικών αρχών αλλά και έμφορτος εμπειρία ζωής
και πράξεως θέλει να αποκριθεί το παρελθόν ως αναπαράγωγο και
αναποτελε­σματικό και στοχεύει στο μέλλον που ταυτίζεται με την
εξέλιξη και την πρόοδο.

Αν ένα εξαγγελόμενο σχέδιο νόμου γεννά πάντα ελπίδες, ο νέ­ος
διοικητικός χάρτης που δημο­σιεύτηκε, γέννησε όχι μόνο δυ­σπιστία στον
έλληνα πολίτη, αλ­λά και φόβο για την συρρίκνωση των θεσμών της
τοπικής αυτο­διοίκησης όλων των βαθμίδων.

Το ότι οι κοινότητες ήταν...τα πιράνχας της τοπικής αυτοδιοί­κησης της
χώρας είναι γεγονός. Το ότι η μέχρι τώρα διοικητική διαίρεση της χώρας
παρήγαγε αδιακόπως, αθρόως «βλαχοδήμαρχους» και «βλαχοκοινοτάρχες»
είναι γεγονός.

Γεγονός όμως οδυνηρό - εάν εφαρμοστεί - είναι και ο νέος διοικητικός
χάρτης της χώρας που εξαφανίζει στην Εύβοια πχ ό­λη την πρωτοβάθμια
και δευτε­ροβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση και την συρρικνώνει σε τρεις
δή­μους!! Αυτό πλέον είναι διοικητι­κό τέρας, είναι έκτρωμα και αντί
για ανάπτυξη θα φέρει παρακμή και εξαφάνιση του πρωτοκύτταρου της
δημοκρατίας που είναι η ΤΑ.

Ο Υπουργός Εσωτερικών Προ­κοπής Παυλόπουλος του οποίου τα συγγράμματα
του ο γράφων έ­χει στην βιβλιοθήκη του με προ­σωπική αφιέρωση του
οποίου ο γράφων γνώρισε τις ικανότητες του στο ΣτΕ, ως μαχόμενου
πα­λαιά δικηγόρου, θα καταθέσει σε λίγο σχέδιο νόμου για την
διοικη­τική διαίρεση.

Είναι γεγονός ότι οι δήμοι και οι κοινότητες στη χώρα φύτρω­ναν με την
ίδια ευκολία που φύ­τρωναν τα μανιτάρια μετά από μπουρίνι, δίχως
θεσμοθετημέ­νους οικονομικούς πόρους, δί­χως αποτελεσματικότητα και
πα­ραγωγικότητα στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων.

Η συρρίκνωση αυτής της γιγαντώσεως είναι οπωσδήποτε ανα­γκαία και θα
είναι επιτυχημένη ε­άν τηρηθεί μέτρο και γίνει με κρι­τήρια
αναφερόμενα στην εδαφο­λογική ανομοιότητα του ελλαδι­κού χώρου και της
αστικής η γε­ωργικής συνθέσεως του πληθυ­σμού.

Μια γεωργική περιφέρεια ο­ρεινή η πεδινή δεν μπορεί να συγχωνευτεί και
να ενωθεί με μια αστική γιατί κάθε δήμος πρέπει να διαχειρίζεται τον
προϋπολογι­σμό του ανάλογα με την σύνθεση του πληθυσμού. Η κάλυψη των
α­στικών αναγκών απαιτούν υψη­λές δαπάνες ενώ των γεωργικών
χαμηλότερες.

Όταν όμως η έδρα του δήμου είναι σε παραδοσιακή γεωργική περιοχή και
τα αστικά στοιχεία εί­ναι μειοψηφία είναι φυσικό να δο­θεί
προτεραιότητα στη κάλυψη των γεωργικών αναγκών, ενώ οι αστικές ανάγκες
να είναι σε δεύ­τερη η τρίτη σειρά ενδιαφέρο­ντος.

Η τουριστική έπειτα δραστη­ριότητα στην οποία η κυβέρνηση έχει
επενδύσει ελπίδες, ιδρύο­ντας και το υπουργείο τουρι­σμού, δεν μπορεί
να υπαχθεί σε ένα δήμο που θα έχει την έδρα του σε μια γεωργική
περιοχή ό­που παραδοσιακά ο πληθυσμός του ασχολείται με την γεωργία.
Φανταστείτε πχ την ΑΙΔΗΨΟ, την μεγαλύτερη λουτρόπολη της Ευ­ρώπης και
του κόσμου να υπα­χθεί πχ στην Ιστιαία που είναι εκ παραδόσεως καθαρώς
γεωργο-κτηνοτροφική περιοχή.

Οι γεωργικές περιοχές αγνο­ούν την τουριστική δραστηριότη­τα την
θεωρούν περίπου ως πα­ρασιτική και είναι περίπου αδύνα­τη η συνύπαρξη
των οικονομιών τους. Οι μεγάλες εθνικές λουτρο­πόλεις - Αιδηψός,
Λουτράκι, Κα­μένα Βούρλα - εάν υπαχθούν σε δήμους, όπου το κυρίαρχο
στοι­χείο είναι η γεωργία, ο μαρασμός τους και η εξαφάνιση τους είναι
βεβαία και σύντομη.

Ο πρωθυπουργός Κώστας Κα­ραμανλής αντιλήφθηκε τον του­ρισμό της χώρας
ως μεγάλη πλουτοπαραγωγική πηγή.

Είναι πράγματι ο τουρισμός της χώρας η βαριά βιομηχανία και χωρίς
...φουγάρο. Κατεχόμε­νος απ' αυτές τις σωστές και ορ­θές αντιλήψεις
ίδρυσε το υπουρ­γείο με καλλιέργεια τουριστικής συνείδησης, πνεύματος
και πολι­τισμού, ο οποίος παραδίδεται α­πό γενιά σε γενιά των ανθρώπων
που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν στα τουριστικά αυτά κέντρα της χώρας.

Μια παράδοση 2500 ετών, έ­νας τουριστικός πολιτισμός 25 αιώνων πρέπει
να μείνει ανέπα­φος έξω από τον Καποδίστρια 2 και με την ιστορία του,
τη συνεί­δηση του, τις νοοτροπίες του, το έθος και το ήθος του να
βαδίσει προς το μέλλον το δικό του και της χώρας. Όπου εθνική
Λουτρό­πολη ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ.

Ο Δήμος Αιδηψού πρέπει να μείνει εκεί, ακίνητος, αμετακίνη­τος,
ακατάργητος ΜΟΝΟΣ του με την μοναδική μοναξιά του να πορευτεί προς το
τουριστικό μέλ­λον της χώρας. Στις εθνικές λου­τροπόλεις ας τους
εξασφαλιστεί μια μεταχείριση αντάξια με την τουριστική τους ιστορία,
τον του­ριστικό τους πολιτισμό που πρό­σφεραν και προσφέρουν μέσα
στους αιώνες στη χώρα μας και παγκόσμια.

Κάποτε ο ναύαρχος Κουντου­ριώτης επισκέφτηκε τη Λάρισα και ένας
παράγων του τόπου τον ρώτησε. Ναύαρχε εσύ Υδραίος, θαλασσινός, τι
γυρεύεις στη Λά­ρισα ; Δημοτική Αρχή του λόγκου και του κάμπου - καμιά
απαξίωση δεν έχουν οι φράσεις μου - δεν είναι ενδεδειγμένες για
διαχείρι­ση τουριστικών προϊόντων. Κάθε μεγάλη εθνική λουτρόπολη θέλει
όχι το Γερμανό της, αλλά κάτι κα­λύτερο τον.,.Γεωργατζή της !! ό­πως
δεν αναθέτεις στη Γεωπονι­κή Σχολή να διαχειριστεί την... Α­κρόπολη
και τα ιστορικά μνημεία της χώρας έτσι δεν θα ενώσεις α­ναγκαστικά τις
εθνικές λουτρο­πόλεις με αγροκτηνοτροφικούς δήμους.

Πιστεύω ένας ευφυής υπουρ­γός, ένας διακεκριμένος δημόσιος άνδρας και
πανεπιστη­μιακός δάσκαλος, δεν θα θέσει ταφόπλακα στις εθνικές
λουτρο­πόλεις.

Ειδικά για την μεγαλύτερη λουτρόπολη της Ευρώπης την Αι­δηψό, υπάρχει
ένας ειδικός και πολύ σοβαρός πρόσθετος λόγος για να παραμείνει
αυτοτελής δή­μος.

Ο δήμος Αιδηψού βρίσκεται σε δικαστική αντιδικία με την
κατα­σκευαστική εταιρεία που έχει α­ναλάβει την κατασκευή του
απο­χετευτικού δικτύου της λουτρό-πολης.

Ο δικαστικός αγώνας προβλέ­πεται μακρύς και απαιτεί προπα­ρασκευή για
την διεξαγωγή του, ενώ παράλληλα η δημοτική αρχή πρέπει να εξασφαλίσει
νέες χρη­ματοδοτήσεις για την συνέχιση του πιο σπουδαίου και
απαραίτη­του έργου στην ιστορία της Αιδη­ψού.

Όλο αυτό ο πλέγμα προβλη­μάτων που συνιστά ο αποχετευτι­κό της
Αιδηψού, ούτε κληρονο­μείται ούτε μεταβιβάζεται. Εάν κληρονομηθεί θα
ενταφιαστεί μαζί...με τον κληρονομούμενο Δήμο Αιδηψού.

Με τιμή Γ. Σταραντζής «ουκ άσημου πόλεως», ΠΟΛΙΤΗΣ

από την "Βόρεια Εύβοια" Σεπτέμβρης 2008