του, έναν ακόμη (ανιδιοτελή) εραστή... Μια προσωπικότητα ισχυρή, τόσο
αληθινά ναυτική, που δεν λογάριασε στόρμια και καιρούς, και που μέσα
από περιπέτειες, θύελλες, βομβαρδισμούς και τυφώνες, έβγαινε πάντοτε
νικητής, μη κάνοντας χάρη στο θάνατο...
<<Τι να πω...(έλεγε). Φαίνεται πως δεν ήταν γραφτό μου...
...είχα την τύχη με το μέρος μου και τίποτα παραπάνω...>>
Κι έλεγε μια γνωστή λαϊκή παροιμία στον εαυτό του συχνά :
<<Όποιου του μέλλει να πνιγεί...ποτέ του δεν πεθαίνει...>>
Καπετάν Ανδρέας Τσεσμελής : Καπετάνιος πέρα ως πέρα. Δίχως αρχή, δίχως
τέλος, δίχως σύνορα...
<<Πρωτομπαρκάρισε>> στα νερά της Λ΄μνης, στο λυκαυγές του 20ου αιώνα..
και βασίλεψε σήμερα, στο λυκαυγές του σημερινού..., ξεμπαρκάροντας πάλι
στη Λίμνη, παρατώντας για πάντα, <<αύτη τη θάλασσα τη μεγάλη και την
ευρύχωρο>>, για μια άλλη, αντίπερα θάλασσα, μυστική, το ίδιο μεγάλη και
ευρύχωρο, στους άμμους του χρόνου, και στις αυλές των θαυμάτων...
Καπετάν Ανδρέας : Ωραίος άνθρωπος. Προσηνής και ευχάριστος.
Καταδεκτικός κι ανοιχτόκαρδος. Περιγραφικός. Με κινήσεις και λόγια...που
στο χάρισμά του να διηγείται, έμενες με την απορία, αν ένα κομμάτι της
σύγχρονης ιστορίας της εμπορικής ναυτιλίας αποτελούσε αναπόσπαστο
τμήμα του, η εάν αυτός ο άνθρωπος, αποτελούσε - ο ίδιος - από μόνος
του, ένα μεγάλο ζωντανό κεφάλαιο της ναυτοσύνης και της
ναυτιλίας...γιατί..., όπως έχει γραφεί, <<ο ισχυρός δεσμός της
θάλασσας...είναι η ίδια η ζωή..>>, γιαυτούς που η θαλασσινή ζωή τους
έμοιαζε ...σαν μυθιστόρημα...
<<Και γιατί στ' αλήθεια...(όπως το θέλει ένας άλλος θαλασσεβούμενος
λόγιος)...δεν ωφελεί σε τίποτα να είναι ο ναυτικός ένα βουνό από
μούσκουλα, αν δεν έχει τη θάλασσα μέσα στο αίμα του, αν δεν μπορεί ν'
ακούσει τα λόγια του τραγουδιού που τραγουδάει ο αέρας στα στράλια, αν
δεν μπορεί να νοιώσει τι ψιθυρίζουν τα κύματα στην πλώρη και στα
πλευρά του πλοίου, αν δεν μπορεί να διαβάσει τι γράφει ο έναστρος
ουρανός, άμα δεν δει του γαλαξία το σελάγισμα μέσα στη θάλασσα, αν
όλοι οι χυμοί του εγκέφαλου και του σώματος δεν συγγενεύουνε με τη
θάλασσα, άμα δεν έχει διεισδύσει μέσα του αυτό ο φοβερό στοιχείο,
που...όσο το μισούμε τόσο το αγαπούμε... Η θάλασσα!..
Αυτή που αγάπησες κι ερωτεύτηκες Καπετάν Ανδρέα...
Και που ο αλμυρός της αχός, κάτω, στους μικρούς γιαλούς, στους βράχους
και τα κολχάδια του Ελυμνίου, θα σε νανουρίζει παντοτινά, στο
παυσίλυπο κοιμητήρι της Λίμνης...
Καλό σου ταξίδι!..
Δημήτρης Αποστόλου, <<Ελύμνιος>>
Σημ. : Το νεκρολόγημα αυτό αποτελεί μερική διασκευή του ναυτικού
δημοσιογραφήματος του Γιώργου Κιβωτού το 1996 για τον Καπετάν Ανδρέα
<<Ο Πατριάρχης των Καπετανάιων>>, και προοριζόταν από τον γράφοντα (με
την ενημέρωση της οικογένειας του μεταστάντος ) να εκφωνηθεί ως
επικήδειος την ημέρα της ταφής του. Ωστόσο, σεβόμενος το χρόνο της
τελετής μετά τον προηγηθέντα επικήδειο, έκρινα φρονιμότερο την
δημοσίευσή του.