Του Π Β
Άλλη μια γιορτή τη Κυριακή 8 Μάρτη, η παγκόσμια ημέρα της
γυναίκας (ξανά) ανατέλλει.
Η Δυναμική παρουσία εκπροσώπων του γυναικείου φύλου κρύβει
ολοένα και περισσότερο, σαν βιτρίνα, την συνολική απαξίωσή του σε ζητήματα
ισότητας, ελευθερίας και εργασιακών σχέσεων. Ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που έχει
βαθειά κρίση τόσο στην οικονομία όσο και στις
αξίες της, το να είσαι γυναίκα
αποτελεί μερικές φορές και το μεγαλύτερό σου πρόβλημα.
29% οι άνεργες σε σχέση με το συνολικό 22% των ανέργων
ανδρών και 56% οι νέες άνεργες γυναίκες
, έχουν σημαντική πρωτοκαθεδρία σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αν και οι γυναίκες είναι
πλειοψηφία στον πληθυσμό, δείχνουν ακόμα μακριά στο μονοπάτι της απελευθέρωσής
τους.
Παρακολουθώντας την επικαιρότητα και γύρω μου. θα ήθελα για
διάφορους λόγους να επικροτήσω τη γυναικεία παρουσία σε 4 διαφορετικούς τομείς.
Αρχικά με εντυπωσιάζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρος της Βουλής και νύφη
από τα μέρη
μας, που με επιβλητική «ανδροπρέπεια» απαντά στους συκοφάντες της καθημερινά,
με ολοένα και εκρηκτικότερες κινήσεις. Το να βάλει ευθαρσώς το ζήτημα της
συνταγματικότητας για τις αποφάσεις της Βουλής σε σχέση με τους φασίστες
βουλευτές, δείχνει ότι δεν «κωλώνει» σε τίποτα. Η κληρονομικότητα από μάνα και
πατέρα είναι εμφανής και το γυναικείο φύλο κερδίζει μια ξεχωριστή εκπρόσωπό
του. Τη θαυμάζω, παρά τις ασυμφωνίες μου.
Μετά, κυρίαρχη εντύπωση των ημερών, είναι η εικόνα της «τρομοκράτισσας» Αγγελικής. Μια
κοπελίτσα που θα εκτόπιζε με το φυσικό της κάλος πολλές φουκαριάρες
«γλάστρες»
από τα πρωινάδικα, διάλεξε το δρόμο της αναρχίας και πιθανά του ένοπλου αντάρτικου πόλεων. Οι
διαρροές των ΚΥΠατζήδων, της δίνουν αρχηγικό ρόλο και ήδη φαντάζομαι τον
τρομερό ξανθομάλη Χριστόδουλο Ξηρό, να στέκεται σούζα μπροστά της και να
περιμένει οδηγίες για την επόμενη βομβιστική ενέργεια. Η …αγγελική Αγγελική,
είναι η γυναίκα αντάρτισσα, που σαν σύμβολο αν διαπεράσει την συντηρητική μας
συνείδηση , οι μελλοντικές κοινωνίες θα έχουν περισσότερη δημοκρατία.
Τι πάει να
πει σκέτο ωραία, βρε;!
Μια δικιά μας
παρουσία , η Δήμαρχος Λίνα Ευσταθίου,
ξεχωρίζει το χώρο της πολιτικής
στη Βόρεια Εύβοια. Εκλεγμένη από μια πανσπερμία
πολιτικών , καταφέρνει να διχάζει, με τη Δημαρχιακή της παρουσία, Βορά και Νότο
της περιοχής. Δυναμική, αν και πρωτάρα πολιτικός του τόπου, έχει πάρει στα
χέρια τη σημαία της τουριστικής προβολής του Δήμου της, έχει αμυνθεί απέναντι
σε μια χλευάζουσα ή ακόμα και καυστική επιθετική αντιπολίτευση και προσπαθεί να
βρει την άκρη σε ένα Δήμο με τεράστια προβλήματα. Η απειρία της δείχνει σιγά
σιγά, ότι μπορεί να αποτελέσει και το όπλο για μια πιο δημιουργική συνέχεια.
Θυμόμαστε ακόμα τους έμπειρους προκατόχους…
Τέλος θα ήθελα να τιμήσω τη φίλη μου Πάρη. Γυναίκα επιχειρηματίας , στο δύσκολο τομέα της έκδοσης εφημερίδας,
καταφέρνει πρώτα από όλα και επιζεί ανάμεσα στους Λύκους. Γιατί έγραψες αυτό,
γιατί έβαλες εκείνο, η καθημερινή γκρίνια απέναντι στον Παλμό , ισορροπεί με
την επιθυμία να πιάσουμε όλοι στα χέρια μας, το τελευταίο έντυπο της Βόρειας
Εύβοιας και να διαβάσουμε αυτό το …κάτι. Εφημερίδα σε συνθήκες κρίσης στην
επαρχία, μοιάζει πια ανέκδοτο, αλλά για όσους ξέρουν τι γίνεται , είναι ένας
άθλος. Και όταν έχεις τη τύχη να γνωρίζεις ότι δεν είναι ο Πύρρος Δήμας που
σηκώνει αυτό το φορτίο, αλλά η ευγενική παρουσία της Πάρης, χρειάζεται κάτι περισσότερο από ένας καλός
λόγος για να την επαινέσεις. Χρειάζονται συγχαρητήρια.
Για τα υπόλοιπα εκατομμύρια γυναικών, που παραλείπω να εξάρω
τις ιδιαίτερες δυνατότητες λόγω έλλειψης χώρου, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλες σας,
η γιορτή της Γυναίκας να καταργηθεί σαν προσβολή,
και να πάρει τη θέση της η καθημερινή πραγματική γιορτή, της ισότητας των δύο
φύλων.