του Πάνου Β.
Χρονιάρα μέρα, σαν Παναγιώτης αντίθρησκος, ευχαριστώ όσους
μου εύχονται και ανταποδίδω τις θερμότερες ευχές μου.
15αύγουστος λοιπόν με νέο αριστερό μνημόνιο και αδιέξοδο
μέλλον. Όσα τόσα χρόνια έγραφα πρέπει άραγε να τα σβήσω ή να τα ξαναγράψω από
την αρχή;
Διαβάζω από τις καρπαζωμένες συγκαταβατικές απόψεις μέχρι
τις ακραίες τσιρίλες της διάσπασης, και ζω σε ντεζαβού το ‘89 ξανά. Πρέπει να
διαλέξω μονοπάτι στο στραβο-δρόμι
ή
να πω τη γνώμη μου απλά;
Η εντιμότητα αυτών που ψήφισα στις 25 Γενάρη είναι
αδιαπραγμάτευτη, όπως και η διαφορετικότητα των απόψεων. Συγκυβερνούμε με τους
-αψεγάδιαστους- ΑΝΕΛ και δερνόμαστε μεταξύ μας. Δώσαμε μάχη με τη πολιτική της
Ευρώπης, διεθνοποιήσαμε όσο ποτέ το ελληνικό ζήτημα και τώρα παραλογιζόμαστε. Δώσαμε
μια μάχη και τη χάσαμε και πρέπει τώρα να βγάλουμε οι ίδιοι τα κάστανα από τη
φωτιά, σαν την αριστερή κυβέρνηση του μνημονίου που της επιβλήθηκε, αλλά δεν
κάνει πίσω στα ιδανικά της.
Έχουν δημοκρατικό συγκεντρωτισμό από το ΚΚΕ μέχρι τη ΧΑ, από
τη ΝΔ μέχρι το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, ενώ εμείς εκδηλωνόμαστε σαν αχαχούχα
πολυφωνικοί. Τώρα μένει να κατηγορήσουμε το Τσίπρα για τα υποβρύχια που
γέρνουν, τον Τσακαλώτο για συνεργάτη του Εφραίμ και τον Παππά για μίζες από τον
Τσουκάτο.
Η πολυφωνία εκδηλώθηκε σαν αρραγής ενότητα και νίκησε στις εκλογές.
Το σχέδιο Θεσσαλονίκη δεν πέτυχε, μας φόρεσαν την μνημονιάρα-3 καπέλο και τώρα τι; Ή παραδίνεσαι με μια
συγνώμη σε Φώφη, Σταύρο κλπ για να σου λύσουν τα προβλήματα, ή πας με
ανασυγκροτημένη πολιτική , σα μια γροθιά και βοηθάς με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο το λαό σαν αριστερά, να βγει από το βάλτο, να
ξεμπλέξει όσο πιο ανώδυνα μπορεί, να προσαρμοστεί και να ξαναδεί την ελπίδα από
μια άλλη σκοπιά.
Δηλαδή η κάθε πλατφόρμα αντιλήψεων ρίχνει τη κυβέρνηση και
αναθέτει σε ποιόν να λύσει το γόρδιο δεσμό; Στην αναβαπτισμένη χρυσαυγή, στο
έξω την ουρά του ΚΚΕ, στο συχωρεμένο Πασοκ ή στην μεϊμαροδηγούμενη ΝΔ;
Η ενότητα της Αριστεράς είναι προϋπόθεση για τη λύση προς όφελος
του λαού. Κάθε άλλη διαδικασία είναι 40 χρόνια πίσω, είναι η αυτοκατάργηση,
είναι η παραδοχή ότι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, ή άσε τους δεξιόφρονες να
κάνουν αυτό που ξέρουν. Στα δύσκολα θα κριθεί ακόμα και ο Λαφαζάνης, τα
αντιπολιτευτικά έδρανα δεν ταιριάζουν στους ηγέτες όσο φιλόδοξοι και να είναι
για αυτό.
Λείπει η ψυχραιμία αυτό τον 15αύγουστο. Λείπει και ο κοινός στόχος
, λες και στόχος του Τσίπρα ήταν το μνημόνιο, η του Λαφαζάνη η δραχμή. Ανασύνταξη
και κοινή πορεία συντρόφια. Αλλιώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα σαπιοβαρκάκια
των μεταναστών που έρχονται, για να φύγουμε εμείς. Με πορεία στο Τιμπουκτού που θα
αποδεχτούν το σχέδιο της Θεσσαλονίκης αδιαμαρτύρητα. Οπότε και θα
ξαναδιασπαστούμε…
Δεν πιστεύω να περίμενε κανείς θρησκευτικές παραινέσεις,
αλλά τέλος πάντων καλό 15αύγουστο και χρόνια πολλά σε όλους! Ακόμα κι αν η
ενότητα της Αριστεράς χρειάζεται τη βοήθεια της Παναγίας, ας πιστέψουμε και σε
αυτό.