Συμεών Κεδίκογλου
Θα έχετε παρατηρήσει μια προσπάθεια επιβολής σιωπής στο δημόσιο λόγο σε κάθε φωνή που ασκεί κριτική στα μέτρα και στην αντιμετώπιση εν γένει του ιού. Έστω και αν αυτό γίνεται καλόπιστα, με επιχειρήματα και χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς. Κάθε αμφισβήτηση, στη λογική ότι τώρα δίνουμε τη μάχη, εξοβελίζεται ή λοιδωρείται: κάτι τόσο λάθος όμως στη δημοκρατία! Επιχειρείται επιπρόσθετα να φορτωθεί με αισθήματα ενοχής ο λαός έτσι ώστε αν τα πράγματα παρουν αρνητική τροπή να φταίει αυτός και η ανευθυνότητά του και όχι η ηγεσία του. Άλλωστε τα 11 εκατομμύρια ευρώ διαφήμισης μαζί με άλλα 21 που χαρίστηκαν σε κανάλια εύκολα βρίσκουν πρόθυμους να στηρίξουν το επικοινωνιακό οικοδόμημα. Τα γεγονότα όμως έστω και αν ενοχλούν είναι εδώ και μας κοιτούν κατάματα.
1. Παρά
τα αντιθέτως θρυλούμενα η Ελλάδα πήρε τα μέτρα παράλληλα με άλλες χώρες, πλην
αυτών που διάλεξαν άλλο μοντέλο αντιμετώπισης όπως πχ η Βρετανία. Η ανάλυση του
γιατί περιοχές όπως η χώρα μας, η Κύπρος ή η Σικελία έχουν λιγότερα θύματα δεν
είναι του παρόντος άρθρου.
2. Επιλέχθηκαν μεγάλα κρατικά νοσοκομεία
(Ευαγγελισμός, Αττικό) ως σημεία αναφοράς του ιού αντί για άλλα πολύ μικρότερα
διαθέσιμα. Έτσι όμως μπλόκαραν την υπόλοιπη λειτουργία τους και καθώς οι
υπόλοιπες νόσοι δεν σταματούν εξανάγκασε, σκόπιμα ή μη, άλλους να στερηθούν των
υπηρεσιών τους και άλλους που μπορούσαν να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα.
3. Σε μια κατάσταση που απαιτείται
συστράτευση όλων, αντίθετα με άλλες χώρες εδώ η συμμετοχή των ιδιωτών ήταν μόνο
μέσω των κλινών ΜΕΘ με διπλάσια όμως ημερήσια αποζημίωση. (1600 αντί 800 ευρώ)
4. Αναφέρεται ότι για πολλές μέρες
ιδιωτικά θεραπευτήρια χρέωναν πανάκριβα -έως300 ευρώ- τα τεστ του ιού οι
απαντήσεις των οποίων έβγαιναν σε κρατικά εργαστήρια! (Παστέρ, ΕΚΠΑ,
Αριστοτέλειο)
5. Ακόμη και σήμερα παρά τις εξαγγελίες
δύσκολα μπορεί να πει κάποιος πόσα κρεβάτια ΜΕΘ άνοιξαν και πόσοι μάχιμοι
γιατροί μπήκαν στο σύστημα (βλέπε καταγγελίες ΟΕΝΓΕ).
6. Υπάρχει έλλειψη απαραίτητου υγειονομικού
υλικού ή χορηγείται χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές ( βλ. ενδεικτικά τις
καταγγελίες των νοσοκομείων Χαλκίδας και «Σωτηρία» αντίστοιχα).
Είναι σίγουρο ότι η κρίση θα φέρει
αλλαγές στην κοινωνία μας. Σε καμία όμως περίπτωση αυτές δεν πρέπει να γίνουν
σε μια κατεύθυνση αυταρχισμού και σε βάρος της δημοκρατίας και των ατομικών
ελευθεριών. Και το αναπόφευκτο οικονομικό κόστος πρέπει να μοιραστεί με
κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό είναι το στοίχημα της επόμενης μέρας!