Μετά τα τελευταία σοβαρά τροχαία δυστυχήματα στην παραλία στο Κοχύλι Λίμνης κάναμε εκτεταμένη έρευνα απόψεων κάτω από την σκιά του μεγάλου Πλάτανου, ανάμεσα σε διακεκριμένους συνδημότες μας και διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις-λύσεις για το σοβαρό θέμα της κυκλοφορίας στην περιοχή.
Η πρώτη ομάδα απόψεων θεωρεί υπευθύνους τους οδηγούς και προτείνει να δημιουργηθούν «σαμαράκια», να μπουν φανάρια και πινακίδες με ταχύτητα 20 χιλιόμετρα. Επίσης να γίνει αστυνόμευση της περιοχής.
Η δεύτερη ομάδα απόψεων διαπιστώνει την καταπάτηση της απαλλοτριωμένης ζώνης του εθνικού δρόμου που από 30 μέτρα έχουν μείνει μόνο 10. Οι κόμβοι για τις τουριστικές μονάδες της περιοχής είναι ανύπαρκτοι αφού με πολεοδομικά «τερτίπια» τους ξεπέρασαν. Μόνο τα βενζινάδικα και το Μπελαβίστα τηρούν τις προδιαγραφές έχοντας κόμβο πρόσβασης στο δρόμο. Έχουν γίνει επικίνδυνες περιφράξεις μέσα στη ζώνη απαλλοτρίωσης και επιτρέπεται το παρκάρισμα σε αυτοκίνητα πάνω στην εθνική οδό στενεύοντας ακόμα περισσότερο τον εναπομείναντα δρόμο. Το οικονομικό συμφέρον πάνω στην έκταση της απαλλοτριωμένης περιοχής φαίνεται τεράστιο αν και αυτή είναι του δημοσίου και θα μπορούσε να αναπτυχθούν ασφαλείς προσβάσεις, χώροι στάθμευσης και ασφαλέστεροι όροι διάβασης από την κατοικημένη αυτή περιοχή. Όπως γίνεται κατανοητό η κατάσταση στην περιοχή περιγράφεται με φανάρια αλλά αυτή την φορά αποκλειστικά με τα «κόκκινα φανάρια».
Η Λύση:
Και το ΚΑΤ πρέπει να ζήσει, και οι οικοπεδούχοι να μη χάνουν τα λεφτά τους (που έχουν πληρωθεί), και ο κόσμος να κάνει μπάνια, και οι αρχές (πολεοδομία, αστυνομία, δήμος) να έχουν ησυχία, και δυστυχήματα να μη γίνονται. Άρα μας μένει πρακτικά το ευχέλαιο, αμέσως μόλις ο Χριστόδουλος πάρει εξιτήριο.