Μετά το δάσος της Πάρνηθας και του Πηλίου φαίνεται ότι έχει έρθει και η σειρά μας.
Η Βόρεια Εύβοια καρτερικά περιμένει πάλι την πύρινη λαίλαπα που θα θερίσει την πρασινάδα της για άλλη μια φορά. Μπορεί το 1977 να φαίνεται μακρινό , μπορεί η ηλικία των αναγεννημένων πεύκων να μπαίνει στην ενηλικίωση αλλά το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
Τα μέτρα που έχουν παρθεί από τότε είναι πολλά , οι υπηρεσίες έχουν εκσυγχρονισθεί, οι δορυφόροι και τα κινητά βοηθούν στον άμεσο εντοπισμό της εστίας της φωτιάς και στη καλύτερη πρόληψη, η πυροσβεστική υπηρεσία αντικατέστησε το δασαρχείο στη δασοπυρόσβεση και ξεπέρασε τα εφηβικά της προβλήματα και την απειρία, αλλά τα δάση συνεχίζουν να καίγονται , και ανάμεσά τους με μεγαλύτερη ευκολία και προτεραιότητα τα πευκοδάση.
Θα ξαναπαρακολουθήσουμε σαν τεθλιμμένοι συγγενείς τις φλόγες από την τηλεόραση, κάποιοι ελάχιστοι κι ανήμποροι θα καπνιστούν χτυπώντας τη φωτιά με κλάρες, ενώ οι άλλοι οι πολλοί, θαμώνες των καφενείων θα αρνούνται να σηκωθούν από την καρέκλα τους πριν η φωτιά τους κάψει το σπίτι.
Αν στη κυβέρνηση είναι το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ θα δώσουν το όνομά τους σε τυπικές καταγγελίες για το ποιος φταίει, ίδιες τόσα χρόνια, με τελίτσες στα ονόματα για εύκολη και γρήγορη συμπλήρωση.
Και πάλι μετά ο γεωργός θα μεγαλώσει τι κτήμα του προς το καμένο, ο οικοπεδούχος θα βάλει τα πασαλάκια του πιο πλάι, ο κατασκηνωτής θα ψάξει για νέα σκιά να ανάψει κάρβουνα για να ψήσει μπριτζόλες.Ο αφελής θα ξανακάψει τις καλαμιές δίπλα στα πεύκα, η ΔΕΗ θα συνεχίσει να φτιάχνει πυλώνες που πετάνε σπίθες μέσα στο δάσος, για να δίνει ρεύμα στα κλιματιστικά μας.
Η πρόσβαση των ανθρώπων στα λιγότερα δάση θα αυξηθεί με νέους δρόμους, τους οποίους τα αυτοκίνητα με ανοιχτά παράθυρα θα χρησιμοποιούν για τασάκια στα αναμμένα τσιγάρα των οδηγών τους.
Ο ψυχάκιας με τα γκαζάκια θα ξανατρέξει την ζεστή νύχτα των ανέμων να βάλει τη φωτιά εκεί που δεν πάει ο νους των περιπόλων για να εξυπηρετήσει την φασιστική του φιλοδοξία. Θα καταναλώσουμε το τελευταίο οξυγόνο της γης και οι πιο ματσοί θα το αγοράζουν μέχρι να σωθεί τελείως .
Κάποια στιγμή όμως και ο τελευταίος από μας θα έχει εκλείψει. Τότε που η πυρόσβεση δεν θα έχει νόημα επειδή δεν θα υπάρχουν πια πυροσβέστες το δάσος θα αρχίσει να αναγεννάτε ελεύθερο από τον δυνάστη του και θα κυριεύσει την βόρεια Εύβοια, την Πάρνηθα το Πήλιο και όλη τη γη.
Ιούλιος 2007
Γιώργος Κ. Σταραντζής Δικηγόρος «Ετούτο το σπίτι (το Πανεπιστήμιο) θα φάει το άλλο (το παλάτι)» Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Το Γυμνάσιο-παράρτημα τότε, Λ. Αιδηψού ιδρύθηκε στα πιο βαριά , στα πιο σκοτεινά χρόνια της Κατοχής το 1944. Η φωτεινή πρωτοβουλία ανήκε στην τοπική οργάνωση του ΕΑΜ Αιδηψού της οποίας γενικός γραμματέας ήταν ο Γιάννης Βασιλάκος . Ένας νέος πλημμυρισμένος από τα ιδανικά του ΕΑΜ για μια Ελλάδα με εθνική ανεξαρτησία. Με δημοκρατικό σύστημα διακυβερνήσεως. Μια Ελλάδα της Ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δουλειάς, της προόδου και της ανόρθωσης. Μια Ελλάδα που, ως πρώτη προτεραιότητα θα έβαζε την παιδεία και την μόρφωση του λαού μας. Αυτός ήταν ο ιδεολογικός προσανατολισμός του νεαρού , τότε, γραμματέα του ΕΑΜ Αιδηψού, ο οποίος διέθετε και μόρφωση και σύνεση. Συνεπικουρούμενος από το ΕΑΜ Ιστιαίας του οποίου ο γενικός γραμματέας ήταν τότε ο δικηγόρος Κώστας Τσάμης - μου τον γνώρισε εδώ, στην Αθήνα ο φίλος μου γιατρός Σπύρος Περπατάρης - αν...