Ο δάσκαλος που ταυτίστηκε με το θεσμό αυτό και έγινε ένα. Ο άνθρωπος που το κράτησε ζωντανό για 32 χρόνια, γιατί υπηρέτησε σ' αυτό από την πρώτη ημέρα του διορισμού του. Αυτός που το νοικοκύρεψε και το λειτούργησε. Αυτός που επιτέλεσε έργο πατριωτικό και εθνικό, που για δεκαετίες ασχολήθηκε με τα παιδιά και πρόσφερε όσα πρόσφερε και σε πιο δύσκολες εποχές.
Όταν δεν υπήρχαν δρόμοι, αυτοκίνητα και λεωφορεία για να φεύγουν τα παιδιά στις Ροβιές, αυτός έμεινε εκεί, ρίζωσε, όρθιος στις επάλξεις του και «έπεσε» μαζί με το Σχολείο. Γιατί με το που έκλεισε αυτό, ο ίδιος παραιτήθηκε.
Πράξη ηρωική και βαθιά ανθρώπινη, έντονα συναισθηματική. Ήθελε να συνεχίσει εκεί και να τελειώσει φυσιολογικά την 35χρονη υπηρεσία του. Δεν άντεξε. Το συναίσθημα τον κατέβαλε και έφυγε με τον τρόπο αυτό. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που κατανοούν και γνωρίζουν την προσφορά του.
Ευτυχισμένος γιατί πρόσφερε τεράστια υπηρεσία στην πατρίδα μας. Δεν ήταν τα χρήματα που τον ώθησαν εκεί (στο Δρυμώνα), ούτε η μόνιμη κατοικία του. Ξόδεψε πολλά περισσότερα σε μετακινήσεις απ' όσα θα πλήρωνε σε ενοίκια για να μετακινεί τα τέσσερα παιδιά του, για να τους προσφέρει παραπέρα μόρφωση.
Έχει θαυμάσια σύζυγο, τη Βάσω, και τέσσερα εξαιρετικά παιδιά. Τον Ανέστη, φυσικό, με διδακτορικό δίπλωμα, τη Λένα, φιλόλογο, τον Γιώργο, αξιωματικό του Στρατού και τον Κώστα, που ακολουθεί τα χνάρια των άλλων.
Του εύχομαι να είναι γερός και δυνατός. Να χαίρεται την οικογένεια του. Να είναι υπερήφανος και τα χαίρεται για όλα όσα πρόσφερε στην Εκπαίδευση.
Λίμνη 18.9.2008
Φιλικά ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΙΡΟΔΗΜΗΤΡΗΣ
Καθηγητής Φ.Α. στο Λύκειο Λίμνης
• Υ.Σ.: Η φωτογραφία του Δημήτρη Γκανόγιαννη είναι τραβηγμένη στις 11.8.08 από τον αρχιτέκτονα Γιώργο Τριαντάφυλλου, όταν τον επισκεφθήκαμε στο σχολείο του.