Σύσσωμος ο κυπριακός Ελληνισμός τιμά την εθνική επέτειο της έναρξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1955-59 και αποτίει φόρο τιμής στους ήρωες και τους μάρτυρες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελευθερία.
Έχουν περάσει 54 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα έναρξης του απελευθερωτικού αγώνας της ΕΟΚΑ, που έμελλε να σημαδέψει και να προδιαγράψει τη λυτρωτική απελευθέρωση από τη βρετανική δυναστεία. Κανείς όμως δεν μπορεί ούτε και δεν πρέπει να ξεχάσει το αίμα που χύθηκε και τις θυσίες ηρώων όπως του Γρηγόρη Αυξεντίου και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Άνθρωποι που έβαλαν πάνω απ’ όλα όχι τον εαυτό τους, αλλά την αγάπη για την πατρίδα και τη λευτεριά. Έτσι και σήμερα ο νους των παλαιότερων γυρίζει πίσω στις σελίδες του χρόνου. Τέτοια ημέρα πρέπει κανείς να αναλογιστεί το βαρύ φορτίο και χρέος προς τους πεσόντες για την ελευθερία, με τη φλόγα για την ελευθερία να εμποτίζεται και στους νεότερους και να παραμένει αναλλοίωτη και στοχευμένη, έστω και κάτω από άλλες συνθήκες σκλαβιάς..
Α Π Ε Ρ Α Ν Τ Α μεγάλη η τιμή και η περηφάνια του κυπριακού Ελληνισμού για την αδιάλειπτη και έμπρακτη συμμετοχή των Κυπρίων, με ένοπλους εθελοντές και κάθε άλλη δυνατή μορφή, σε όλους ανεξαιρέτως τους αγώνες του έθνους. Από την Παλιγγενεσία του 1821, στις Κρητικές Επαναστάσεις, τον Ατυχή Πόλεμο του 1897, τους Απελευθερωτικούς Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13, τη Μικρασιατική Εκστρατεία του 1919-1922, το Έπος του Σαράντα, την Εθνική Αντίσταση του 1940-45…
Υ Ψ Ι Σ Τ Η όμως, τιμή και περηφάνια για τον κυπριακό Ελληνισμό, αποτελεί, σε αιώνια διαβάθμιση, η ΕΟΚΑ. Ο ένοπλος εθνικοαπελευθερωτικός αντιαποικιακός αγώνας του 1955-1959. Το σπουδαιότερο παράσημο που έχει στο στήθος της η Κύπρος. Κι ο ισχυρότερος εθνεγέρτης της. Που αδιάκοπα υπενθυμίζει, υποκινεί και φρονηματίζει, τους κληρονόμους της: Στο απελευθερωτικό καθήκον. Γονυκλινής σήμερα η Κύπρος αποθέτει, ευγνωμονούσα, τα πιο αμάραντα άνθη, εξ όλης της καρδιάς και εξ όλης της διανοίας της, στα μνήματα των Αθανάτων Ηρώων της ΕΟΚΑ.
Κ Α Θ Ε ΜΙΑ εθνική επέτειος, πέρα από το πρώτιστο της ευγνωμοσύνης προς Εκείνους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία, πέρα από τον φρονηματισμό που οφείλει να μεταλαμπαδεύει αέναα σε κάθε νέα γενιά, από των πατέρων και παππούδων το επίζηλο κλέος («ους νυν υμείς [και ημείς] ζηλώσαντες» καθώς είπε κι ο Περικλής), σημαντικό είναι άλλο ένα: Ο ζωτικότατα αναγκαίος, για το παρόν και το μέλλον, συλλογισμός. Γύρω από τα πεπραγμένα και, ιδίως, τα μη πεπραγμένα του παρελθόντος. Ακόμα και του ηρωικότερου της συλλογικής μας ταυτότητας που ονομάζεται ΕΟΚΑ:
Δ Ε Ν ΗΤΑΝ λ.χ., η ένοπλη οργάνωση ΕΟΚΑ, προϊόν ενός κάποιου επιτελικού σχεδιασμού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων του ελλαδικού κράτους. Δεν έστειλε, π.χ., με κυβερνητική απόφαση το Γ.Ε.Σ. της Αθήνας, μυστικά στην Κύπρο, τον ανθό των ειδικά εκπαιδευμένων και ήδη εμπειροπόλεμων αξιωματικών και στελεχών του, για ν’ αναλάβουν τη διεξαγωγή του κυπριακού αγώνα, εναντίον της βρετανικής (συμμαχικής… πάντα!) αποικιοκρατίας, επιστρατεύοντας τον φλεγόμενα πρόθυμο, για κορυφαίες αυτοθυσίες, κυπριακό Ελληνισμό! Δεν σχεδίασε η Αθήνα του Αλ. Παπάγου, του Στ. Στεφανόπουλου, του Π. Κανελλόπουλου, του Κ. Καραμανλή, έναν αγώνα του έθνους (ολόκληρου) για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα! Ούτε κάποιο «βαθύ» ούτε κάποιο «ξέβαθο» ελλαδικό κράτος, σχεδίασε κάτι τέτοιο. Μόνος, φευ, στην πράξη, ο κυπριακός Ελληνισμός το 1955-1959…
Χ Ρ Ω Σ Τ Α Μ Ε , λοιπόν και τούτα να συλλογιζόμαστε. Ακόμα και τώρα. Ιδίως τώρα…
Φιλικά Γιάννης