Παλμός της Βόρειας Εύβοιας
φύλλο 27-3-2013
Σε σχολείο της Βόρειας Εύβοιας, η πρωτοβουλία για την
ανάδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας, έφερε την πρόταση του διευθυντή στα παιδιά,
να μαζέψουν τρόφιμα τα οποία μέσω της εκκλησίας να διατεθούν σε συντοπίτες μας
που τα έχουν ανάγκη.
Επειδή παιδιά είναι , από το ένα αυτί μπαίνει από το άλλο
βγαίνει, η υπενθύμιση έγινε ξανά και ξανά με ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Στην έκκληση για αλληλεγγύη συνεισέφερε
τελικά μια οικογένεια με ένα παιδί στο σχολείο. Μια τσάντα με φρούτα ήταν το έσοδο της
συνολικής προσπάθειας για αλληλεγγύη προς αυτούς που τους χτύπησε η κρίση. Θα
το ξεπερνάγαμε στο ντούκου αν δεν υπήρχε και μια άλλη , πιο ενδιαφέρουσα πτυχή
της ιστορίας.
Η οικογένεια είναι η μοναδική οικογένεια αλλοδαπών μεταναστών
που έχει το παιδί της στο σχολείο. Το παιδί, υπόδειγμα ήθους και ευπρέπειας,
διδάσκει την παραπαίουσα κοινωνία μας
ότι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτελής συνεισφορά, το ενδιαφέρον για τον
συνάνθρωπο δεν έχει σύνορα και δεν εξαρτάται από το χρώμα του δέρματος. Η
φτώχεια του καθενός δεν εμποδίζει την εκδήλωση των πανανθρώπινων ιδανικών, δεν
είναι δικαιολογία για αναστολή της αξιοπρέπειας και του ενδιαφέροντος για τα
κοινά.
Μόνο που εδώ το «ένας για όλους , όλοι για έναν» έμεινε στο
μισό.
Θυμήθηκα τους Πακιστανούς που σκοτώθηκαν από το τρένο στη
προσπάθεια να απεγκλωβίσουν παγιδευμένους Έλληνες στο ΙΧ τους στις ράγες του
τρένου. Μπορεί το μέγεθος του «θορύβου» των πράξεων να είναι διαφορετικό και
δημοσιογραφικά ασύγκριτο. Ο παρανομαστής όμως είναι κοινός: Ανθρωπιά χωρίς
σύνορα.
( θα άξιζε το όνομα για να γίνει η απόδοση τιμών. Νομίζω
όμως ότι η επιθυμητή ανωνυμία μαζί με τη σεμνότητα απονέμουν το παράσημο
καρδιάς, από όλους μας)