Του Π Β
Πονάει η ψυχή μας με το καθημερινό τηλεοπτικό υπερθέαμα
«κατεδαφισμένη Κεφαλονιά». Για όσους μάλιστα έχουν επισκεφθεί το πανέμορφο νησί
του Ιονίου και γνωρίζουν τις ομορφιές του και τα φιλόξενα αισθήματα των
κατοίκων του, οι εικόνες στο μυαλό τους είναι κάτι παραπάνω από τηλεόραση.
Στο «δια ταύτα» όμως
του σεισμού υπάρχουν πολλά αξιομνημόνευτα. Οι ατρόμητοι ρεπόρτερ μπαίνουν στα
αντίσκηνα με πάτωμα τη βρεγμένη χλόη και καταγράφουν τη δυστυχία, τα γερόντια
ξεροσταλιάζουν σε παγωμένα κλειστά γυμναστήρια και οι προστρέξαντες κυβερνώντες
μοιράζουν μετασεισμικές υποσχέσεις. Όταν στενάζει για υγεία και παιδεία όλη η
Ελλάδα , ασφαλώς στους Κεφαλλονίτες ούτε ο Αρβανιτόπουλος ούτε ο Άδωνις θα
προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο. Τα τάματα θα μπουν στο ίδιο φάκελο μαζί με αυτά των πυροπαθών στη Ζαχάρω(από μνήμη, ε;!) και
πιθανά ο Μολυβιάτης να ηγηθεί και του ταμείου υπέρ των σεισμοπλήκτων της Κεφαλλονιάς.
Σε λίγο, όταν φύγουν οι κάμερες για να βρουν τον επόμενο δυστυχή, ποιος θα
θυμάται τους Κεφαλλονίτες;
Εμείς γενικά κοιτάμε τηλεοπτικούς σεισμούς και φτύνουμε τον
κόρφο μας. Ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερα. Φαντάσου να μην είχαμε να φάμε, να
μην είχαμε να πληρώσουμε λογαριασμούς , να μην είχαμε την υγειά μας και να μας
τύχαινε κι ένας σεισμός. Φαντάσου να πρόφταινε ο εγκέλαδος την τράπεζα λίγο
πριν την κατάσχεση , να έριχνε τοίχους και κεραμίδια και μεις να περιμέναμε τη
κρατική βοήθεια. Από το ίδιο κράτος που μας έχει ξεσκίσει κάθε στιγμή
ευδαιμονίας, κάθε ανάπαυλα από το άγχος, κάθε ελπίδα για το αύριο.
Νομίζω ότι παραμονές της αναγγελίας του νέου μνημόνιου των
αμνημόνευτων , ο σεισμός τους έρχεται κουτί. Όχι ότι τον δημιούργησαν, δεν
έχουν τη δύναμη για πολύ μικρότερα πράγματα για να τους καταλογίσει κανείς
θεϊκά φταιξίματα. Όμως τους βολεύει το πέπλο της θεατρινίστικης ανθρωπιάς τους,
που σκεπάζει την υπόδουλη τιβί και τους προσκυνημένους. Σπίτια , σχολεία,
γιατρούς, δάνεια, τρόφιμα, δρόμοι τα πάντα για τους σεισμόπληκτους. Οι
υπόλοιποι μνημονιόπληκτοι, χαζεύουν με το ανθρώπινο δράμα και ξεχνούν τη
συμφορά που τους έφερε η ασυδοσία των ανθρώπων. Μη χειρότερα λοιπόν…
152 βουλευτές ρέστα, στηρίζουν τα λοίσθια μιας μισανθρώπου
κυβέρνησης. Ο Γιακουμάτος παλεύει με τη φοροδιαφυγή, ο Βενιζέλος ξεφεύγει υποβρυχίως, ο 25ευρος έχει οικογενειακή υπόθεση Λαγκάρντ, ήδη 149 αν
γίνει κάτι. Από μια κλωστή όλο το οικοδόμημα της άσπιλης, άμωμης και αμόλυντης
συμμαχίας, οι συνεργοί της ελληνικής υποδούλωσης. Μια κλωστή που θέλουν να τη
δυναμώσουν με 5,9 ρίχτερ.
Οι συμφορές ενώνουν τους λαούς για να τις ξεπεράσουν. Οι
φυσικές καταστροφές χρειάζονται τη γνήσια ενότητα των ανθρώπων με την
αλληλεγγύη, τον διεθνισμό ,την αυταπάρνηση και τη διάθεση του δεύτερου χιτώνα
μας για τους ανήμπορους.
Οι καταστροφές αυτές χρειάζονται και κυβερνήσεις που ο λαός
τους τις εμπιστεύεται και ξέρει ότι θα λειτουργήσουν σαν υπηρέτες κι όχι σαν
οικονομικοί διαχειριστές τις κρίσης.
Μπορεί να σκεφτεί κανείς τη Βόρεια Εύβοια χωρίς τη
τουριστική οικονομική συνδρομή για ένα καλοκαίρι; Μπορεί να διανοηθεί κανείς να
μην υπάρχουν στο χώρο μας γιατροί, δάσκαλοι, πυροσβέστες; Οι βορειοευβοιώτες
γέροι έχουν να φάνε, να ζεσταθούν να κοιμηθούν; Είναι εύκολο να τη βγάλουμε
πέρα χωρίς ελιές, λάδι,σύκα ή ρετσίνι; Μήπως είμαστε ήδη κοντά σε όλα αυτά και
χωρίς να έχει γίνει κεφαλλονίτικος σεισμός;
Μήπως χρειαζόμαστε τελικά όλοι από ένα σεισμό;
Ή έστω ένα ταρακούνημα να δούμε τελικά το τι
συμβαίνει;
Δημοσιεύθηκε στον παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 8-2-2013