Του Π Β
Ολοένα και εντυπωσιακότερες είναι οι ανακοινώσεις των νέων
υποψηφίων Δημάρχων. Από εμπειρία δεν θα ήθελα να διαβάσω καμία. Επειδή η ενασχόληση
με τα κοινά το επιβάλει, μπορώ και τις διαβάζω όλες.
Ακόμα αποκτώ σιγά σιγά τη πεποίθηση ότι στα χωριά μας,
λιγότερο ψηφίζεις κάποιον επειδή κάτι ανακοινώνει και περισσότερο ψηφίζεις
κάποιον επειδή τον εμπιστεύεσαι. Ή τουλάχιστο τον εμπιστεύεσαι περισσότερο από
κάποιον άλλο. Άσχετα με το τι θέλει ακριβώς να κάνει.
Μόλις βγουν οι ανακοινώσεις στο σύνολό τους, θα ομαδοποιήσω
τους λαγούς με πετραχείλια που υπάρχουν σε αυτές. Επίσης τον «κοινό νου», που
θέλει όλους να ζητούν τα ίδια πράγματα, γιατί δεν είναι δυνατόν να πει κάποιος
όχι σε υγεία, παιδεία, δρόμους, συγκοινωνίες, ύδρευση, αποχέτευση, καθαρές
θάλασσες κλπ.
Από τα θέλω ως το μπορώ, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση που
γεφυρώνει συνήθως η
περίσσεια αυτοπεποίθηση , η αλαζονεία ή και η έλλειψη
επίγνωσης κινδύνου. Το να εκτίθεται κάποιος στα κοινά συνεπάγεται επίσης και τα
κτυπήματα κάτω από τη μέση, την ανήθικη υπονόμευση και το τρολάρισμα ή διασπορά
ανυπόστατων ειδήσεων και δευτερευούσης σημασίας χαρακτηριστικών που
«ξεκατινιάζουν» τη πολιτική και κάνουν τις εκλογές καλαμπούρι. Ιδιαίτερα στο καιρό του Ίντερνετ, το να λες ότι θες για
όποιον θες με ατιμωρησία, ανωνυμία και έλλειψη διαλόγου και απαντήσεων, μεγεθύνει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα της ηθικής και της σωστής ενημέρωσης
των προεκλογικών αγώνων.
Η εφημερίδα μας, σαν χώρος επωνύμων απόψεων και ειδήσεων,
φιλοδοξεί να παίξει ένα ρόλο σημείου αναφοράς και αντικειμενικότητας ή
τουλάχιστο σωστής πληροφόρησης. Πλάι της, πιθανά κάποια ιστορικά καταξιωμένα
και επώνυμα μπλογκ και ιστοσελίδες. Από κει και πέρα ο όγκος των διαδόσεων ,
των φημών και των αναπάντητων προκλήσεων, θα καταπίνει σαν τσουνάμι το σωστό,
το λάθος και την κριτική ικανότητα του δημότη.
Το τι θέλει και τι μπορεί, ο υποψήφιος το θυσιάζει μπροστά
στην ατσαλάκωτη προσωπικότητά του. Η εμπιστοσύνη που αποπνέει η παρουσία του,
θα τον εμποδίσει να απαντήσει αν είναι υπέρ ή κατά του μνημόνιου, υπέρ ή κατά
μιας κυβερνητικής αλλαγής , αν θεωρεί υπεύθυνη τη μοίρα ή την πολιτική, για τα
κατάντια της τοπικής αυτοδιοίκησης. Γιατί αυτές οι απαντήσεις θα τον κάνουν να
χάσει μερίδιο των ακροατών του.
Η τοπική αυτοδιοίκηση στα χωριά μας σφαδάζει κάτω από τον
συγκεντρωτισμό του Καποδίστρια και του Καλλικράτη, δημιουργεί οικονομικά
δυνατές απόψεις, παραμερίζει τον πραγματικό πόνο του αδύναμου επαρχιώτη. Την
αυτοδιοίκηση στη Βόρεια Εύβοια την έχουν καταστείλει οι πολιτικές της μη
χρηματοδότησης, και η μεμψιμοιρία της
κρίσης. Οι δημοτικές εξουσίες μπορούσαν να αντιδράσουν ή να συμβιβασθούν με
αυτό, απλά ζητιανεύοντας. Ο απολογισμός τους είναι αναγκαίος και θα πρέπει να
είναι ειλικρινής. Τι ήθελαν και τι μπορούσαν να πετύχουν;
Τον καιρό που τα πάντα έχουν διαλυθεί γύρω μας, το πρόβλημα
της πολιτικής υποβαθμίζεται και υπερισχύει το θέμα του «εγώ». Όμως οι επόμενες
δημοτικές εκλογές έχουν ξεφύγει από την ανάδειξη του Δήμαρχου Σούπερμαν. Οι
υποψήφιοι δεν έχουν απέναντί τους αντιπάλους υποψήφιους. Έχουν την κυβερνητική
πολιτική. Και εδώ το τι θέλει και τι μπορεί ο καθένας να κάνει, σηκώνει
κουβέντα. Και σκέψη.