Του Π Β
Δειλά δειλά βγαίνουν τα στολίδια στα σαλόνια, τα φωτάκια στα
μπαλκόνια και το λιτό στόλισμα με τα παλιά των Δήμων στις πλατείες.
Χρόνια πολλά , καλές γιορτές με τη θεία εικόνα στο μυαλό.
Όχι σαν τη φάτνη αλλά εκείνη στον Αγιόκαμπο που έρχεται το φέρυ φορτωμένο με
τους φοιτητές της Βόρειας Εύβοιας και τους γονείς τους να τους περιμένουν στην
αποβάθρα. Εκείνη στα αεροδρόμια που έρχονται οι ξενιτεμένοι της Ελλάδας και οι
δικοί τους περιμένουν υπομονετικά το
άκουσμα της προσγείωσης. Εκείνη την εικόνα έξω από του Τσαμπάνη, περιμένοντας με
το αγροτικό το ΚΤΕΛ να ξεφορτώσει τους πρωτευουσιάνους φυγάδες , που περιμένουν
την αγκαλιά της
οικογένειας ή τη γλυκιά κάπνα του καφενείου.
Η εικόνα της προσμονής του χασάπη, του μπακάλη, του μανάβη,
του ψαροπώλη. Εκείνη η επαγγελματική προσμονή, που θέλει το κάτι παραπάνω από
έξοδα για το γιορτινό τραπέζι των άλλων, που θα του δώσουν ανακούφιση, αλλά και το δικό του γιορτινό τραπέζι.
Η εικόνα της παραλίας, της πλατείας, που η χειμωνιάτικη
βόλτα θα ταιριάξει με την αναζήτηση του φίλου, το αντάμωμα με τον απροσδόκητο
γνωστό, θα φέρει τελικά εκείνη τη κουβέντα που θα μας κάνει να ξεφύγουμε.
Εκείνο το γιορτινό τσίπουρο που θα κάψει το λαιμό, που
αλμυρισμένος από το χταποδάκι και την ελιά, θα θέλει να πει τα δικά του, να
μοιραστεί τα νέα του χωριού με τα μαντάτα από τις πολιτείες.
Είναι κι εκείνες οι θλιβερές εικόνες με τους άστεγους, τους
ζητιάνους, τα γυφτόπουλα που με τεντωμένο χέρι θα ζητήσουν κι αυτοί τη
κατανόηση με μια δεκάρα, για να συμμετέχουν κι αυτοί στο δικό μας πανηγύρι. Είναι
κι αυτές εικόνες γιορτινές.
Θέλω το μυαλό μου να ξεφύγει. Να μην έχω τίποτα να πω για
τους τυράννους και τους εφιάλτες.Να μη πω τη κουβέντα κρίση, να μην ανοίξω
τηλεόραση, να μη δω εφημερίδα, να κλείσω το ίντερνετ και να αφήσω μόνο τις
αισθήσεις μου να μιλούν, να ακούνε, να
βλέπουν, να γεύονται, να μυρίζουν και να αγκαλιάζουν.
Και σε αυτό το μαγικό κόσμο, η δυστυχία εξαφανίζεται, το
χαμόγελο κυριεύει τα μούτρα και βασιλεύει η ζεστασιά μες το χειμώνα. Πιθανά να
βοηθήσει λίγο το κρασί, λίγο η συγκίνηση.
Όλοι αξίζουμε λίγη ανάπαυλα. Έστω και προσωρινότερη, έστω
και με ψευδαισθήσεις. Τη πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς δεν την αποφεύγουμε.
Με όση ειλικρίνεια λοιπόν διαθέτει ένα πληκτρολόγιο ή μια
καρδιά:
Καλές γιορτές για όλους!