του Στέφανου Σταμέλλου
Άκουγα σήμερα στις μεσημβρινές ειδήσεις του Λαμία FM-1 [http://www.lamiafm1.gr/] γνωστό ευρωβουλευτή με καταγωγή από τη Φθιώτιδα, να μιλάει για το προσφυγικό και τους ανθρώπους, τα παιδιά, τις γυναίκες, τα θύματα του πολέμου. Αυτό που αποκόμισα είναι: μακριά από μας και όπου θέλουν ας πάνε. Να κλείσουμε εμείς τα σύνορα βγαίνοντας από τη Συνθήκη του Σένγκεν, να νοιώσουμε ΕΜΕΙΣ ασφαλείς μακριά από τους πρόσφυγες, εμείς!, και μετά «γαία πυρί μειχθήτω», που λένε και οι «ασφαλείς»…
Η αποχώρηση της Ελλάδας από την Σένγκεν κατά τον ευρωβουλευτή θα απέτρεπε τους πρόσφυγες να έρθουν στην Ελλάδα, διότι δεν θα υπήρχε το κίνητρο∙ διότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να τους δώσει τα ταξιδιωτικά έγγραφα που χρειάζονται να πάνε στη Γερμανία και αλλού. Στο ερώτημα: σε μια τέτοια περίπτωση πού θα μπορούσαν να πάνε οι πρόσφυγες,
απάντησε λίγο ως πολύ: «αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί, όπως δεν απασχολεί τη Βουλγαρία που δεν είναι στη Σένγκεν». Στη συνέχεια εξέφρασε με περισσή άνεση όλο τον ξενοφοβικό προβληματισμό του προβάλλοντας τις γνωστές απόψεις και μάλιστα με «χαλαρές» και «απαλές» λέξεις, όπως είπε, για τις «αρρυθμίες κοινωνικής συμβίωσης που μπορούν να συμβούνε» με τη διαφορετική γλώσσα, τη διαφορετική θρησκεία, την διαφορετική κουλτούρα των προσφύγων στη χώρα μας.
Ένοιωσα ειλικρινά ένα ανακάτεμα μέσα μου ακούγοντας αυτά τα λόγια. Πιθανόν στους εκπροσώπους μας στο Ευρωκοινοβούλιο να έχει περάσει η αντίληψη του διεθνούς ανταγωνισμού, ενός ανελέητου ανταγωνισμού που προσπαθεί να μας μάθει να θεωρούμε τον πόλεμο αναπόφευκτο «παιχνίδι», που μας έχει συνηθίσει στην ιδέα της ισοπέδωσης της αξιοπρέπειας των λαών, των αξιών και των αρχών. Λες και δεν έζησε η Ευρώπη δύο Παγκόσμιους Πολέμους με τα εκατομμύρια των νεκρών, λες και δεν είχαμε ολοκαυτώματα και βαρβαρότητες, λες και δεν υπέφερε η χώρα μας τόσα και τόσα με ξεριζωμούς και προσφυγιές, με χιλιάδες νεκρούς, πείνες και δυστυχίες, με εμφυλίους και δικτατορίες.
Ο ευρωβουλευτής μας θέλει να τα ξεχάσουμε όλα αυτά. Να ξεχάσουμε ότι είμαστε άνθρωποι, να ξεχάσουμε την αλληλεγγύη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα Δικαιώματα των Παιδιών και να θεωρήσουμε τους ταλαίπωρους, τα θύματα του πολέμου, τους σύρους πρόσφυγες, επικίνδυνους. Ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει για τον πόλεμο και τις αιτίες, τους πραγματικούς κινδύνους σήμερα για τη χώρα μας. Να κατανοήσουμε όλοι ότι ο εχθρός μας δεν είναι ο πολλαπλά δοκιμαζόμενος σύρος πρόσφυγας, αλλά εχθρός μας είναι ο πόλεμος και αυτοί που επιβουλεύονται την ειρήνη∙ και ότι όλοι μαζί πρέπει να καταδικάσουμε τους πολεμοκάπηλους και τα γεράκια, τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, την μηχανή του πολέμου, τα στρατιωτικοβιομηχανικά συμπλέγματα, που επιβεβαιώνουν την οικονομική και πολιτική τους ισχύ προκαλώντας εκατομμύρια αθώα θύματα, παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους.
Εντάξει, δεν χρειάζεται να είναι κανείς διακεκριμένος ευρωβουλευτής για να πει τέτοια. Όμως περίμενα από έναν διακεκριμένο πανεπιστημιακό κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρωπιστικό. Κάτι φωτεινό, που θα βοηθούσε στην κατανόηση του προσφυγικού, που θα μαλάκωνε τους απλούς ανθρώπους, που έχουν κάποιους ενδοιασμούς. Λάθος! Ο πανεπιστημιακός ευρωβουλευτής επιβεβαίωσε ότι υπάρχει στην Ελλάδα ο ξενοφοβικός λόγος∙ και δεν έχει όρια. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια και να το ονομάζεις «προτάσεις στο πλαίσιο της Εθνικής Ελλάδος».
Είναι για την πολιτική δόξα; Είναι για την έδρα στην Ευρωβουλή; Όποιο κι αν είναι το αντίτιμο, πρόκειται για κατάντια…
Λαμία, Μάρτης 2016