ΤΟΥ Γ. ΣΤΑΡΑΝΤΖΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
Ο Αρχ/της Κλήμης Ζώκαρης -εξ Αιδηψού, «ουκ ασήμου
πόλεως πολίτης»-, έχει μία ακατάπαυστη πνευματική δημιουργία και παραγωγή στη
θεολογική και φιλοσοφική σκέψη. Το τελευταίο χρονικά έργο του ο «Ωριγένης»
είναι ένα σύγγραμμα άρτιο και ολοκληρωμένο μέσα στη θεολογική και φιλοσοφική
γραμματεία μας. Αποδεικνύει το εύρος των γνώσεων του πάνω στην Αρχαία Ελληνική
σκέψη - Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρος, Κυνικοί, Στωικοί - αλλά και το βάθος
της θεολογικής του παιδείας και το ύψιστο βεληνεκές των ερευνών του και των
θεολογικών του μελετών που με τον τίτλο «ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ» ανέρχονται σε 10 τόμους! Αν δε σε αυτούς τους
τόμους προστεθεί η λάμψη και η γοητεία του προσωπικού του ύφους,
συγκροτούν μία
ΑΡΙΣΤΗ πραγματεία πάνω σε θεολογικά θέματα και στους Μεγάλους Πατέρες της
Εκκλησίας.
Μόλις μου έστειλε τον «ΩΡΙΓΕΝΗ» -ήταν καλοκαίρι στην
Αιδηψό-τον διάβασα και ένοιωσα μεγάλη πνευματική απόλαυση. Τελώ πράγματι κάτω
από τη γοητεία της Νέας αυτής μελέτης του και θαυμάζω τον καθαρό χείμαρρο των
σκέψεων του Συγγραφέα και τις διαστάσεις της Αρχαιομάθειας και της απέραντης
θεολογικής του παιδείας. Έργα όπως αυτό αποτελούν στέρεα θεμέλια της θεολογικής
επιστήμης αλλά και της φιλοσοφίας όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στο χώρο του
Ευρωπαϊκού πνεύματος. Είμαι ενήμερος στη θεολογική βιβλιογραφία και μετά λόγου
γνώσεως ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει πιο εμπεριστατωμένο, πιο ολοκληρωμένο
«ΩΡΙΓΕΝΗ». Όποιος εκ των θεολόγων μας αναμετριέται με τέτοια γιγαντιαία
αναστήματα όπως ο «ΩΡΙΓΕΝΗΣ» δείχνει το δικό του πνευματικό ανάστημα, παραθέτει
τεκμήριο, απόδειξη της δικής του παιδείας. Εύχομαι στον παλαιό συμμαθητή μου να
διακονεί και να θύει πάνω στον ανυπέρβλητο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό που και
οι τέσσερις μας -Γιώργος Φαράντος, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών, Δημήτρης Βένετης, το Λυρικό Αηδόνι της ποινικής δικηγορίας στη χώρα
μας- αγαπήσαμε από νεότητας μας. Οι δυνατές σκέψεις δεν ανήκουν μόνο στη θεολογία
ή τη φιλοσοφία, είναι από μόνες τους ποίηση, μουσική, ομορφιά.
Το νέο άνθος του πνεύματος του, το Αριστουργηματικό
έργο του «πληρούται πνεύματος» και επί πλέον αποτελεί ΑΠΟΔΕΙΞΗ της αδικίας που
γνωρίζει ως
Αρχ/της
καθηλωμένος σε αυτό το βαθμό. Κληρικοί με τη δική του παιδεία, με τη δική του
καλλιέργεια και μόρφωση έπρεπε από καιρό να ήταν όχι επίσκοπος, αλλά
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Αθηνών και πάσης Ελλάδας. Η κρίση μου είναι δικαία βασίζεται στην
ευρύτατη θεολογική συγγραφή του και δεν επηρεάζεται από τις ωραίες αναμνήσεις
των μαθητικών μας χρόνων. Θα τελειώσω με το στίχο του ποιητή που αποτελεί
παρηγοριά για τους αδικημένους εργάτες του πνεύματος: «Στον ουρανό σου Ελλάδα
μου έχεις πολλά αστέρια. Μα κείνα που δεν λάμψανε είναι τα πιο μεγάλα! Οι
σκοταδιστές είναι και φωτοσβέστες.