Μπάνιο και σκέψεις στη Κρύα Βρύση

του Πάνου Β.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της Εύβοιας, μια πηγή καλοκαιρινής ξενοιασιάς  ,η προσέγγιση της ιδέας του φυσικού κάλους , μια άγρια και συγχρόνως φιλόξενη αμμουδιά , σας περιμένει.
Ο τουριστικός πλούτος του Δήμου Μαντουδίου -Αγίας Άννας - Λίμνης , στη πλευρά του Αιγαίου, ξεδιπλώνει μια τεράστια καταγάλανη θάλασσα σε μια χορταστική αμμουδιά από
λεπτό βότσαλο ή χοντρή άμμο.

Στις εκβολές του Βούδουρου και στη σκιά του τείχους της Αρχαίας Κηρίνθου, που οι γνώστες θα περπατήσουν με ιστορική ανατριχίλα, οι "πέρα βρέχει" θα το περάσουν για μαντρί , ο Δήμος θα έχει άλλη μια απαξιωμένη ευκαιρία της ιστορικής ανάδειξης της περιοχής, θα βρούμε τα πεντακάθαρα νερά της Κρύας Βρύσης.

Εκεί Λίγο πριν ή λίγο μετά το μπάνιο, η περιήγηση στα άφαντα βράχια των κτισμάτων θα ξυπνήσει με την ιστορική βοήθεια του Γκουγκλ, μνήμες Τρωϊκού πολέμου. Είναι μακρυά από δω η Ελένη;

Στο κολύμπι επιβάλλεται η χρήση μάσκας και βατραχοπέδιλων , έτσι ώστε ο βυθός να μας αποκαλύψει από τη μονοτονία  την ομορφιά του, μέχρι τα επιβλητικά βράχια στο Πελέκι. Πιθανά να έχουμε και ανταμοιβή το χαμένο δόλωμα του άτυχου ψαρά που σκαλώθηκε κάπου στα βράχια:Ένα όμορφο Yo-Zuri.S που θα στολίζει τη βεράντα μου.

Ο βυθός με τα ξεβράσματα του ποταμού θα μας δώσει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε και να ξεθάψουμε γνώσεις ανατομίας, αν ο σκελετός ανήκει σε απόκοσμο τέρας ή το κακόμοιρο μοσχάρι που ήπιε το νερό του Νηλέα, κάπου γλίστρησε.

 Το στέγνωμα κάτω από τον ήλιο που μας χαϊδεύει στοργικά με τις ακτίνες UV για να μας πάρει κοντά του, φέρνει μια σύντομη βόλτα στα ενδότερα της αμμουδιάς.
Εκεί θα συναντήσουμε το αποξηραμένο κουφάρι της μονάχους-μονάχους που από το άχτι του ψαρά ή  τη μανία του βοριά, ξεβράστηκε το χειμώνα στη παραλία και από τότε περιμένει κάποιος να τη σεβαστεί, να τη πάρει να τη θάψει.Μόνο για δακρύβρεχτες μελέτες και προστασία δεν λέει.Υπάρχει και το θανατικό που προβληματίζει.

Πιο μέσα θα συναντήσουμε τόνους σκουπιδιών,  από τη καθαριότητα στη θάλασσα που κάνει ο βοριάς.Φυσικά θα χρειαζόταν και η ανθρώπινη συνδρομή ή ο στοιχειώδης νους σε μια τοπική αυτοδιοίκηση, για τη προώθηση του τουριστικού προϊόντος της Βόρειας Εύβοιας, να είχε γίνει ο καθαρισμός της παραλίας, πριν πάω για μπάνιο με τη φωτογραφική μου μηχανή.

Η παραλία όμως κρύβει και όμορφες εκπλήξεις.Τα ονομαστά θαλασσόκρινα της περιοχής αρωματίζουν τον αέρα και στολίζουν το κίτρινο της άμμου, καθώς οι πινακίδες του kireas.org θυμίζουν στον επισκέπτη το όνομά τους και την ανάγκη της προστασίας τους.Κάλιο στην άμμο το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής...

Φεύγω από τη παραλία με ανάμεικτα αισθήματα για τον πολιτισμό την ιστορία και τη θάλασσα σαν βιομηχανικό είδος.Ο Βοριάς ακόμα βουίζει στα αυτιά μου ,μαζί με το κύμα που δεν σε αφήνει να ακούς τίποτα άλλο.

Θα ήθελα να εκνευρίσω πολλούς για να τους δραστηριοποιήσω.Θα ήθελα να προσελκύσω περισσότερους για να επισκεφθούν το τόπο.Η παρακμή των Κηρινθύων μας έδωσε 3-4 χιλιάδες χρόνια μετά, έναν άγονο τόπο για να ξαναφτιάξουμε παραλιακές οικονομίες.
Στην επιστροφή χαμένος πια στα γόνιμα χωράφια της Κρύας Βρύσης, έπεσα πάνω στον παρατημένο νερόμυλο του Καραβέλα. Το όμορφο ερείπιο διαλαλεί:Έχουμε πια ποτιστικά μηχανήματα, αλλά και τη πλήρη ασέβεια σε μια ιστορία που έχτισε τον καπιταλιστικό πολιτισμό μας:Από τη παραλία μέχρι παντού, σε αυτό το χώρο που τον λένε ακόμα Ελλάδα.

ΥΓ: Προσπάθησα να γράψω ένα πολιτικό κείμενο και μου βγήκε τουριστικός οδηγός.Όχι δεν το σβήνω!Το ολοκληρώνω με το τέλειο σπληνάντερο πάνω στο ταβερνάκι της διασταύρωσης , δίπλα στη σκουριασμένη γέφυρα της ΜΟΜΑ.(20-6-16)