τί διδάσκουμε στα φροντιστήρια;

Αγαπητή «Βόρεια Εύβοια», Στο φύλλο του Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους δημοσιεύθηκε επιστολή – απάντηση της κ. Δέδε Κυριακής , φιλολόγου, σε άρθρο της κ. Ντελκή, οικονομολόγου και συνεργάτιδός σας, που αφορούσε την φροντιστηριακή παιδεία. Κατάγομαι εκ πατρός από του Ωρεούς, ζω και εργάζομαι στη Χαλκίδα αλλά παρακολουθώ την αρθρογραφία σας και τα νέα της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Η κ. Δέδε αναφέρεται στο ελληνικό φροντιστήριο με απλοϊκούς αφορισμούς που αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας. Απλώς με θλίβει η διαπίστωση πως μία φιλόλογος που είναι η καθ’ ύλην αρμόδια να διδάξει στα παιδιά μας σύνταξη και επιχειρηματολογία στο γραπτό λόγο, παραληρεί χωρίς επιχειρήματα εναντίον των φροντιστηρίων που «υποσκάπτουν» (πως άραγε;) το δημόσιο σχολείο.... Επίσης η κ. Δέδε θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η ιδιωτική εκπαίδευση ποτέ δεν έπαψε στην Ελλάδα εδώ και ... χιλιάδες χρόνια. Βλέπετε κ. Δέδε, ακόμη και αυτός ο Βασιλιάς Φίλιππος εμπιστεύθηκε την διαπαιδαγώγηση του υιού του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κάποιον ... Αριστοτέλη! Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε το δημόσιο σχολείο. Με δασκάλους πραγματικούς, φορείς ήθους και αξιοπρέπειας. Σήμερα στα ερείπια του συναντά κανείς «καθηγητές» που με αρκετές δεκάδες ευρώ ανά ώρα μαθήματος και καταπατώντας κάθε ίχνος ήθους και δικαίου, προτίθενται να μετατρέψουν το «δεκαπενταράκι» σε «εικοσαράκι» στον έλεγχο επιδόσεων κάθε αφελούς μαθητή. Ωμή εξαγορά βαθμού χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα. Είναι μεγάλη τιμή για έναν δάσκαλο να τον επιλέγουν οι μαθητές του για την ποιότητα της διδασκαλίας του, για την ψυχική επαφή του με τους μαθητές του. Ακριβώς αυτό γίνεται στο φροντιστήριο! Μας επιλέγουν κ. Δέδε! Για να διδαχθούν όσα δεν μπορεί να τους διδάξει η απεραντοσύνη των χαμένων διδακτικών ωρών του δημόσιου σχολείου, η αδιαφορία των διδασκόντων που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της ψυχολογικής κακοποίησης, η επιδερμική έως ανύπαρκτη διαδασκαλία κρίσιμων θεμάτων και πολλά άλλα. Η κ. Δέδε αποκαλεί διαρκώς τα φροντιστήρια «επιχειρήσεις». Μάλιστα είμαστε επιχειρήσεις που φορολογούνται μέχρι δεκάρας σε αντίθεση με τους ταγούς της δημόσιας εκπαίδευσης που «κονομάνε» μαύρο χρήμα από παράνομα και πέραν πάσης δεοντολογίας «ιδιαιτεράκια», προϊόντα συχνά «περίεργων» συμπεριφορών... Έτσι δεν είναι κ Δέδε; Ας έρθει όμως η κ. Δέδε να ρωτήσει πόσοι μαθητές με οικονομικά προβλήματα φοιτούν δωρεάν στα φροντιστήρια όλης της χώρας και πόσοι απ’ αυτούς επιτυγχάνουν σε Ιατρικές και Πολυτεχνεία; Σε αντίθεση με ότι αφελέστατα διατείνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι – καθηγητές , το φροντιστήριο με τα χαμηλά του δίδακτρα συμβάλλει αποφασιστικά στη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των δυναμένων να απολαμβάνουν πανάκριβα ιδιαίτερα μαθήματα και των μη προνομιούχων. Έτσι μπορούν παιδιά χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων να έχουν πρόσβαση σε υψηλόβαθμες σχολές αυξημένης ζήτησης που οδηγούν σε επαγγέλματα με οικονομική και κοινωνική αίγλη. Η ανεπάρκεια έως ανευθυνότητα των διδασκόντων του δημόσιου σχολείου αποτυπώνεται τα τελευταία χρόνια ακόμη και στη διόρθωση των γραπτών των πανελλαδικών εξετάσεων! Είναι τέτοια η επαγγελματική τους ανεπάρκεια που ακόμη και σε μαθήματα όπως η φυσική και τα μαθηματικά παρατηρούνται αποκλίσεις ακόμη και τριών μονάδων(!), γεγονός απαράδεκτο για τη φύση των μαθημάτων! Ήδη το υπουργείο παιδείας εξήγγηλε κάποια διορθωτικά μέτρα για το φαινόμενο αυτό. Δεν ενθυμούμαι να συνέβαινε κάτι τέτοιο προηγούμενες δεκαετίες. Όσο για το τί διδάσκουμε στα φροντιστήρια; Τα πάντα! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι καθηγητές του δημοσίου στηρίζονται στην δεδομένη φροντιστηριακή διδασκαλία και δεν παραδίδουν καθόλου ολόκληρα κεφάλαια ή τα «παραδίδουν» σε χρόνους ολυμπιονίκη των 100 μέτρων... Γι’ αυτό και δεν είναι όλοι οι μαθητές μας «φωστήρες»! Δεν κάνουμε μαγικά! Δίνουμε απλώς σε όλους την ευκαιρία να μάθουν! Σε αντίθεση με το δημόσιο σχολείο που απογοητεύει, υπολειτουργεί και κοστίζει σε χαμένες ώρες και κακή ψυχολογία. Αν υποχρεώνατε έναν τυπικό καθηγητή του δημόσιου σχολείου να καθίσει στο θρανίο και τον υποβάλλατε σε όρους διδασκαλίας όμοιους με αυτούς που βιώνει ο μέσος μαθητής, πιθανότατα να εγκατέλειπε την προσπάθεια. Ρωτήστε τους μαθητές. Αυτοί ξέρουν ! (και πάνε στο φροντιστήριο). Μα είναι τόσο θολά τα πράγματα στο δημόσιο σχολείο; Μάλλον είναι αν σκεφτούμε ότι το 90% των μαθητών εμπιστεύονται την προετοιμασία τους για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε κάποιο φροντιστήριο. Ασφαλώς και τρέφεται το φροντιστήριο από την ανεπάρκεια του δημόσιου σχολείου. Αυτή όμως είναι τόσο παλιά ιστορία όσο και το δημόσιο σχολείο. Όσο για τον ανταγωνισμό μεταξύ των φροντιστηρίων; Αυτός προάγει διαρκώς τη φροντιστηριακή διδασκαλία, την παρεχόμενη γνώση και αποβαίνει προς όφελος των μαθητών. Με τιμή Γιώργος Μήτσου Καθηγητής Φυσικής – Φροντιστής Χαλκίδα