κάποιες σκέψεις ...

Η πρώτη εικόνα είναι φωτεινή , συγκινητική , τα τρία παιδιά
μπροστά στην παιδική χαρά να κοιτάνε τον ουρανό και τα
σύννεφα και να φαντάζονται σχήματα . Η δεύτερη εικόνα είναι
σκοτεινή , ξερνάει τέρατα...
Τα παιδιά με τα αθώα μάτια τους κοιτάνε τον ουρανό.

- Κοίτα , κοίτα εκείνο το σύννεφο μοιάζει με πιγκουίνο !
Είχε σηκώσει το μικρό της δαχτυλάκι και το 'δειχνε ... η
Βαγγελίτσα. Δίπλα της ο Δημήτρης και ο Παύλος με σηκωμένα τα
χέρια τους , εκστασιασμένα κοιτάνε τον πιγκουίνο !
- Και κείνο εκεί , πέρα , μοιάζει με γκορμίτι !
Ήτανε ο Δημήτρης .
- Όχι ! Μοιάζει με πολεμιστή !
Ήτανε ο Παύλος .
- Να βρεις άλλο σύννεφο να το κάνεις πολεμιστή ! Αυτό
είναι δικό μου , το σύννεφο .
Τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια τους κοιτάνε ψηλά , τον
ουρανό , και βλέπουνε αγγέλους .
Τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια τους κοιτάνε μπροστά και
σου χαμογελάνε .
Τα μικρά παιδιά με τα αθώα μάτια τους βλέπουνε μόνο όνειρα
ηλιόλουστα .
Τα μικρά παιδιά με τα κατεβασμένα , φοβισμένα μάτια τους
βλέπουνε έρεβος .... Και κει στην άκρη εσένα , με τ' άπληστα
, σκοτεινά μάτια ... μάτια θανάτου ...
Τα μικρά παιδιά με τα φοβισμένα , τρεμάμενα μάτια τους ,
ψάχνουνε λίγο φως ...
Τα μικρά παιδιά με τα φοβισμένα , άφωτα μάτια τους ,
σηκώνουνε το μικρό δαχτυλάκι τους και δείχνουνε εσένα ...
Τα μικρά παιδιά με τα αθώα , σβηστά μάτια τους πάνω στο
σταυρό του μαρτυρίου...
" Kαι ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ ανεχώρησε , και απελθών
απήγξατο ."
Xριστίνα
Κατσίνη , Ροβιές 16/05/11