Ο έρωτας τρεις φορές
πληγές μες στην ψυχή μου,
στου Ποσειδώνα την οργή
εγώ να πάω κόντρα.
Τα λογία σου ακόμα κρατώ
που μου είπες στην προκυμαία,
στης θάλασσας την αγκαλιά
αν ξαναβρεθώ θα χάσω την δίκη σου.
Τότε αλάτι πέρασε
μου δάκρυσε το μάτι,
τώρα φισούνια έρχονται
και βλέπω την μορφή σου.
Και οι προπελιές στο ανάποδο
να φύγω από την οργή σου,
κυρά γλυκιά μου θάλασσα
μην θέλεις το κορμί μου
Χρόνια μαζί σου πέρασα
τα χρόνια μου της νιότης,
άσε να φύγω να χαθώ και στην
στεριά να δέσω.
Στης Λίμνης στον Ποσειδώνιο ναό
το φως σου να αγναντεύω,
μες της κυράς μου την αγκαλιά
εσένα να θαυμάζω.
Που τόσες φορές πάλεψα
με το υγρό σου σώμα,
στον ήλιο που με χάιδευες
στεγνώνοντας το αλάτι .
Στην τελευταία μάχη μου
με τον Ποσειδώνα,
κάντε κυρές μου μιαν ευχή
εγώ να την κερδίσω,
στην αγκαλιά σας να βρεθώ
επάνω στο χαλίκι .
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΥΔΗΣ
από τις θάλασσες μου.