Του ΠΒ
Όπως και να το κάνεις , με οινόπνευμα ή χωρίς, το κλίμα
είναι βαρύ. Οι συγγενείς την πέσαν στο χωριό επειδή ακρίβυνε ο τουρισμός, τα
αδύνατα αρνιά είχαν την τιμητική τους κάνοντας τα καλοθρεμμένα να απορούν. Η
τιμή του οβελία συναγωνίζεται πια το επίσημο μεροκάματο. Οι κουβέντες είναι
αποκλειστικά και μονότονα ολόιδιες.
Τις γιορτές τις ζωγράφισα στο μυαλό μου με την εικόνα του
πεινασμένου στα Γκούντις, που δεν του έδωσα τίποτα στα παρακάλια του και
εκείνος πήγε δίπλα στο ακαθάριστο τραπέζι, έβαλε τα
αναψυκτικά αποπίματα σε ένα
ποτηράκι, πήρε το μεγάλο κομμάτι κάποιου υπολείμματος και έκανε μεσημεριανό. Η
λύπησή μου αυτονόητη, η θύμησή μου ότι τέτοιες σκηνές παλιότερα είχα μόνο με τα
απαιτητικά γατάκια, που ζήταγαν τις ουρές από τα ψάρια και τις γαρίδες στο
ουζερί.
Η Ανάσταση λοιπόν ξαναπέρασε. Η ελπίδα ότι κάτι θα γίνει
έφυγε κι αυτή μαζί της. Η συλλογική παράσταση του λαού πίσω από το φως των
κεριών δεν έχει πέρα από τη προσωρινή αγαλλίαση κανένα άλλο αποτέλεσμα.
Τουλάχιστο η επανάληψη κάθε χρόνο αποδίδει τη χωρίς πια προσδοκίες μαζική
αυταπάτη, στην εξιλέωση του εθίμου.
Αν αυτοί που πεινάγανε μαζευόντουσαν όλοι μαζί, αν αυτοί που
δεν έχουν να πληρώσουν νοίκι, φως, τηλέφωνο έβρισκαν το ποιος τους φταίει, εάν
οι συνειδητοποιημένοι τους απλώναμε το χέρι, πέρα από την άυλη πένα, βοηθείας.
Αν υπήρχε η επιφοίτηση της κοινής λογικής, της κοινής πρακτικής , τότε το
αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.
Τα εμπόδια για να έρθει η φλόγα στα κεφάλια μας μοιάζουν με
το ΣΚΑΙ, το ΜΕΓΚΑ, τον Πρετεντέρη με ουρά και τρίαινα, τον Μιχαλολιάκο ντυμένο
γιαγιά να περιμένει την κοκκινοσκουφίτσα. Η παχυδερμική αδράνεια στο σώμα ,
επεκτείνεται ραγδαία και στο μυαλό, φτιάχνοντας πυκνό υποδόριο λίπος που δεν
αφήνει καμιά καινούργια ιδέα να περάσει.
Ελέησέ μας παντοδύναμε με τη σοφία σου. Ας μην είναι σαν του
εργοδότη που θα δώσει 427 ευρώ μηνιάτικο, γνωρίζοντας ότι για την υπεραξία που
παίρνει πληρώνει με αποπίματα. Άνοιξε πανάγαθε τα μάτια του κόσμου στην ιστορία
του. Κοινωνία σημαίνει συλλογική σκέψη και δράση και όχι μοναξιά. Ας σύρουν οι
πολλοί το χορό -αλλά όχι του Ζαλόγγου- με
ένα τραγούδι.
Εμπρός της γης οι κολασμένοι, της πείνας σκλάβοι εμπρός, εμπρός…
Αντί για τη Δόμνα Σαμίου τι δουλειά έχει η Διεθνής στο μυαλό
μου; Πασχαλιάτικα, γιορτή με αντάρτικα δεν γίνεται. Ραντεβού του Αγίου
Πνεύματος.