Όχι δεν θα του θολώσω το πρόσωπο.
Όχι δεν θα ντραπώ να βάλω τη φωτογραφία ενός νεκρού σε πρώτο πλάνο.
Δεν είναι φωτογραφία, είναι καθρέπτης.
Τι ήθελε να ρθει από το Κομπανί στην Ευρώπη;
Προτίμησε το θάνατο του Αιγαίου από το θάνατο των Ισλαμιστών;
Δεν μπόρεσε να εξηγήσει στους δουλέμπορους ότι δεν ξέρει μπάνιο;
Δεν πρόλαβε να ζητήσει επιείκεια από τους ρατσιστές;
Δεν ήξερε καλά τη γλώσσα του ή δεν έμαθε ποτέ ελληνικά;
Η ντροπή ενός ολόκληρου κόσμου βρίσκεται σε μια φωτογραφία.
Δεν φταίει η ψυχούλα του που δεν θα αναπαυθεί, αλλά η δικιά μου που αιμορραγεί.
Δεν θα μπορέσω πια ποτέ να ξαναδώ χαρούμενες κι ανέμελες ακρογιαλιές.
Δεν μπορώ να μη φτύσω αυτόν που θα μου πει "και γω τι φταίω;".
Το δάκρυ δεν διορθώνει τίποτα.
Δεν αξίζει να υπάρχει αυτός ο κόσμος.