Του Πάνου Β.
Με πολύ περισυλλογή και λιγότερα πανηγύρια, αυτό που
ονομάζουμε «ελληνικός λαός» θα προσέλθει τη Κυριακή ξανά στις κάλπες. Τα γκάλοπ
ήδη έχουν ζεστάνει το ενδιαφέρον περισσότερο από τις εξαγγελίες και οι
διαγκωνισμοί μοιάζουν με αντιαθλητικά φάουλ, αλλά μας φέρνουν κοντά στη θλιβερή
πραγματικότητα.
Η αριστερή προοπτική της Ελλάδας φαίνεται να δοκιμάζεται όχι
από την ξαφνική επιτυχία της δεξιάς παλιννόστησης, αλλά από την απογοήτευση των
ψηφοφόρων. Όμως τα
διλήμματα του παρά πέντε, οδηγούν και τους τελευταίους
αναποφάσιστους να καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
Με μια οικονομική πολιτική που είναι προδιαγεγραμμένη από
καιρό, ο ψηφοφόρος επιλέγει ποιος θα διαχειρισθεί καλύτερα τη φτώχεια μας και ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο περισσότερο από το άλλον. Η αστική τάξη κατάφερε
μια άνευ προηγουμένου γρήγορη συσπείρωση της ΝΔ, πριμοδοτώντας την όχι μόνο με
την αποχώρηση από τον αγώνα περιθωριακών όπως ο Καρατζαφέρης, αλλά και με τον
λόγο των έτσι και αλλιώς στη κυβέρνηση Ποταμοπασόκων. Δεν τους πειράζει 2-3%
λιγότερο, αφού έχουν βρει ήδη τα οφίτσια αν υπερισχύσει η ΝΔ. Από την άλλη η χρυσαυγή,
με τις δηλώσεις του φασίστα Μιχαλολιάκου,
φαίνεται να πριμοδοτεί τεχνηέντως την ακροδεξιά μεριά του συντηρητικού
κόμματος. Όχι στους δολοφόνους ..ρυθμιστές.
Ο χώρος της Αριστεράς φάνηκε να σπαράσσεται, αλλά η
προσωπικότητα του Τσίπρα μαζί με τον καθαρό πολιτικό λόγο και τον επαναπροσανατολισμό
σε πιο γήινες επιδιώξεις, δείχνει να συσπειρώνει το μεγαλύτερο κομμάτι του
εκλογικού σώματος. Δεν ξεχνιούνται εύκολα ποιοι στελεχώνουν την λίστα Λαγκάρντ,
ποιοι ευθύνονται για τη κατάντια μας, ποιοι δεν μπορούν να υποσχεθούν τίποτα περισσότερο από ένα βαμμένο μουστάκι,
μια μαγκιά και ένα ψηλό ανάστημα, χαμηλού πολιτικού επιπέδου.
Η λοιπή αριστερά δεν πέτυχε τον εμφύλιο που επιθυμούσε. Ο
ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε επιδεικτικά τόσο τους διασπαστές του, όσο και τους παραδοσιακά ορθόδοξους
αριστερούς του επιτηδευμένου πολιτικού περιθωρίου. Παρά το ότι η
υπερδιαφημισμένη πρόεδρος της Βουλής ξέπεσε μέχρι τον Πρετεντέρη για να χύσει
αντισυριζικό δηλητήριο, τα ποσοστά των διεκδικητών του γνήσιου αντιευρωπαϊκού
δραχμισμού, φαίνεται να ξεπέφτουν
αρκετά, παρά και τους διακαείς πόθους της …δεξιάς.
Τα ψεύτικα γκάλοπ ανακατεύτηκαν αρκετά με τα αληθινά και η
προσδοκία του αποτελέσματος μιλάει για ένα εκλογικό ντέρμπυ, που κατά τη γνώμη
μου δεν θα υπάρξει. Το 62% πριν δυο μήνες καταδίκασε εκτός των άλλων την
απίθανη συσπείρωση Καραμανλή, Σημίτη, Παπανδρέου, Μητσοτάκη και λοιπών
μαζωμάτων Φώφης και Σταύρου. Το
καταστροφικό παρελθόν διεκδικεί την κολυμβήθρα του Σιλωάμ στις 20
Σεπτέμβρη, αλλά οι μνήμες του λαού είναι ακόμα νωπές.
Όσοι ψηφίσουμε τελικά θα επιλέξουμε την ειλικρίνεια, τη
διαφάνεια και την ικανότητα της νέας κυβέρνησης , που απαλλαγμένη από κάποιες
αγκυλώσεις, αλλά και κάποια βαρίδια, θα δώσει μια μεγαλύτερη ελπίδα μέσα στο
χάος. Πίσω από το μουστάκια της άλλης μεριάς εξακολουθούν να χαμογελούν οι
τραπεζίτες. Η νίκη θα είναι δική μας. Μέχρι της επόμενες εκλογές, που ελπίζω να
είναι νηφαλιότερες και με απλή αναλογική!
Καλή ψήφο, με υγεία και πείσμα. Το σίγουρο είναι ότι θα
ξαναψηφίσουμε πολλές φορές ακόμα! Και σιγουρότερα δεν αρκεί μόνο αυτό, για να αλλάξουμε
τη ζωή μας.
Δημοσιεύθηκε στον Παλμό της Βόρειας Εύβοιας στις 19-9-2011