ΠΒ
8 Μάρτη για άλλη μια φορά με ευχές και λουλούδια. Με πλούσια
ρητορική για τη θέση της γυναίκας στο σπίτι, στη δουλειά στη κοινωνία. Για τη
γυναίκα που είτε άνεργη είτε εργαζόμενη στηρίζει τα παιδιά της, κάνει τη λάτρα
και κυριαρχεί στη κουζίνα. Για τη γυναίκα που μετά από όλα αυτά πρέπει να
περάσει βιαστικά από τον καθρέπτη ή το τζάμι
της μπαλκονόπορτας να φτιάξει τη
τρίχα που πετάει. Αν μείνει χρόνος θα βρεθεί για λίγο στο κομμωτήριο. Γιατί
ιδρωμένη, σκονισμένη, με χέρια να μυρίζουν κρεμμυδίλα και ατημέλητη δεν μετράει στο φέις-κοντρόλ του
δρόμου. Τι θα πει ο κόσμος; Λες και ο κόσμος αξιολογεί τη γυναίκα μόνο από τη
σύγκρισή της με τα μοντέλα του Βογκ. Ή τη πασαρέλα της τηλεόρασης.
Το κυρίαρχο σε πληθυσμό φύλο του ανθρώπινου είδους μάχεται
να αναγνωρισθεί από την μειοψηφία. Μάχεται για να επικρατήσει και ανάμεσα στα θηλυκά.
Με γνώμονα τη «συνεπή» εμφάνιση παρά το φάρδεμα της γέννας και τον μητρικό
θηλασμό. Με γνώμονα το ακραίο μανικιούρ παρά τον κάλο στα δάκτυλα από το
πληκτρολόγιο. Με γνώμονα την αναζήτηση της επιλογής του, παρά να επιλέγει το
ίδιο.
Αν θέλαμε να αξιολογήσουμε τη γυναίκα θα έπρεπε να
απευθυνθούμε σε ειδικούς σαν το εξφάκτορ ή θα ψάχναμε αλλού; Θα βλέπαμε τη
γυναίκα σαν μάνα, σαν σύζυγο, σαν κόρη , σαν συνάδελφο , σαν συναγωνίστρια.Τη καθημερινή
γυναίκα που περιμένει στα 80της καρτερικά να περάσει η μπόρα του άδωνη, για να
πάρει σειρά στα εξωτερικά ιατρεία για το καρδιοτονωτικό της. Τη καθαρίστρια που
μένει απλήρωτη γιατί έχουμε πλεόνασμα από αυτά που τις χρωστάνε. Στη χοντρή και
άσχημη που πασχίζει να βοηθήσει τον σακάτη που έχει δίπλα της.
Από την Αφροδίτη της Μήλου μέχρι τον τυφώνα Κατρίνα, ο συμβολισμός
του θηλυκού για τη παγκόσμια μέρα της γυναίκας έχει άπειρες παραλλαγές. Αναγνωρίζουμε
όμως έτσι κι αλλιώς μόνο τη γυναίκα αγωνίστρια. Γιατί η γυναίκα αγωνίζεται για
ότι και να χρειαστεί στη ζωή της. Σκληρότερα από όλους τους υπόλοιπους
σερνικούς και διαφορετικούς.
Η γυναίκα αγωνίστρια είναι όλες οι γυναίκες του κόσμου. Και
χρειάζονται ακόμα και τη μέρα της ανούσιας γιορτής τους μια καλή κουβέντα και
την αναγνώριση.
Για τη μάνα μου,τη σύζυγό μου,την αδελφή μου, τις κόρες μου, την εγγονή μου, τις φίλες μου ,τις
συναδέλφισσες μου ,τις μαθήτριές μου, για όλες, χρόνια σας πολλά , επειδή το χρειάζομαι
περισσότερο εγώ, από σας.