...Στη χώρα μας υπήρχε σχεδόν παντού από χιλιάδες χρόνια, ενώ σήμερα
το αγριογούρουνο συναντάται στη Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρο, Θεσσαλία,
Στερεά Ελλάδα και στη νήσο Σάμο. Έχει επίσης επανεισαχθεί από τις
Κυνηγετικές Οργανώσεις με μεγάλη επιτυχία στην Πελοπόννησο και πολύ
πρόσφατα έγινε εισαγωγή του στη νήσο Λέσβο, συγκεκριμένα στο όρος
Όλυμπος του νησιού.
Είναι είδος δασόβιο. Ζεί στα πυκνά θαμνώδη δάση πλατύφυλλων, δρυός,
καστανιάς και οξιάς. Συχνά όμως μετακινείται για αναζήτηση τροφής σε
ελώδης εκτάσεις, σε γεωργικές καλλιέργειες που συνορεύουν με δάση ή
ακόμα σε μεγάλα υψόμετρα το καλοκαίρι στην αλπική ζώνη.
Ζει κατά μέσο όρο 10 χρόνια, σε σπάνιες περιπτώσεις φτάνει όμως και
παραπάνω από 15! Σε πλήρη ανάπτυξη φτάνει τα 170-200 κιλά. Έχει πολύ
ανεπτυγμένη όσφρηση και ακοή ενώ η όρασή του είναι περιορισμένη,
αντιλαμβάνεται κυρίως την κίνηση και όπως τα περισσότερα θηλάστικά δεν
βλέπει τα χρώματα...
Οι αγριόχοιροι διαβιούν σε ομάδες οι οποίες αποτελούνται από την
μητέρα και τα μικρά των τελευταίων δύο ετών. Συχνά ενώνονται δύο ή
περισσότερες ομάδες και σχηματίζουν κοπάδι. Αρχηγός της ομάδας ή του
κοπαδιού είναι το γηραιότερο θηλυκό...
(πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%81%CE%B9%CF%8C%CF%87%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82)
στην περιοχή μας εθεάθησαν από παραθεριστές στην περιοχή Αγία Σωτήρα στο Προκόπι. Ο Θηροφύλακας κύριος Δ.Αργυρόπαις μας διαβεβαίωσε ότι απαγορεύεται το κυνήγι τους και η υπηρεσία τα προστατεύει , χωρίς όμως να γνωρίζει αν είναι ενδημικά ή "εισαγόμενα". Χοιροτρόφοι της περιοχής τα διεκδικούν σαν δικά τους επειδή κάποια ημιάγρια γουρούνια που έκτρεφαν τους έφυγαν στο βουνό αλλά είναι δύσκολο να αποδείξουν κάτι τέτοιο για όλα τα ζώα, ενώ υπάρχουν υπόνοιες ότι “αμολήθηκαν” από κυνηγετικούς συλλόγους αγριόχοιροι για "καλλιέργεια". Το δασαρχείο απαγορεύει το κυνήγι τους , έτσι όποιος τα βρει μπροστά του, ας κάνει την πάπια, ας τα ταΐσει, ας το βάλει στα πόδια, οτιδήποτε άλλο εκτός από το να τα πυροβολήσει…