Ένα ηλικιωμένο
ζευγάρι στη χθεσινή πορεία. Μια εικόνα γεμάτη ελπίδα, αγάπη και συντροφικότητα. Τα όνειρα μιας ζωής -συντρίμμια πια- τους έβγαλαν στο δρόμο..
Εκείνη τον κρατά από το
μπράτσο, σαν τότε… σαν κάποτε.
Τουλάχιστον
αυτοί είχαν την αξιοπρέπεια να περπατήσουν το δρόμο προς τη πλατεία Συντάγματος,
για τη ζωή τους, τη σύνταξή τους, για την υγεία, για τα παιδία τους, για τα
εγγόνια τους. Ενώ την ίδια στιγμή άλλοι, πολλοί νεότεροι, δηλώνουν την παραίτηση και την απογοήτευση.
Δεν αντιδρούν, μοιρολατρούν και αναζητούν τον Σωτήρα από το πουθενά.
Γαϊδούρια μόνο
και μόνο επειδή αναγκάζεται να βγάζετε αυτούς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα
έπρεπε να φύγετε!