ΝΙΚΟΛΑΟΣ.Σ.ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ
Γ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ο.Σ.Π.Α.Ε.Ε
Ανήμερα κάποιας από τις εορταστικές ημέρες του νέου έτους, περπατώντας στην όμορφη φύση που περιβάλει τη μικρή μας κωμόπολη (Ιστιαία), ένας χείμαρρος σκέψεων κατέκλυσε το μυαλό μου. Είναι ζοφερά τα χρόνια που ζούμε , είναι δυσβάστακτη η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, είναι αδιανόητες οι συμπεριφορές και οι ενέργειες αυτών που για πολλά χρόνια τους εμπιστευόμασταν εν λευκώ τις τύχες μας, αυτών που πίναμε νερό στο όνομα τους που τσακωνόμασταν μεταξύ μας για το ποιός είναι ο
καλύτερος και που τους στέλναμε στη βουλή με δυνατή πλειοψηφία για να μας σώσουν και αυτοί μας άλλαζαν έντεχνα και μεθοδικά τα φώτα! Μας κατάντησαν επαίτες, ειδικά της αξιοπρέπειας και γενικότερα όλων των ηθικών αξιών, εμάς που ζούμε στη χώρα που γέννησε το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και ένα σωρό άλλα φωτεινά μυαλά και που υπήρξε φάρος και κοιτίδα πολιτισμού παγκοσμίως. Αλλά δυστυχώς έτσι γαλουχήθηκε η πολιτική σε αυτόν τον τόπο, να στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια, η βιτρίνα της να στολίζεται με χλιδή και το εσωτερικό της με ευτελή υλικά. Τι έχουμε να θυμόμαστε από αυτούς; Μυριάδες υποσχέσεων, αμέτρητων ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων και ένα γραφειοκρατικό σύστημα δυνάστη για τους μη έχοντες, προστάτη για τους έχοντες.
Όμως δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε μακριά για να δούμε όλα αυτά τα στραβά του συστήματος. Μήπως το μέρος που ζούμε δεν είναι μια μικρογραφία της γενικότερης κατάστασης; Σε ποιο τομέα να αναφερθούμε, σε ποιες υποδομές, στην υγεία; Στον αθλητισμό; Στον τουρισμό; Σε ποια ανάπτυξη, σε ποιες ηγετικές φυσιογνωμίες; Τελικά αναλογιζόμενοι όλα αυτά, θα βρούμε πολλές ομοιότητες. Ορισμένοι εκ των τοπικών αιρετών αντικατοπτρίζουν απόλυτα την αλγεινή εικόνα της πολιτικής μετριότητας που έφτασε τη χώρα μας στο ναδίρ. Πιστεύω πως σήμερα, αρκετοί από τους συντοπίτες μας δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι απ’ αυτούς που μας διοικούν, από συνεργάτες που αλληλοκατηγορούνται αλλά συνεχίζουν να συμπορεύονται παραμένοντας στις ίδιες θέσεις . Αλλά πώς να είναι ικανοποιημένοι, αφού η απραξία της Δημοτικής αρχής δεν αφήνει σε κανέναν περιθώριο για άλλη σκέψη. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΗΔΕΝ. Και δεν μας έφταναν τα περιβόητα χρέη των δύο δήμων(ΑΡΤΕΜΗΣΙΟΥ-ΑΙΔΗΨΟΥ) που συσσωρεύτηκαν στο νέο Δήμο, έχουμε και τα εκκολαπτόμενα σκάνδαλα που ξεπροβάλλουν ένα προς ένα σαν τα μανιτάρια, μουτζουρώνοντας ακόμα περισσότερο το γκρίζο καμβά της ψυχής μας. Αυτό που ζούμε εδώ είναι ο καθρέπτης της γενικότερης ακαταλληλότητας μας γιατί ως επί το πλείστον μπαίνει μπροστά από όλα το ΕΓΩ και όχι το ΕΜΕΙΣ..
Γι’ αυτό το λόγο αυτός ο τόπος είναι υποβαθμισμένος σε υποδομές και μαραζωμένος, γιατί διοικήθηκε εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων από μετριότητες. Αυτή είναι η ξινή αλήθεια και όσο και αν μας τσούζει πρέπει όλοι να τη δούμε κατάματα και να παραδεχθούμε τα όποια λάθη μας αναλογούν . Όπως και εγώ, κάνοντας την αυτοκριτική μου οφείλω να παραδεχθώ δημόσια ότι ενώ την πρώτη φορά που ασχολήθηκα ενεργά με τα κοινά, επέδειξα θάρρος και τόλμη και δεν ενέδωσα στις αφόρητες πολιτικές πιέσεις που με λύσσα επιδίωκαν να μην κατέβω σε συνδυασμό υποψηφίας Δημάρχου, αργότερα ελέω ιδεολογίας τρομάρα μου.. υπέκυψα είτε έμμεσα τότε, είτε άμεσα αργότερα και στήριξα πρόσωπα τα οποία με την εν γένει στάση και συμπεριφορά τους απέδειξαν στην κοινωνία ότι διακατέχονται από εγωπάθεια, συγκεντρωτισμό, υπεροψία, έλλειψη ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής και δυστυχώς απεδείχθησαν με τις επιλογές τους κατώτεροι των προσδοκιών και των περιστάσεων.
Ζούμε κοσμογονικές στιγμές και είναι πραγματικά ανήθικο, ενώ δίπλα μας συνάνθρωποί πεινούν, υποφέρουν και αγωνιούν για το ομιχλώδες αύριο στο μέγαρο της πλατείας των 2000000 ΕΥΡΩ, να χάνονται ως δια μαγείας χιλιάδες ευρώ από τα ταμεία του Δήμου. Όπως επίσης είναι ανεπίτρεπτο δημόσια έργα κοινωφελή πολλών χιλιάδων ευρώ είτε να μην ολοκληρώνονται είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα να παρουσιάζουν σοβαρές βλάβες για διάφορους λόγους! Φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα στον πάτο του βαρελιού γιατί ποτέ δεν υπήρξε σοβαρός και ουσιαστικός έλεγχος στα έξοδα του δημοσίου και αυτά πληρώνουμε τώρα με αίμα. Αγανακτώ ειλικρινά, όταν προσπαθώ σαν έννομος πολίτης να πληρώνω τα δημοτικά μου τέλη σαν να ζω σε προάστιο του Παρισιού και οι παροχές που μου δίνονται να είναι υποανάπτυκτης τριτοκοσμικής χώρας. Ελπίζω του χρόνου που έρχονται οι Δημοτικές εκλογές να προκύψει κάτι καινούργιο, άφθαρτο και διαφορετικό. Εξάλλου πιστεύω ότι η εποχή των «νονών» πέρασε, τα βαφτίσια (χρίσματα) δεν ευνοούν την ομαλή πλεύση του πλεούμενου, αντιθέτως το οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη σύγκρουση μετά του παγόβουνου! Δεν νομίζω υπό τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες να βρεθούν εθελοντές Καπεταναίοι για νέο Τιτανικό. Ο Δήμος Ιστιαίας-Αιδηψού έχει ανάγκη από την παρουσία νέων ανθρώπων που να ζουν εδώ, να αφουγκράζονται και να αγαπούν το τόπο τους, νέων ανθρώπων χωρίς βαρίδια του παρελθόντος. Μπλε, πράσινοι, πορτοκαλί και κόκκινοι κόκκοι μόνοι τους είναι απλώς κόκκοι άμμου, όλοι μαζί όμως μπορούν να γίνουν και αμμοθύελλα. Έχουμε πλέον ανάγκη από διαφορετικές εικόνες, από άλλες φωνές. Εύχομαι ολόψυχα να συμβεί κάτι τέτοιο και θα το στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις, εάν δε συμβεί αυτό πράγμα το οποίο απεύχομαι, το να μείνεις στα μετόπισθεν δεν σημαίνει αποφυγή είναι και αυτό μια συνειδητή επιλογή..