Λεωνίδας Τζάνης
Η Παναγία της Λιχάδας φωτισμένη, με το θρυλικό κυπαρίσσι δίπλα της, να απορροφά φως από το Καμπαναριό και να το αποδίδει σε σκιές που λικνίζονται από τον ελαφρύ ψυχρό Μαΐστρο. Στην Πλατεία λοιπόν της Λιχάδας προετοιμάζω την επιστροφή μου στον τόπο του Λίχα (Αγναντεύοντας τον ...Λίχα )
Η υπόσχεση δόθηκε πριν ένα περίπου χρόνο και επισφραγίζεται με τα πρώτα βήματα προς τα ανατολικά … Ότι ήταν φως πριν λίγο κάτω από τον ναό Κοιμήσεως της Παναγίας σιγά σιγά γίνεται σκοτάδι, αφήνοντας πίσω μου και τα τελευταία σπίτια του χωριού. Συντροφιά πια ο ήχος των βημάτων στο λασπωμένο χωματόδρομο, αλλά και μερικά ζευγάρια μάτια που λαμπιρίζουν μες την νύχτα …νυσταγμένα σκυλιά που μ ένα γρύλισμα μόνο, αφήνουν τον μοναχικό διαβάτη να συνεχίσει την πορεία του. Το σκοτάδι με αγκαλιάζει ακόμα περισσότερο και μόνος μουρμουρίζω την διαδρομή που για αυτό το σκέλος έχω απομνημονεύσει.....βέβαια ακούγοντας και τις "νουθεσίες" από το καλό μηχάνημα που «ακούει» στα αρχικά G.P.S.
Η υπόσχεση δόθηκε πριν ένα περίπου χρόνο και επισφραγίζεται με τα πρώτα βήματα προς τα ανατολικά … Ότι ήταν φως πριν λίγο κάτω από τον ναό Κοιμήσεως της Παναγίας σιγά σιγά γίνεται σκοτάδι, αφήνοντας πίσω μου και τα τελευταία σπίτια του χωριού. Συντροφιά πια ο ήχος των βημάτων στο λασπωμένο χωματόδρομο, αλλά και μερικά ζευγάρια μάτια που λαμπιρίζουν μες την νύχτα …νυσταγμένα σκυλιά που μ ένα γρύλισμα μόνο, αφήνουν τον μοναχικό διαβάτη να συνεχίσει την πορεία του. Το σκοτάδι με αγκαλιάζει ακόμα περισσότερο και μόνος μουρμουρίζω την διαδρομή που για αυτό το σκέλος έχω απομνημονεύσει.....βέβαια ακούγοντας και τις "νουθεσίες" από το καλό μηχάνημα που «ακούει» στα αρχικά G.P.S.
«Ανατολικά» ανέφερα πριν και φυσικά η Ανατολή είναι ο δρόμος μου και σκοπός μου. Πριν ξεκινήσω για τούτα τα μέρη βουτηγμένος σε χάρτες, φωτογραφίες, προγράμματα ..πάντα ο αρχικός σκοπός ήταν η Ανατολή …..το τέλειο σημείο για ακόμα μια θέση στον Πρώτο Ήλιο και η θέση για τούτα τα μέρη αποφάσισα ότι θα ήταν η Αετοφωλιά….. Το ψηλότερο σημείο της απότομης πλαγιάς που ορθώνεται πάνω από το παραθαλάσσιο χωριό του Αγίου Γεωργίου, διάλεξα για να συλλέξω με όλη την ψυχή άλλη μία μοναδική εμφάνιση του Ήλιου, με το σημείο να είναι προικισμένο γιατί συνδυάζει την αγριάδα μιας κορυφής βουνού μαζί με την γαλήνη της Θάλασσας στα πόδια σου.
Σκέψεις, υποθέσεις μέχρι τώρα αυτά και για να επιβεβαιωθούν προέχει, μέσα στο σκοτάδι και αφήνοντας τη ασφάλεια του χωματόδρομου, να βρω το σημείο. Προσεκτικά βήματα πια, πάνω στα υγρά βράχια και συνεχής ματιές στην εμφάνιση, βαθιά χαμηλά, των φώτων του Αγίου Γεωργίου, γιατί οριοθετούν και το χείλος του γκρεμού! Εγρήγορση όλων των αισθήσεων και τελικά το χέρι ακουμπάει στο γνώριμο σχήμα του Οροσήμου. Αυτοί οι τσιμεντένιοι κύλινδροι με την κυκλική μεταλλική πλάκα στο πάνω μέρος τους… όλα αυτά τα χρόνια με καθοδηγούν, είναι ο στόχος, το καταφύγιο, η απόλαυσή μου… δίπλα τους έχω νιώσει αμέτρητες συγκινήσεις.
............................................
Ολόκληρη η ανάρτηση, με εκπληκτικές πληροφορίες και φωτογραφίες, χάρτη για τη διαδρομή κ.α. στο