Τα φύλλα από τα δέντρα μας εμποδίζουν να βγούμε στους δρόμους.
Του Αντώνη Σκούρα
Όλο και πιο πολύ, τελευταία, οι Έλληνες, κάθε ιδεολογικής απόχρωσης,Του Αντώνη Σκούρα
επαναλαμβάνουν με περισπούδαστο ύφος « Το φθινόπωρο ο κόσμος θα
εξεγερθεί..»
Όπως όμως, μας έμαθε ο Αλαίν Μπαντιού και όπως μας διδάσκει η ιστορία (γιατί
ποιος τον χέζει το Μπαντιού) υπάρχει διαφορά στο γεγονός και το συμβάν. Το
συμβάν δεν προαναγγέλλεται.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ένα συμβάν. Ο εορτασμός της
εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ένα γεγονός.
Μου φαίνεται εξαιρετικά απίθανο οι Έλληνες πριν την επανάσταση του
21 να κουβεντιάζουν και να λένε « Α! δε πάει άλλο με τους Τούρκους… κατά το
Μάρτη ο λαός θα ξεσηκωθεί…»
Είναι προφανές ότι οι εξεγέρσεις δεν είναι ούτε ραντεβού για καφέ ούτε
Μουντιάλ για να καθορίζουμε την ημερομηνία έναρξης. Επομένως η όποια
πρόβλεψη είναι γελοία και εντελώς έξω από κάθε λογική.
Όμως; Από πού προκύπτει αυτή η πανθομολογούμενη προφητεία;
Αν το έλεγαν οι αριστεροί, θα επρόκειτο για μια απλή προβολή των
επιθυμιών και των προσδοκιών. Επειδή ονειρεύονται (ονειρευόμαστε) τη σπίθα
που θα βάλει φωτιά στο λιβάδι. Και έχουν (έχουμε) μια τεράστια προσμονή
για τη μεγάλη νύχτα που ο λαός θα βγει στους δρόμους με σημαίες που θα
γράφουν «Σοσιαλισμός ή Θάνατος».
Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Την προφητεία αυτή την εκφέρουν και την
επαναλαμβάνουν περισσότερο άνθρωποι που ελάχιστη σχέση έχουν με την ζερβή
πλευρά του πολιτεύματος.
Το πιθανότερο είναι το φθινόπωρο να μη γίνει τίποτα. (η μάλλον τίποτα
περισσότερο από αυτό που γίνεται σήμερα) αλλά με μια διαφορά. Τα μέτρα θα
έχουν περάσει όλα. Οι «από πάνω» θα έχουν κερδίσει χρόνο και θα έχουν την
άνεση να προωθήσουν τον κατακερματισμό των «από κάτω». Όπου όλοι θα
είναι εναντίων όλων και κανείς απέναντι από το μπλοκ εξουσίας. Οι ξενοδόχοι
εναντίων των ναυτεργατών, οι έμποροι εναντίων των αγροτών, οι ταξιτζήδες
εναντίων των καφετζήδων, οι ΟΤΕτζήδες εναντίων των καθηγητών, οι ξυλουργοί
εναντίων των εφοριακών, οι συνταξιούχοι εναντίων των μανάβηδων, οι δάσκαλοι
εναντίων των σερβιτόρων κι οι ποιητές εναντίων της σήψης. Μόνο οι αναρχικοί θα
εξακολουθούν να τα έχουν με τους μπάτσους, ως μία ένδειξη ότι αυτός ο τόπος
έχει και παραδόσεις και δεν θα τα κάνουμε όλα ίσωμα γιατί μας προέκυψα ξαφνικά
μια κρίση.
Στο μεταξύ οι τύποι που μας έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο (και δεν
αναφέρομαι μόνο στη κυβέρνηση) μπορούν να κάνουν και κανένα λίφτινγκ
για να μας παρουσιάσουν το παλιό ως καινοτόμο και το ίδιο ως άλλο. Με
σαφέστατες αναλύσεις του στυλ «τέρμα στο χθες εμπρός για το αύριο» και «όχι
στο παρελθόν ναι στο μέλλον», και όπου «χθες» και «παρελθόν» θα είναι οι
παρωχημένες αντιλήψεις, να θέλουμε να πάρουμε σύνταξη, να πληρωνόμαστε
όταν δουλεύουμε, τα νοσοκομεία να έχουν γιατρούς και τα σχολεία δασκάλους.
Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι, η άποψη αυτή είναι υποβολιμαία και αποσκοπεί
στη μετάθεση σε μέλλοντα χρόνο των σημερινών καθηκόντων μας. Είναι
σαν να σου λένε «άσε ρε αδερφέ.. μη κουράζεσαι τώρα και σπαταλάς και
δυνάμεις. Το φθινόπωρο που θα γίνουμε πολλοί». Λες και περιμένουμε να βγει ο
μούστος πρώτα. Τα σταφύλια της οργής πρέπει να ωριμάσουν φέτος νωρίτερα.
Και το σημαντικότερο όλων είναι, ότι είμαστε πεπεισμένοι πως πρόκειται για
μια προσωπική εκτίμηση- πρόβλεψη και όχι για μια έξυπνα διαχειριζόμενη ιδέα.
Είναι φανερό ότι οι υδραυλικοί της σκέψης έχουν κάνει καλή δουλειά. Τα χρήματα
στη διαφημιστική εταιρία και τα σεμινάρια στους μεγαλοδημοσιογράφους έπιασαν
τόπο.